Σαν μια συγκέντρωση φίλων, που ξορκίζουν την πλήξη, μοιάζουν οι βραδιές στον Συρμό κάθε Δευτέρα και Τρίτη. Ένα πάρτυ, που ο καθένας, προσθέτει κάτι για να σου μείνει στο τέλος μια γλυκιά γεύση.
Η παράσταση ξεκίνησε με μια είδηση...αποκλειστικά! Η συγκεκριμένη βραδιά θα αποτελούσε υλικό για βιντεοκλίπ και οι παραστάσεις θα κυκλοφορήσουν σε cd! Μετά λοιπόν απο την σύσταση του οικοδεσπότη Ζιώγαλα οτι να μην μας ανυσηχούν τα φώτα «που απόψε είναι λίγο πιο δυνατά» η τριανδρία ξεκίνησε με τις καλύτερες διαθέσεις. Ο σκοπός τους είναι να διασκεδάσουν τον κόσμο και έτσι δεν τους νοιάζει να κάνουν φωνητικά ο ένας στα τραγούδια του άλλου, να παίξουν κιθάρα αλλα και κρουστά. Τα καινούργια μπλέκονται με τα παλιά και ενδιάμεσα περνάνε και οι διασκευές…
Βέβαια παρόλο που όλοι εκφράζονται μέσα απο τον ίδιο ήχο, δεν έχουν όλοι την ίδια αισθητική! Για παράδειγμα ο Κοργιαλάς (θέλει να) υπερασπίζεται το λαμπερό (glam), φορά μπλουζάκι “Without you I’m nothing”, έχει ηλεκτρονικά ξεσπάσματα κι επιδίδεται σε διασκευές σε Placebo και Cure, θυμίζοντάς μας σε στιγμές τον παλιό Κοργιαλά, κι όχι εκείνον που αναλώνεται πλέον σε φτηνά μπιτάκια.
Ο Αλουπογιάννης απο την άλλη τον ενδιαφέρει να βρει τις κοινές συνεσταμένες -μέσα απο μια ελαφρώς θεατρική ερμηνεία - σε κάθε τραγούδι ανεξάρτητα απο που προέρχεται. Ιδανικό παράδειγμα η διασκευή που κάνει στο τραγούδι του Κραουνάκη «Ανθρώπων έργα» που μεταμορφώνεται στο “Still got the blues” του Gary Moore.
Τέλος ο Ζιώγαλας δείχνει με τον πιο καλό τρόπο πως τα χρόνια εκτός απο ρυτίδες φέρνουν μαζί τις εμπειρίες. Με μια άνετη σκηνική παρουσία και με τον έντεχνο ήχο του (ήταν εκεί που τονίστηκε περισσότερο το ακουστικό συγκρότημα) πέρασε απο τα παραδοσιακά χωράφια του «Πάρε με απόψε πάρε με» για να ξαποστάσει λίγο πιο πέρα μαζί με κάποια «σταρ του σινεμά»!
Ανάλογα τις διαθέσεις η βραδια έχει τις καλές και τις κακές τις στιγμές όπως κάθε πάρτυ. Αν όμως το συζητάς την επόμενη μέρα δεν είναι κακό να παραδεχτείς οτι πέρασες καλά!
