St. Germain

Είναι γεγονός ότι κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί τα τόσα καλά που διαθέτει η χώρα μας. Είναι αναρίθμητα, τα βιώνουμε καθημερινά και όσοι ξενιτεύονται ή λείπουν από αυτή για καιρό, πάντα έχουν κάτι να πουν για αυτά και για ό,τι τους λείπει.

Από την άλλη, καθημερινά η χώρα αυτή και διάφοροι πολίτες της μάς πληγώνει(-ουν), ιδιαίτερα σε θέματα που έχουν να κάνουν με τον όρο "παροχή υπηρεσιών". Αυτό συνέβη και το περασμένο Σαββατόβραδο σε όλους εμάς που είχαμε την ατυχή έμπνευση και επιθυμία να πάμε να ψυχαγωγηθούμε και να διασκεδάσουμε στο live των St Germain.

Οι υπεύθυνοι της …εταιρίας (μόνο οι ίδιοι θα αυτοαποκαλούνται πλεόν έτσι ύστερα από αυτό το fiasco) Νέο Ρεύμα που υποτίθεται ότι έχει πολυετή πείρα στη διοργάνωση συναυλιών αποφάσισε να στοιβάξει 3-4.000 κόσμο σε ένα τεράστιο αποθηκευτικό σιλό από λαμαρίνα που προφανώς δεν διέθετε κλιματισμό.

Θα πρέπει να έχεις ζήσει όλα τα χρόνια της ζωής σου κάπου στο …Ρέυκιαβικ για να μην ξέρεις ότι γύρω στα τέλη Μαϊου πάντα η θερμοκρασία στην Ελλάδα υπερβαίνει τους 25 βαθμούς, οπότε ΔΕΝ βάζεις τόσο κόσμο σε ένα τέτοιο χώρο χωρίς τον αναγκαίο εξοπλισμό. Γιατί και πέρυσι είχαμε πάει στους Calexico στις 26 Μαϊου, αλλά τουλάχιστον το Ρόδον διαθέτει ένα στοιχειώδη κλιματισμό και τότε στεκόμαστε χωρίς να ιδρώνουμε, ενώ την Παρασκευή νιώθαμε ότι είμαστε σε …σάουνα!

Αποτέλεσμα ήταν μετά το πρώτο μισάωρο του live ο κόσμος να αραιώσει και είτε να βγει έξω, είτε να σταθεί κοντά στις μεγάλες εισόδους της αποθήκης. To κρίμα της υπόθεσης είναι ότι, κατά τα άλλα, συνέτρεχαν όλες οι υπόλοιπες προϋποθέσεις για να φύγουμε με τις καλύτερες εντυπώσεις από αυτό το live : Πολύ μεγάλη προσέλευση κόσμου, γεγονός που μας ξάφνιασε ευχάριστα και ιδιαίτερη διάθεση από το μέρος της μπάντας να μας ανταμείψει για την έντονη παρουσία μας, παρόλο που και αυτοί σίγουρα θα είχαν επηρεαστεί από την αποπνικτική ατμόσφαιρα.

Παρόλα αυτά, στάθηκαν επί σκηνής για πάνω από μιάμιση ώρα παρουσιάζοντας ένα πάρα πολύ καλό set. Την πλειοψηφία του οποίου καταλάμβανε η περσινή και πολύ πετυχημένη δουλειά τους "Tourist". Η παρουσία πιάνου, σαξόφωνου, φλάουτου και κρουστών έδενε άριστα με τους προηχογραφημένους ήχους της κονσόλας και επέτρεπε τους απαραίτητους αυτοσχεδιασμούς. Όλες οι εκτελέσεις των κομματιών ήταν αρκετά μεγαλύτερες των κανονικών και οι αποτελούσαν ένα κολάζ από ambient, house, jazz και blues ήχους που στο encore φλέρταραν και με τη bossa nova.

Η μπάντα μας άφησε απόλυτα ικανοποιημένους και σκεφτόμαστε ότι αν ο χώρος ήταν ο Λυκαβηττός ή το Γκάζι, η τελική εντύπωση που μας έμεινε θα ήταν αρκετά διαφορετική.