17.30-18.10
Στα μισά του dj set του βρισκόταν ο Justin Robertson όταν μπήκαμε στην Space arena. Μία σκηνή που σου έδεινε την εντύπωση ότι βρίσκεσαι σε μία από τις εγκατελειμένες αποθήκες όπου ακόμα και σήμερα στήνονται παράνομα parties. Η ατμόσφαιρα ήταν και ανάλογα καυτή, λόγω και θερμοκρασίας αλλά και λόγω του δυνατού techno dj set του resident πλέον του Bugged Out!. Όπως και στο περυσινό festival, ο Justin Robertson ήταν και πάλι ένα από τα highlights της βραδιάς.
18.10- 18.40
Με το που τελείωσε το ξέφρενο hard techno του Robertson, κατευθυνθηκαμε απλά από περιέργεια προς την κεντρική αρένα όπου ο άρχοντας του UK Garage Artful Dodger, μαζί με μια σειρά από MCs άρχιζε την εμφανισή του. Πανικός, συνωστισμός, και έξαλλος χορός, αλλά εμείς, για να το πω πιο ευγενικά μπορώ, ξενερώσαμε από τα πρώτα πέντε λεπτά. Μήπως δεν ταιριάζει σε εμάς αυτός ο ήχος που σαρώνει την Βρετανία; Πώς είναι δυνατόν να μας αφήνει εντελώς αδιάφορους ή ακόμα και να μας χαλάει εμάς, ενώ οι χιλιάδες παρώντες μπροστά από τη σκηνή να κάνουν όπως θα έκανα εγώ αν έβλεπα μπροστά μου τον Elvis το 1958; Περίεργα πράγματα.
Σχεδόν τρέχοντας λοιπόν απομακρυνθήκαμε προς το Bud Ice Bus όπου οι Groove Armada ξεσήκωναν τον κόσμο με το εκλεκτικό disco dance dj set τους να σηκωθεί από το γρασίδι και να χορέψει κάτω από τον καλοδεχόμενο ήλιο. Ήμασταν που ήμασταν ευδιάθετοι το dj set των Groove Armada μας έφτιαξε ακόμα πιο πολύ την διάθεση και μας άνοιξε την όρεξη για ακόμα περισσότερο χορό.
18.40-19.40
Με βαριά καρδιά αφήνουμε τους χαρούμενους ήχους των Groove Armada και τραβάμε για την κατάμεστη The End arena για να δώσουμε τα σέβη μας στον σπουδαίο Carl Cox o οποίος ξεκινούσε ένα μαραθώνιο τρίωρο dj set. Hard House, Detroit techno και όλα τα άλλα καλά με τα οπία μας έχει συνηθήσει εδώ και χρόνια ο εύσωμος Αμερικάνος dj. Όμως κάτι οι χαρούμενοι ήχοι των Groove Armada που είχαν μείνει στα αυτιά μας, κάτι ο όμορφος ήλιος έξω, κάτι και η αναμονή για την εμφάνιση των Pulp λίγο αργότερα, δεν μπορέσαμε να μπούμε στο κλίμα και να ευχαριστηθούμε τον φίλτατο Carl Cox. Όπως όμως έμαθα από κάτι φίλους που προτίμησαν να κάτσουν σε όλο το τρίωρο set του, ο Cox έδωσε πραγματικά τα ρέστα του με ιδιαίτερα μαύρους techno ήχους.
Φεύγοντας από την The End, κάναμε μία γρήγορη στάση από την Slinky arena, εκεί όπου εκείνη τη στιγμή, η συμπαθέστατη και πλέον superstar Sonique έδινε ένα πραγματικό show, τραγουδώντας, χορεύοντας και παίζοντας και μουσική σε μία κατάμεστη σκηνή.
19.40-21.00
Όταν φτάσαμε στην κεντρική αρένα το αφεντικό της Mo Wax records, James Lavelle τελείωνε το djset του, στο οποίο όμως λίγοι έδιναν προσοχή. Βλέπετε, την ίδια στιγμή από πίσω του, οι τεχνικοί και roadies των Pulp ασχολούντουσαν με το soundcheck και τις τελευταίες λεπτομέρειες προτού ο Jarvis και η περίφημη παρέα του από το Sheffield ανέβουν στην σκηνή για την πρώτη μετά από ένα χρόνο μεγάλη φεστιβαλική εμφάνιση τους.
Σύντομα λοιπόν, για τέταρτη φορά, βλέπω την φιγούρα του Jarvis Cocker να βρίσκεται στο κέντρο της σκηνής και να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα από τον καθένα της γενιάς του. Όμως, η εμφάνιση αυτή ήταν κάπως ιδιαίτερη. Οι Pulp headliners σε ένα dance festival; Όχι και η καταλληλότερη επιλογή. Το group δεν είχε να αντιμετωπίσει το συνήθες κοινό του. Εδώ βρισκόταν μπροστά από τουλάχιστον 5.000 ανθρώπους από τους οποίους ελάχιστοι πιστεύω ήταν fan τους. Αντίθετα, ίσως να μην είχαν ακούσει πάνω από 2-3 μεγάλα hits από την εποχή του Different Class, και ίσως να επέλεξαν να βρίσκονται στην συγκεκριμένη αρένα παό απλή περιέργεια, ή και για να προλάβουν μια καλή θέση για το dj set του Seb Fontaine που θα ακολουθούσε. Και αυτό φάνηκε αμέσως από τα πρώτα λεπτά της εμφάνισης.
Οι Pulp δυστυχώς δεν κατάφεραν να κερδίσουν το κοινό, αν εξαιρέσουμε σε 2-3 τραγούδια.Μπροστά σε ένα κοινό που προερχόταν από κάθε είδους διαφορετικά beats και από το μεσημέρι κουνιέται στους house, trance και techno ρυθμούς, το live set των Pulp δεν τους έκανε και ιδιαίτερη εντύπωση. Όχι ότι ήταν κακοί. Αντίθετα μάλιστα, ο Cocker ήταν ιδιαίτερα κεφάτος και φαινόταν να το διασκεδάζει αφάνταστα, το group όσο πάει και οριμάζει και γίνεται καλύτερο και το set list περιείχε 11 τραγούδια, μοιρασμένα από τα δύο τελευταία albums και νέα τραγούδια από το επερχόμενο νέο album τους, ότι καλύτερο δηλαδή για έναν σχετικό fan. Όμως τέτοιοι υπήρχαν ελάχιστοι εκέινη την ημέρα.
Από τα γνωστά τους παλαιότερα τραγούδια ακούσαμε φυσικά το απόλυτα φεστιβαλικό Sorted For E’s & Wizz, το Common People (σε μία πολύ καλή, αρκετά πιο σκοτεινή electro version), και τα F.E.E.L.I.N.G.C.A.L.L.E.D.L.O.V.E., Little Soul, Party Hard, This Is Hardcore. Από τα καινούρια τραγούδια που άκουσα προσωπικά για πρώτη φορά να ξεχωρίσω το καταπληκτικό Sunrise με το οποίο τελείωσαν το set, και το πολύ καλό Minnie Timberley. Τα υπόλοιπα ήταν τα Weeds, Bad Cover Version, και Trees, ενώ όλα τα τραγούδια συνοδευόντουσαν από πάρα πολύ όμορφα, ξεχωριστά videos, σκηνοθετημένα φαντάζομαι από τον Jarvis Cocker.
Το ΝΜΕ μίλησε για θριαμβευτική επιστροφή των Pulp. Ok, θα συμφωνούσα αν ενδιαφερόταν και έδινε σημασία και κανένας.
21.00- 22.00
Και ενώ ο υπερεκτιμημένος Seb Fontaine ξεκινούσε το εμπορικό house dj set του, προτιμήσαμε να κάνουμε μία στάση για ανεφοδιασμό στα αγαπητά μας «βρώμικα». Αμέσως μετά δεν μπορούσαμε να αντισταθούμε στον superstar dj Sasha που βρισκόταν εδώ και ώρα στην Twilo arena. Μέσα σε μία καταπληκτική ατμόσφαιρα, όπου όλοι ανεξαιρέτως χόρευαν, σε αντίθεση με ότι έγινε νωρίτερα στην εμφάνιση των Pulp, o Sasha δικαίωνε τον χαρακτηρισμό που του έχουν αποδώσει. Ο Βασιλιάς του Trance μας ανέβαζε, μας κατέβαζε, μας έκανε ότι πραγματικά ήθελε με ιδιαίτερη ευκολία. Πραγματικά σπουδαίος.
22.00-23.40
Όμως κάποιοι πραγματικά πιο σπουδαίοι, οι αδελφοί Hartnoll μας περίμεναν στην κεντρική αρένα, και αφού αποχαιρετήσαμε τους trance ρυθμούς του Sasha, στριμωχτήκαμε με τους υπόλοιπους, δεν γνωρίζω πόσους χιλιάδες, που ήξεραν ότι ένα live των Orbital δεν πρέπει να χάνεται με τίποτα. Όσοι είχαν την τύχη να τους παρακολουθήσουν στο Ήλεκτρον festival ας φανταστούν ένα ακόμα πιο δεμένο set, με ελάχιστες διακοπές, απίστευτα δυνατό και γεμάτο ήχο χωρίς ατέλειες, και ένα καταπληκτικό light show και θα πάρουν μια ιδέα τι παρακολουθήσαμε το βράδυ του Σαββάτου.
Δεν γνωρίζω εάν οι Orbital στην επικείμενη εμφανισή τους ξανά στην χώρα μας σε λίγες εβδομάδες θα καταφέρουν να έχουν τον ίδιο ήχο και το ίδιο visual show, αλλά ελπίζω πως ναι. Δεν μπαίνω σε περαιτέρω λεπτομέρειες για να μην σας χαλάσω τις εκπλήξεις του νέου διαφορετικού set τους. Όσες φορές και να ακούσω όμως τα Doctor ? και Satan δεν τα χορταίνω.
Την ίδια ώρα οι Public Domain εμφανιζόντουσαν στην Slinky, αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε και όλα σε ένα festival.
