Αγαπητέ Jason σε ευχαριστώ,
ήταν ομολογουμένως μία κατανυκτική βραδιά. Οι λιγοστοί (πια;) φίλοι σου από τα παλιά, αλλά και κάποιοι (λίγοι) καινούριοι που ήταν συνεπείς στο ραντεβού που τους έθεσες, ξαφνιάστηκαν με το spiritual ύφος της βραδιάς. Πολλοί (ανάμεσά τους -δεν το κρύβω- κι εγώ) περίμεναν μία βραδιά γεμάτη γκάζια, με στιγμές ανάλογες των Electricity και Cheapster, που ακούστηκαν προχθές, αλλά διαψεύθηκαν... Σύμφωνα και με άλλους φίλους, πολύ πιο παλιούς λάτρες της μουσικής ιδιοφυίας σου, ήταν η πιο μυσταγωγική συναυλία ever της μπάντας σου εν Ελλάδι.
Κορυφαίες στιγμές της δισκογραφικής καριέρας σου είχαν περίοπτη θέση στο playlist σας, όπως το Let It Flow με τα προηχογραφημένα γυναικεία gospel φωνητικά να είναι παρόντα και να συμπληρώνουν τέλεια την πιο συναισθηματικά φορτισμένη και φροντισμένη εκτέλεση που έχουμε ακούσει σε αυτό το τραγούδι. Ξέρεις, προσπαθώ εδώ και αρκετές γραμμές –και θα προσπαθώ και για τις υπόλοιπες μάλλον- να μην επαναλάβω την λέξη κλειδί της προχθεσινής βραδιάς: κατάνυξη! Και συγκίνηση μαζί...
Φίλοι αναγνώστες/αναγνώστριες, ίσως κάποιοι από εσάς να κουράστηκαν στα μέσα περίπου του σετ. Το σετ τους σίγουρα θα ταίριαζε περισσότερο σε ένα πιο μικρό και πιο φιλόξενο club, από το μεγάλο –όπως αποδείχθηκε δυστυχώς- για το χθεσινό live Ρόδον. Οι λίιγο παραπάνω από 2 ώρες όπου ταξιδέψαμε στον τρυφερό και ταυτόχρονα τσακισμένο ψυχολογικά κόσμο του –μουσικού- Jason Pierce, ήταν για τον γράφοντα ένα συναισθηματικά φορτισμένο flashback σε (άμεσα σχετιζόμενες με συγκεκριμένα τραγούδια του κυρίου Spaceman) προσωπικές στιγμές. Ένα flashback που τελικά δεν ήταν τόσο επίπονο όσο περίμενα, αν και οι στιγμές στις οποίες με παρέπεμψαν κομμάτια όπως το Broken Heart ή το I Think I’m In Love (απίστευτη εκτέλεση!) ή το Come Together δεν ήταν και πλέον ευχάριστες. Ίσως να είναι τα τόσα χρόνια που έχουν περάσει; Who cares; Αυτό που ξέρω είναι ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο που με έχει συνοδέψει με τις μελωδίες και τους στίχους του σε μερικές από τις πιο προσωπικές στιγμές της ζωής μου, μέχρι τώρα. Και μόνο για αυτό αγαπημένε μου Jason σου χρωστάω πολλά. Άσχετα αν με πίκρανες, που κατέληξες μετά το live να τα λες face to face με τον φίλο Γεράσιμο, ενώ μαζί μου ήταν που –υποτίθεται- θα τα έλεγες λίγο νωρίτερα. Τέλος πάντων, μην το θυμάμαι, γιατί θα τα πάρω και δεν θα βγάλω και άκρη. Γνωστό άλλωστε το ότι για να βρεις τον υπαίτιο για κάτι στη χώρα μας είναι μία επίπονη ψυχολογικά διαδικασία... Cheers, Jerry! :)
Με μία πολύ καλοκουρδισμένη μπάντα που «ξέφευγε» σε ελεγχόμενες στιγμές, με την συνδρομή και της διακριτικής, αλλά και έντονης ταυτόχρονα παροχής feedback από τον ηχολήπτη. Αν και χωρίς έγχορδα, με κάποιες προηχογραφημένες στιγμές και τα υπόλοιπα μουσικά μέρη παιγμένα από 3 κιθάρες, ένα μπάσο, δύο πλήκτρα, ντραμς και -ενίοτε- κάποια επιπλέον κρουστά, το αποτέλεσμα ήταν εκτελέσεις, πότε υπνωτικές και πότε πνιγμένες σε ψυχεδελικά γκάζια, ποτισμένες με μπολικες δόσεις gospel feeling.
Ιδιαίτερη μνεία δεν πρέπει να παραλείψουμε να γίνει και στην ξέφρενη performance στα πλήκτρα, από την μορφή που ακούει στο παρατσούκλι ThighPaulSandra, εδώ και χρόνια συνεργάτη του Julian Cope και μέλος των Queen Elizabeth, ένα project που έχουν κάνει με τον τελευταίο. Ο κατά κόσμον Tim Lewis μπορεί να καταπονούσε τα πλήκτρα του, αλλά δεν παρέλειπε την ίδια στιγμή να ρίχνει κλεφτές ματιές στο λιγοστό, αλλά ενθουσιώδες κοινό που είχε θελήσει να δει τη συναυλία ακριβώς μπροστά από τη σκηνή, λες και απορούσε για τις αντιδράσεις του. Από την άλλη, ο Dogan στην κιθάρα, μέλος κι αυτός της μπάντας του Julian και των Brain Donnor, ήταν το τέλειο συμπλήρωμα για τον κιθαρίστα Jason Pierce.
Πέρα από τα ήδη αναφερθέντα κομμάτια που ακούστηκαν το Σάββατο στο Ρόδον, στις κορυφαίες στιγμές της βραδιάς ήταν σίγουρα και το Walking With Jesus, από το μακρινό παρελθόν των Spaceman 3, το Run, το Lord Let It Rain On Me, το Hold On, το She Kissed Me (συνολικά, πρέπει να επαιξαν γύρω στα 8 τραγούδια από το Amazing Grace) ή το Shine A Light κτλ. Δεν υπήρχε κάποια αδύναμη εκτέλεση εδώ που τα λέμε.
Αν κάποιος μπορεί να έχει παράπονο από την προχθεσινή τους performance ίσως να οφείλεται στο playlist και μόνο. Sorry, αλλά και μόνο που έπαιξαν 8 κομμάτια από το πλέον αγαπημένο μου άλμπουμ για την προηγούμενη χρονιά και 3 (απ’όσο θυμάμαι) από ένα από τα αγαπημένα άλμπουμ μου ever (το Ladies and Gentlemen…) και μάλιστα με αυτόν τον τρόπο, μου ήταν αρκετό.
Αγαπητέ Jason,
σε χαιρετώ.
Σε ευχαριστώ και πάλι για το σαββατιάτικο βράδυ και ελπίζω να ανανεώσουμε το ραντεβού μας σύντομα. Άλλωστε, μου χρωστάς και μία face-to-face συνέντευξη…
Με αγάπη,
Παναγιώτης
