Ωρα 22.00... Περιμένουμε στην ουρά για να μπούμε στο club Tunnel... Η ουρά είναι πολύ μεγάλη, ξεπερνώντας τις αρχικές μας προσδοκίες. Τελικά οι Ιταλοί είναι όλο εκπλήξεις -τουλάχιστον οι Μιλανέζοι- αφού παρόλο το κρύο και την ομίχλη, αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τη ζεστασιά του διαμερίσματός τους και να παρακολουθήσουν την συναυλία ενός σχετικά άγνωστου συγκροτήματος. Ίσως σε αυτό να βοήθησε και η μεγάλη προώθηση του ιταλικού MTV, που ακολούθησε την τάση των αγγλικών και αμερικάνικων media, που βοήθησαν στο να αποτελέσει το συγκρότημα ένα από τα hype της χρονιάς, αλλά και το τελευταίο τους single, 'Hotel Yorba', που ακούγεται πολύ στο ιταλικό ραδιόφωνο.
Μετά λοιπόν από τα εξώφυλλα στο ΝΜΕ και τις διθυραμβικές κριτικές του White Blood Cells, του τρίτου τους album, o Jack και η αδερφή του (η πρώην γυναίκα κατ' άλλους) Μeg White, έρχονται στο Μιλάνο για να δικαιολογήσουν τη φήμη τους.
Η βραδιά ξεκινάει με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Το support group είναι οι Von Bondies, group apo to Detroit. Παραγωγός του album τους, Lack Of Communication, είναι ο ίδιος ο Jack White. Οι Von Bondies ξεσήκωσαν το κοινό παίζοντας ένα εκρηκτικό 30λεπτο set. Ένα μείγμα garage, punk και blues. Ιδιαίτερα ο frontman και κιθαρίστας του group, με τη σκηνική του παρουσία -κάτι μεταξύ Iggy Pop και Courtney Taylor- απέσπασε τα χειροκροτήματα του κοινού, αλλά και ο drummer με το δυνατό παίξιμό του, σε συνδυασμό με τα άλλα δύο μέλη του συγκροτήματος, τις sexy Carrie και Marcie (νυν girlfriend του Jack White), μπάσο και κιθάρα αντίστοιχα.
Οι Von Bondies άφησαν τη σκηνή στις 11, αφήνοντας επίσης και το κοινό διψασμένο για τους White Stripes και την εμφάνισή τους, η οποία όμως δεν άρχισε πριν τις 11:40, λόγω κάποιων προβλημάτων με το φωτισμό. Με το που εμφανίστηκαν, όμως, και για τα επόμενα 90 λεπτά, βομβάρδισαν τους 800 περίπου θεατές με ένα καταιγισμό rock n'roll, αφήνοντάς μας να απορούμε για το πως μόνο μια κιθάρα και drums μπορούν να βγάλουν τέτοια ενέργεια.
Η διάρκεια των τραγουδιών ήταν αρκετά μεγαλύτερη από αυτή των album, λόγω -κυρίως- των παρατεταμένων solo του White. Η μουσική τους είναι ένα μείγμα από garage, punk rock και country, ή αλλιώς ένα μείγμα από Led Zeppelin, The Stooges, The Pixies, The Buzzcocks, The Kinks, The Make-Up, Stones, The Seeds, The MC5 και για ένα τραγούδι ακόμη και Dolly Parton (!?), μια που διασκεύασαν το κλασικό Jolene της. 
Οι White Stripes, επηρεασμένοι από όλους αυτούς, φτιάχνουν μέσα από αυτή τη retro τους αντίληψη για το rock, κάτι καινούργιο και φρέσκο. Το αποτέλεσμα είναι τραγούδια που χαρακτηρίζονται από απλή μελωδία, σκληρό ήχο κιθάρας και δυνατά drums, που προσδίδουν μια μαγεία, και ταυτόχρονα μια κρυστάλλινη απλότητα. Αυτό όχι μόνο δεν σε κουράζει, αλλά σε κάνει να ζητάς ...περισσότερο...
Η βραδιά τελείωσε με το "Boll Weevil" των Leadbelly και τον Jack White να λέει εν μέσω χειροκροτημάτων: "We're not trying to bring back anything. We just like singing the blues"...
Αυτό είναι οι White Stripes! Ένα "blues" group που παίζει περισσότερο με τις θεμελειώδεις αρετές του Blues, δηλαδή με ιδρώτα και πάθος. Χωρίς να είναι οι βιρτουόζοι μουσικοί, σε παρασύρουν με την ενέργεια και την ειλικρίνειά τους.
Οι White Stripes θα έρθουν πάλι στην Ευρώπη για συναυλίες το Μάρτιο -ευκαιρία για τους έλληνες διοργανωτές να φέρουν ένα group που θα ενθουσιάσει σίγουρο το ελληνικό κοινό!
