Στο παρελθόν πλέον ανήκει το πρώτο festival της φετινής περιόδου. Στο παρελθόν ανήκουν τα Homelands στα οποία για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά το Avopolis βρέθηκε να χορεύει ασταμάτητα για 17 ώρες, να τρέχει από αρένα σε αρένα και να είναι τώρα σε θέση να σας παρουσιάσει μέσα από τις σελίδες του τις καλύτερες στιγμές του.
Πέρυσι κυριάρχησαν η βροχή και οι λάσπες στις οποίες 35.000 άτομα ταλαιπωρήθηκαν. Φέτος τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά. Ο μεγάλος πρωταγωνιστής ήταν σίγουρα ο ήλιος που πλημμύρισε με τις ζεστές ακτίνες του το λιβάδι του Hampshire και επέτρεψε σε πάνω από 40.000 άτομα να απολαύσουν το ίσως καλύτερο dance festival της Μεγάλης Βρετανίας.
Με τον ήλιο λοιπόν ψηλά στον ουρανό πάνω από το Winchester, κατά τις 1 το μεσημέρι, λίγο προτού ανοίξουν επίσημα οι πόρτες των Homelands, φτάσαμε στον χώρο του festival. Ύστερα από τον τυπικό έλεγχο στην πόρτα από την αστυνομία και τα εκπαιδευμένα σκυλιά της, τα οποία, δεν μου φεύγει από το μυαλό, ότι την συγκεκριμένη ημέρα είχαν συνάχι και έτσι η μύτη τους ήταν βουλομένη, περάσαμε στις αρένες.
Τα πρώτα 45 λεπτά αφιερώθηκαν στην περιπλάνηση μας στον χώρο για να εξοικιωθούμε με την διαρίθμηση και την τοποθεσία της κάθε αρένας, και των άλλων πάντα χρήσιμων ευκολιών, όπως οι βρύσες, οι τουαλέτες και φυσικά, οι μπύρες και τα «βρώμικα» φαγάδικα.
13.45-14.15
Μετά την αρχική περιπλάνηση κατευθυνθήκαμε προς την κεντρική αρένα, εκεί όπου οι South ξεκινούσαν το μισάωρο live set τους. Έχοντας κυκλοφορήσει ένα album πέρσι για την Mo Wax, οι South είναι από τα groups που στέκονται ανάμεσα στην indie και την χορευτική σκηνή, καταφέρνοντας με την ίδια επιτυχία να παίζουν σε παραδοσιακούς live χώρους αλλά και σε clubs όπως το Fabric. To σχετικά πετυχημένο single Paint The Silence ξεχώρισε, μαζί με ένα πολύ καλό dance jamming με το οποίο και μας αποχαιρέτησαν.
14.15-15.00
Αμέσως μετά ο ελληνικής καταγωγής Αυστραλός Anthony Pappa πήρε τη θέση μπροστά από τα decks και αποφασίσαμε να παραμείνουμε στις θέσεις μας και να τον ενισχύσουμε. Έχοντας ένα σχετικά μικρό αλλά ιδιαίτερα ζεστό κοινό ο Pappa ήταν και ο πρώτος που μας κούνησε με ένα αρκετά ξεσηκωτικό house dj set.
15.00-16.20
Αφού παραμείναμε για λίγο ακόμα μετά το τέλος του set του Pappa για να παρακολουθήσουμε ένα μέρος του live του τρίο των Rhythm Masters, φύγαμε για την Twilo arena, την σίγουρα πιο εντυπωσιακή σκηνή του festival, με καταπληκτικό ήχο και τεράστιες γιγαντοοθόνες να δείνουν την αίσθηση ενός πραγματικού superclub. Εκεί χιλιάδες τρελαμένοι είχαν στηθεί για να ακούσουν και να αποθεώσουν το ίσως πιο καυτό όνομα αυτή τη στιγμή, τον φοβερό και τρομερό Timo Maas. Ο Γερμανός uber-dj πραγματικά δικαίωσε την φήμη του, με ένα set house/trance, αρκετά πειραματικό, μακριά από τα τετριμένα με τα οποία μας έχουν φλομώσει αρκετοί εμπορικοί djs. Όπως έλεγε και η κάρτα που κράταγε ο τύπος της φωτογραφίας, Timo Maas, Kicks ‘aas!!
16.20-17.00
Δέκα λεπτά προτού τελειώσει το set του ο Timo Maas, κάναμε την καρδιά μας πέτρα και κατευθυνθήκαμε προς την αντίθετη εντελώς μεριά του festival, στην Movement/The End arena. Εκεί, στην σκηνή αφιερωμένη στην drum ‘n’ bass, τελείωνε το set του ο dj Tonic και την θέση τους έπαιρνε το μοναδικό hip hop act της βραδιάς, οι Βρετανοί Mark B & Blade. To hype γύρω τους τεράστιο, ανάλογο με τον κόσμο που στριμώχτηκε στην arena.
O Mark B είναι ένας από τους καλύτερους hip hop djs αυτή τη στιγμή στη Βρετανία, και ο Blade ίσως ο μακροβιότερος rapper της Βρετανικής σκηνής με 12 χρόνια πάνω στις πλάτες του. Μαζί, λευκοί και οι δύο, καθώς και με άλλους τρεις έγχρωμους MCs και έναν ακόμα dj, έδωσαν ίσως το πιο ξέφρενο live-αποκάλυψη του απογεύματος. Όπως μπορούσε κάποιος να καταλάβει από νωρίς, και όπως εξήγησε και ο Blade κάποια στιγμή προς το τέλος, η εμφάνιση τους στα Homelands μπροστά από τόσο μεγάλο κοινό, ήταν κάτι ξεχωριστό για αυτούς. Ύστερα από δέκα και πλέον χρόνια, προσπαθειών για να βγουν στο προσκήνιο, επιτέλους τα κατάφεραν με το πρόσφατο album τους «The Unknown», το οποίο και παρουσίασαν στo μεγάλο μέρος του στο live τους. Stage divings, crowd surfing και μία ιδιαίτερη χαρούμενη και ευχάριστη ατμόσφαιρα βοήθησαν στο να θεωρώ την εμφάνιση των Mark B & Blade ως μία από τις πιο αξιομνημόνευτες των φετινών Homelands.
17.00-17.30
Μόλις βγήκαμε από την Movement/The End arena βρεθήκαμε μπροστά σε ένα τεράστιο πλήθος, το οποίο χόρευε κάτω από τον ήλιο μπροστά από την outdoor arena του BBC Radio 1. Γρήγορα συνειδητοποίησα ότι είχε έρθει η ώρα του Δικαστή. Ο Judge Jules, o πιο δημοφιλής και εμπορικός dance dj του βρετανικού ραδιοφώνου αντιπροσωπεύει ότι χειρότερο έχει να επιδείξει η σημερινή χορευτική μουσική σκηνή. Ανώδυνο, και αδιάφορο τις περισσότερες φορές βρετανικό house, το οποίο όμως βρίσκει τεράστια απήχηση στην νεολαία της χώρας. Δεν γκρινιάζω άλλο, απλά να αναφέρω ότι το μισάωρο εκεί, το ευχαριστήθηκα, για διάφορους άλλους λόγους, ήλιος, γρασίδι, ωραίες παρουσίες, παρά για την μουσική που έπαιζε ο αξιότιμος Δικαστής Jules.
Η ώρα όμως περνάει γρήγορα, και ο φοβερός και τρομερός Justin Robertson περιμένει στην Space arena…
