Όπως και η πλειοψηφία του κόσμου που βρέθηκε εκείνο το βράδυ στο Gagarin, έτσι κι εμείς προσήλθαμε από περιέργεια περισσότερο παρά από πραγματικό ενδιαφέρον για τη μουσική των Psychic TV – οι οποίοι ονομάζονται πια PTV3, απ’ ότι μάθαμε. Γιατί εδώ που τα λέμε, ποιος γνωρίζει τι μουσική παίζει σήμερα το συγκρότημα ή πώς λεγόταν το πιο πρόσφατο άλμπουμ τους και πότε ήταν η ημερομηνία κυκλοφορίας του. Μάλλον κανείς...
Για να λέμε λοιπόν τα πράγματα με το όνομά τους, σχεδόν όλοι είχαν πάει στη συναυλία για να δουν τον Genesis P. Orridge, τη θρυλική φιγούρα από τους «καταστροφείς του πολιτισμού» Throbbing Gristle, θεμελιωτή της industrial μουσικής και έναν από τους πιο αλλόκοτους performers του 20ου αιώνα. 
Είχαμε δει φωτογραφίες του από τις πρόσφατες εμφανίσεις των επανασχηματισμένων TG στο Λονδίνο, και είχαμε μια ιδέα του τι περίπου να περιμένουμε. Μόνο που εδώ μιλάμε για έναν απ’ τους πιο απρόβλεπτους καλλιτέχνες, οπότε ποιος να είναι απόλυτα σίγουρος για το τι θα λάβει χώρα επί σκηνής;
Όταν εμφανίστηκε με ένα μπλουζάκι με βαθύ ντεκολτέ ώστε να αποκαλύπτεται αρκούντως το νεοαποκτηθέν φουσκωτό του στήθος (και δεν εννοούμε από το body building…!), μίνι δερμάτινη φούστα και πλατινέ καρέ μαλλί, ήταν μια ξεπεσμένη θεά, μια γρια τσα τσα με τατουάζ στα χέρια – σημάδια μιας το λιγότερο άστατης νεότητας μα και περίσσια αποθέματα ενέργειας. Ήταν business as usual γι’ αυτόν λοιπόν, να κάνει τα σχέδιά του με τα χέρια του και να ηγείται μιας καλής σε γενικές γραμμές μπάντας που αποτελείτο από έξι ακόμη άτομα. 
Μουσικά όμως τι έλεγαν; Εμείς προσωπικά βαρεθήκαμε σχετικά γρήγορα, έτσι όπως τραβούσαν σε αδικαιολόγητο μάκρος τα κομμάτια τους. Αυτό για παράδειγμα που άνοιξε το σετ τους θα πρέπει να είχε διάρκεια πάνω από δέκα λεπτά, το δεύτερο ακόμη μεγαλύτερη. Κι να ήταν καλά τραγούδια, πάει στα κομμάτια, είχαμε όμως να κάνουμε με ένα ροκ εν ρολ που δεν είχε τίποτε το πρωτότυπο ή το προκλητικό, ούτε και γκροτέσκο ήταν όσο θα περίμεναν οι φίλοι του γκρουπ, ώστε να είναι σε ευθεία γραμμή με το image του τραγουδιστή που στεκόταν μπροστά στη σκηνή και προσπαθούσε να φέρει κοντά του το ακροατήριο. Δεν είδαμε καμία ανταπόκριση από το κοινό, παρακολουθούσε αμέτοχο τα νούμερα του τσίρκου και χειροκροτούσε χλιαρά.
Η εμφάνιση έκανε μια μεγάλη κοιλιά μισή περίπου ώρα μετά το ξεκίνημά της, απογειώθηκε ελαφρά με το “Godstar”, το τραγούδι που έχουν γράψει και αφιερώσει στον Brian Jones των Rolling Stones, κι ένα – δύο ακόμη, μα είμασταν ήδη καταβεβλημένοι από το κουραστικό θέαμα. Όταν μάλιστα ο Genesis άνοιξε το μπλουζάκι του για να δούμε τα συνθετικά του γυναικεία στήθη, ήταν σαν να μας έκανε σήμα να φύγουμε. Άντε, και την επόμενη φορά να φέρετε μαζί και τη γυναίκα με το μούσι....
