Προσωπικά, έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στη Νορβηγία για πολλούς και διάφορους λόγους, ο βασικότερος από τους οποίους υποθέτω πως έχει να κάνει με το ότι έχω περάσει κάποιους μήνες από τη ζωή μου εκεί. Πέρα όμως από τα όποια συναισθηματικά δεσίματα, πάντα έτρεφα ιδιαίτερη εκτίμηση στη μουσική παραγωγή της χώρας αυτής. Συγκροτήματα όπως οι Madrugada, Motorpsycho και οι Apoptygma Berzerk μόνο αμελητέα δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Στα παραπάνω προστέθηκαν εσχάτως και οι Icon Of Coil που ξεκίνησαν τα πρώτα τους βήματα σαν προστατευόμενοι των APB.
Χθες βράδυ λοιπόν, η νορβηγική hard electro μπάντα, μαζί με τους industrial Αμερικανούς Assemblage 23, συναντήθηκε στο Gagarin 205 με το αθηναϊκό κοινό για μια πολύ δυνατή νύχτα.
Την ατμόσφαιρα ανέλαβαν να ζεστάνουν για μισή περίπου ώρα, οι Θεσσαλονικείς High Level Static οι οποίοι πρόσφατα υπέγραψαν δισκογραφικό συμβόλαιο με την γερμανική Trisol Records. Βλέπετε, τα πράγματα στην ελληνική electro σκηνή κινούνται... χμμ... Συμπαθητικές φάτσες και οι δυο, τα κατάφεραν αρκετά καλά, οι συνθέσεις τους ενδιαφέρουσες και η προφορά επιδεχόμενη βελτιώσεως.
Λίγο αργότερα στη σκηνή ανέβηκαν οι Assemblage 23 του Tom Shear, ίσως το μοναδικό αμερικανικό αξιόλογο σχήμα στο χώρο της ηλεκτρονικής-industrial μουσικής. Το show τους ξεκίνησε δυνατά και ο Tom -συνοφρυωμένος- θύμιζε, στα πρώτα λεπτά τουλάχιστον, κάτι από Ronan Harris. Κομμάτια όπως τα Purgatory, Naked, Awake, I Am The Rain, Let Me Be Your Armour και Disappoint δεν ήταν δυνατό να αφήσουν αδιάφορο τον κόσμο. Ήταν ωραίο να βλέπεις εκατονάδες ανθρώπους να κουνάνε το κορμί τους νωχελικά υπό τους ήχους των παραπάνω. Προσωπικά μου έλειψε το House On Fire από το set τους (αλλά υποθέτω πως αυτό μικρή σημασία έχει). Με το πέρασμα του χρόνου, ο Tom γλύκανε και στο τέλος -χαμογελώντας με συστολή- ζήτησε συγγνώμη για τη φωνή του "που δεν βρισκόταν στην καλύτερη δυνατή κατάσταση" και αποχαιρέτησε. Ωραίοι τύποι. Συμπαθέστατος και ο programmer Paul Seeger που μετά το τέλος του set, κόντεψε να με ρίξει κάτω με τον όγκο του, σκοντάφτωντας σε ένα σωρό από μπουφάν και τσάντες. "I thought it was a dead body" είπε με χαρακτηριστική αμερικάνικη προφορά κι έφυγε χαμογελαστός.
Πλέον όλοι ήταν έτομοι για το main act της βραδυάς. Ο κόσμος είχε πυκνώσει, πολλές γυναίκες (γιατί άραγε!) και όλοι -ή καλύτερα- όλες, περίμεναν να βγει στη σκηνή ο Andy Laplegua, o frontman των Icon Of Coil, μαζί με τα άλλα δυο μέλη της μπάντας.
Άμα τη εμφανίσει του Νορβηγού τραγουδιστή, επικρατεί το χάος ανάμεσα στο γυναικείο πληθυσμό. Και για τους μη γνωρίζοντες, ο Andy είναι ένας ξανθός, πανύψηλος και καλογυμνασμένος ομορφάντρας (που έχει αφήσει και μαλλάκι τελευταία). Βέβαια και ο ναρκισσισμός έχει τα όρια του (εντάξει, τώρα τι περιμένετε να πει ένας άμοιρος συντάκτης ο οποίος είναι περικυκλωμένος από δεκάδες γυναίκες που αλαλάζουν για την πάρτη του Laplegua).
Στα καθαρά μουσικά τωρα, εκπληκτικό performance από τον Andy που ήταν πραγματικά αεικίνητος, αλωνίζωντας απ' άκρη σ' άκρη ολόκληρη τη σκηνή και δίνοντας τον καλύτερο εαυτό του. Σ' αυτόν τον τομέα φαίνεται να έχει ξεπεράσει κατά πολύ τον δάσκαλο του Stephan Groth. Από τις καλύτερες σκηνικές παρουσίες που έχουμε δει τελευταία. Ο ήχος ογκωδέστατος και γεμάτος, με ατελείωτα beat να σε σφυροκοπούν ανελέητα, δυνατά φωνητικά (αν και προς το τέλος, από τις πολλές κραυγες, δεν πολυέβγαιναν) και ενθουδιώδης ατμόσφαιρα κάτω από τη σκηνή! Αν κανείς έχει συμφιλιωθεί με το γεγονός ότι το 80% των κομματιών των Icon Of Coil ακούγονται παρόμοια, τότε σίγουρα χθες θα πέρασε ακόμα καλύτερα.
Το set list ισορροπημένο ανάμεσα στο δυο albums του συγκροτήματος με τα Thrillcapsule, You Just Died, Access And Amplify, Other Half Of Me, Regret, Love As Blood, Situations Like These, Repeat It (από το EP One Nation Under Beat), Down On Me και In Absence να δεσπόζουν. Μέσα στο γενικό ενθουσιασμό που επικρατούσε, έπαιξαν τουλάχιστον 3 κομμάτια εκτός προγράμματος!
Οι Icon Of Coil φάνηκαν ιδιαίτερα ευχαριστημένοι από την αντιμετώπιση που είχαν από το κοινό και δήλωσαν πολύ χαρούμενοι που τελικά κατάφεραν να παίξουν στην Ελλάδα ύστερα από δυο αναβολές. Και κάτι τελευταίο: Την ιδιαίτερη εκτίμηση μου κέρδισε ο Andy για την αναφορά του στη θρυλική heavy metal ταινία Spinal Tap, προσπαθώντας να περιγράψει μια σκηνή που συνέβη στην μπάντα backstage. Πολύ δυνατή βραδυά, ελπίζουμε να ακολουθήσουν κι άλλες ανάλογες, οι οιωνοί αυτό δείχνουν...
