Όσο και αν θέλουμε να αποφεύγουμε τις συγκρίσεις η αλήθεια είναι ότι ένα όνομα περνούσε από το μυαλό όλων το βράδυ της παρασκευής, αυτό των Godspeed You Black Emperor! Από τους διοργανωτές που έκαναν την όσο να 'ναι επίφοβη κίνηση να φέρουν στην Ελλάδα άλλο ένα group της Constellation αποσκοπώντας σε ανάλογη προσέλευση με αυτή των πρόσφατων συναυλιών των Godspeed, μέχρι τον τελευταίο φανατικό post-rocker που επιβραβεύει οποιοδήποτε group ακολουθεί τα πρότυπα των αγαπημένων καναδών, είτε αυτό λέγεται Do Make Say Think ... είτε 2 by Bukowski.
Ομολογώ ότι και το δικό μας μυαλό ανεπαίσθητα στους Godspeed πήγαινε. Κάτι ο ίδιος χώρος (το Gagarin) κάτι το πολύ καλό support (βλέπε αντιστοιχία Berg Sans Nipple με Hanged Up) κάτι τα γνώριμα πλέον πρόσωπα στο κοινό και οι συγκρίσεις ήταν αναπόφευκτες. Το κακό είναι ότι μάλλον κανένας δεν πρέπει να έμεινε απόλυτα ικανοποιημένος. Οι διοργανωτές δεν είδαν το Gagarin να γεμίζει, οι φανατικοί της σκηνής δεν πρέπει να ένιωσαν την συναισθηματική ταύτιση με τη μπάντα που λάμβανε χώρα στις 'τελετουργίες' των Godspeed και εμείς οι υπόλοιποι από τα μέσα της συναυλίας αποτραβηχτήκαμε προς τα πίσω, προκειμένου να αποφύγουμε τον ορισμένες φορές κουραστικό ήχο των DMST.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, δίνοντας και τη δέουσα προσοχή στην έκπληξη της βραδιάς, που ονομαζόταν Berg Sans Nipple. Το δελτίο τύπου έγραφε για ένα πολύ αξιόλογο γαλο-αμερικάνικο ντουέτο ...αλλά ποιος πιστεύει τα δελτία τύπου, ειδικά όταν πρόκειται για support. Έλα που όμως τα πράγματα θύμιζαν παλιές καλές συναυλιακές εποχές, όπου το support δεν ήταν μια βαρετή διαδικασία, αλλά συναγωνιζόταν στα ίσια το κυρίως event.
Σε μια σκηνή λοιπόν γεμάτη με όργανα και καλώδια, οι δυο BSN πήραν θέσεις αντικριστά μεταξύ τους, αναλαμβάνοντας ο ένας τα drums και τα drum machines και ο άλλος τα keyboards και τις περίεργες κονσόλες. Έτσι η μουσική τους αποτελούταν στην ουσία από έναν διαρκή ρυθμό με πολλές εναλλαγές και μεταπτώσεις από τα drum machine στα πραγματικά drums, ενώ από την άλλη πλευρά ο ήχος γέμιζε με loops που καταγράφονταν και επαναλαμβάνονταν, σε συνδυασμό με τα απαραίτητα solos στα πλήκτρα. Η μουσική τους από πολύ καλή έγινε πραγματικά απογειωτική όταν στο ηχητικό σύνολο προστέθηκε η τρομπέτα του ολίγον τρελούτσικου τρομπετίστα των Do Make Say Think ο οποίος εμφανίστηκε από το πουθενά (μπήκε σχεδόν μπουσουλώντας στη σκηνή) και έδωσε μια ελαφρώς jazz πνοή σε δυο κομμάτια. Οι BSN αποχώρησαν περίπου μετά από μισή ώρα επί σκηνής, κάνοντας τον κόσμο να ψάχνει τα εισιτήρια του για το όνομα της μπάντας. Η συνέχεια του ψαξίματος μάλλον θα γίνει στα mail orders μια και στην είσοδο του Gagarin αυτή τη φορά περιέργως δεν υπήρχε o αναμενόμενος πάγκος με merchandise των συγκροτημάτων.
Η συνέχεια έφερε του επτά Do Make Say Think, σε ένα σχήμα με δυο drummers οι οποίοι στην πορεία δεν δικαιολόγησαν την ύπαρξη τους. Τις περισσότερες φορές έπαιζαν ακριβώς τα ίδια και γενικότερα ο όλη παρουσία των DMST δεν έδινε τόσο βάρος στη rhythm section ώστε να απαιτούνται δύο drummers. Σίγουρα οι DMST δεν είναι σε καμιά περίπτωση μια κακή μπάντα. Η συναυλιακή τους παρουσία είναι αντίστοιχη της δισκογραφικής, συνεπής και ενδιαφέρουσα, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν φτάνει τον κολοσσό που ονομάζεται GYBE! (οι συγκρίσεις που λέγαμε και πριν). Σε στιγμές, παρακολουθήσαμε κάποιες εξαιρετικές εξάρσεις (όπως στο encore) αλλά υπήρξαν και σημεία που έκαναν κοιλιά με αποτέλεσμα στις πίσω σειρές του κοινού να σχηματίζονται πηγαδάκια. Κάποια μάλιστα άδεια πλαστικά μπουκάλια, που κατά το έθιμο κατέληγαν αραιά και που στη σκηνή, φαίνεται να ενόχλησαν τους DMST που αναρωτιόντουσαν αν αυτό είναι κάποιο είδος αποδοκιμασίας ή επιδοκιμασίας. Μάλλον μια συνήθεια που πηγάζει από την διάθεση για χαβαλέ κάποιον παρευρισκόμενων είναι, παρά οτιδήποτε άλλο μπορεί να έβαλαν στο μυαλό τους. Τέλος πάντων όλες αυτές είναι ενδείξεις ότι η χημεία μεταξύ μπάντας και κοινού, στην οποία συχνά-πυκνά αναφερόμαστε στις ζωντανές εμφανίσεις, είναι σίγουρο πως δεν επήλθε αυτή τη φορά.
Εν τέλει οι εντυπώσεις της βραδιάς ήταν ανάμεικτες. Η πολύ καλή παρουσία των Berg Sans Nipple και το αν μη τι άλλο ενδιαφέρον σετ των Do Make Say Think, δεν σε κάνουν να μετανιώνεις που αφιέρωσες την βραδιά σου σε αυτούς. Από την άλλη όσοι περιμένουν κάτι το εξαιρετικό από τις λίγες αντίστοιχες συναυλίες στη χώρα μας και αναγκάζονται δυστυχώς να δώσουν ένα σεβαστό ποσό για το εισιτήριο (που πλέον έχει σταθεροποιηθεί σε υψηλές τιμές) πολύ πιθανό να ένιωσαν μια μικρή απογοήτευση. Από την άλλη πάλι ποτέ δεν ξέρεις τι συναισθήματα νιώθει ο καθένας... οι συναυλίες άλλωστε είναι μια πολύ πολύ προσωπική υπόθεση.
