Η έλευση για μια ακόμη φορά των Cousteau στη χώρα μας, έναν και κάτι χρόνο μετά την προηγούμενη, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη, ειδικά επειδή η πρώτη αποδείχθηκε τόσο απολαυστική και γοητευτική όσο και οι δίσκοι τους. Το κοινό όμως πιθανόν να θεώρησε ότι δεν ήταν ανάγκη να τους τιμήσει ξανά σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και δεν προσήλθε στις ποσότητες που τους άξιζε. Εκείνοι βέβαια στάθηκαν για μια ακόμη φορά στο ύψος των περιστάσεων, προσφέροντάς μας ένα live εξαιρετικό για μια ακόμη φορά, φουλ ατμοσφαιρικό και γεμάτο μελωδίες που αιχμαλωτίζουν τις αισθήσεις.
Το γκρουπ βρίσκεται σε μια περίεργη φάση, όπως θα διαβάσετε και στη συνέντευξη που παραχώρησαν στο site μας, με τον βασικό τους συνθέτη να έχει πια αποχωρίσει και το γκρουπ να γράφει συλλογικά τα κομμάτια του επόμενού τους άλμπουμ. Πέντε τέτοια παρουσίασαν και στη συναυλία εκείνης της βραδιάς, και εκ πρώτης ακροάσεως, δεν δείχνουν να ξεφεύγουν από τον μουσικό κανόνα που έχουν χαράξει οι δύο πρώτοι τους δίσκοι.
Οι εμμονές σε κάποια παλιότερα μουσικά στάνταρ δεν φεύγουν εξάλλου έτσι εύκολα, και γιατί να το κάνουν άλλωστε, αφού οι Cousteau έχουν καθιερώσει πια το μουσικό τους στυλ και θα ήταν άσκοπο να κάνουν κάτι άλλο στο οποίο δεν θα ήταν εξίσου καλοί. Μετά λοιπόν από μια περιοδεία στην Αμερική, ήρθαν να μετρήσουν ξανά τις δυνάμεις τους και να προχωρήσουν στο μέλλον. "Αυτή τη στιγμή, η μουσική βιομηχανία στη Βρετανία έχει τα χάλια της" μου εκμυστηρεύτηκε ο φίλος και τραγουδιστής τους Liam McKahey νωρίτερα, και πραγματικά, μπορείτε να σκεφτείτε μεγαλύτερο κρίμα απ' το να χάσουμε μια τόσο ιδιαίτερη μπάντα σαν κι αυτούς, αν πέσουν θύματα μιας γιγάντιας μηχανής που δεν μπορεί πλέον να συντηρήσει τα παιδιά της και ως εκ τούτου τα τρώει;
Όσοι είχαν την κατάλληλη διάθεση, απορροφήθηκαν από τη ζαλιστική και ποτισμένη με αλκοόλ διάθεση του γκρουπ, και είμαι σίγουρος ότι πέρασαν υπέροχα. Οι υπόλοιποι έμειναν στα μετόπισθεν και πέρασαν το βράδυ μιλώντας περί ανέμων και υδάτων, όπως συνηθίζεται, οπότε δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον που να μην πέρασε καλά εκείνο το Σαββατόβραδο. Κι όπως πάντα, εννοείται ότι περιμένουμε με ενδιαφέρον το νέο δισκογραφικό πόνημα της μπάντας, όταν με το καλό εκείνη το ολοκληρώσει.
Mind Waltz (κείμενο: Χριστιάννα Φινέ)
Επειδή όμως ο Μάνος ήρθε την ώρα που οι Cousteau εμφανίστηκαν στη σκηνή, θα ήταν μεγάλο κρίμα να μην αναφερθούμε στο συγκρότημα που άνοιξε τη συναυλία, τους Mind Waltz.
Πιστεύω πως πραγματικά η επιλογή του αυτού του συγκροτήματος για τη συγκεκριμένη συναυλία, ήταν από τις πιο επιτυχημένες που έχω δεί. Οι Mind Waltz, πολύ κεφάτοι και μουσικά εμφανώς πιο ώριμοι και δεμένοι (κλείνουν και αρκετά χρόνια σε 2 ημέρες), έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό και δημιούργησαν ένα πολύ ωραίο κλίμα κεφιού και καλής μουσικής, προετοιμάζοντάς μας σχεδόν ιδανικά για τους Cousteau. Προσωπικά αλλά και για κάποιους άλλους μάλλον αποτέλεσαν τους πρωταγωνιστές της βραδιάς, μιας και έδειχναν να περνάνε πολύ καλά μεταξύ τους αλλά και με τον κόσμο να τους υποδέχεται και να τους ακούει με απρόσμενη χαρά, που συνήθως δε συμβαίνει με αρκετά support groups . 45 λεπτά (ίσως και λίγο παραπάνω, χωρίς όμως να κουράσουν κανένα – μάλλον το αντίθετο συνέβη) με μελωδίες που περιπλέκονταν άλλοτε με avant garde νότες, άλλοτε με funk ρυθμούς, και άλλοτε με δόσεις ενός γκλαμ αγγίγματος, που ειλικρινά μας γέμισαν ίσως παραπάνω και από απλά ευχάριστα, και κυρίως αυτούς που δεν είχαν την ευκαιρία να τους ακούσουν στο παρελθόν! Χρόνια τους πολλά!
Πρόσφατα συμμετείχαν στην συλλογή του MAD Club και ελπίζουμε να έχουμε σύντομα και το demo τους για να σας τους παρουσιάσουμε!
