Τελικά μυστήριο τρένο είναι αυτός ο Φάμελλος. Απο την μία βγάζει τόσο ρομαντικές δουλειές κι απο την άλλη εκφράζει το αστικό περιβάλλον με αγχωτικές ρoκ φόρμες ή ποπ ελεγείες. Αυτή την τακτική ακολούθησε και αυτή την φορά μόνο που τώρα είχε και συνένοχους στο έγκλημα. Απο την μια ο Ζακ Στεφάνου να τονίζει την ποπ, αλλα συνάμα ειρωνική ματιά του, καί απο την άλλη η Δήμητρα Γαλάνη να χρωματίζει τον ρομαντική του φύση. Οσο για τον εαυτό του, προτίμησε να εκφράσει τον ...ροκά της παρέας!
Το πρόγραμμα έδειχνε γερα δεμένο μιας και οι ήσυχες στιγμές εναλλάσονταν με τις δυνατές. Ο Μανώλης Φάμελλος για άλλη μια φορά πήρε τον ρόλο αυτου του ...post crooner με ερμηνεία και σκηνική παρουσία που θύμιζε Frank Sinatra αλλα απο την άλλη οι κιθάρες τον συνοδεύαν σε ηλεκτρισμένους ρυθμούς. Αγχωτικός και κλασικά ειρωνικός (με την λογική του χιούμορ πάντα) όταν απευθυνόταν στο κοινό και παραδομένος οταν ερμήνευε αρκετά γνωστα τραγούδια του ("Το νερο της βροχής", "Μια πολιτεία στον βυθό" κ.α), μέχρι να έρθει η σειρά του Ζακ Στεφάνου.
Τι είναι τώρα αυτός; Ενα 19χρονο ταλαντούχο παιδί που ζει ένα όνειρο. Πιστεύω οτι ποτέ δεν θα φανταζόταν όταν έδινε το demo του στην Δήμητρα Γαλάνη, οτι η ίδια θα του έκανε την παραγωγή, ο Μανώλης Φάμελλος την ενορχήστρωση και οτι τα πρώτα του live θα ήταν μαζί τους! Με μια σκηνική παρουσία που θυμίζει...Τσαλίκη (!) απο το γκάζι και την ένταση που έχει, αλλά και με έξυπνα τραγούδια, μπορεί να είναι ενας νέος καλλιτέχνης που μπορούμε να ελπίζουμε οτι θα κάνει πολλά.
Αργότερα εμφανίστηκε η Δήμητρα Γαλάνη. Με διάθεση τουλάχιστον πρωτοεμφανιζόμενης καλλιτέχνιδας είπε το "Στην μεγάλη πόλη" αλλά επίσης δικα της τραγούδια που έχουν μια ποπ γραμμή. Απο το "τράβα σκανδάλη" μέχρι το "δεν είσαι εδώ" και απο το "σε όποιον αρέσουμε" μας έδειξε το εύρος της φωνής της αν και θα προτιμούσαμε κάποιο διαφορετικό ρεπερτόριο μιας και αυτα τα 80's μοντέρνα τραγούδια (ρόκ σόλα, προσπάθεια για κάτι "μοντέρνο") δεν είναι απο τις αδυναμίες μας. Αντίθετα σε κλασικά τραγούδια όπως το "Η μέρα εκείνη δεν θα αργήσει" του Μάνου Λοίζου και το "Παλιό Ρολόι", μαζι με τον Μανώλη Φάμελλο, μας άφησαν καταγοητευμένους. Το ίδιο συνέβη με τα φολκ-ροκ του Μανώλη. Οσο και να ροκάρει (και μας αρέσει αυτό!), η "Βασιλική" του μίλησε πιο εύκολα στο κοινό.
Μαθαίνουμε οτι το πρόγραμμα έχει πάρει παράταση. Σας το προτείνουμε μιας και έχει την λογική εμφάνισης μιας πρωτεμφανιζόμενης μπάντας. Δηλαδή δικά τους αγαπημένα κομμάτια, διασκευές και το κυριότερο: Επικοινωνια με το κοινό.
