Appliance

Το είχα συνειδητοποιήσει από καιρό ότι το διήμερο 18-19 Μαΐου θα είναι συναυλιακά φορτισμένο και ετερόκλητο. Από την μία οι Dead Moon και το διαολεμένο garage-punk στυλ τους και από την άλλη τα ηλεκτρονικά κατευναστικά ποιήματα των Βρεττανών Appliance. Τώρα που το σκέφτομαι, αν ήταν αντίστροφες οι ημερομηνίες, ίσως να λειτουργούσε καλύτερα. Διότι μετά απο 4 ώρες ορθοστασίας και χορού την Παρασκευή το βράδυ, έπρεπε να ανακτήσω γρήγορα τις δυνάμεις μου και να μεταμορφώσω την rock’n’roll διάθεση μου σε κάτι πιο μπλιμπλικάτο και μινιμαλιστικό. Απέτυχα.

Με τη λέξη «απέτυχα», πολύ απλά εννοώ ότι το Σάββατο στους Appliance δεν πέρασα καλά. Αυτό για πολλούς και διάφορους λόγους αλλά οι δύο βασικότεροι είναι ότι δεν είχα ξεχάσει τόσο γρήγορα τους Dead Moon και δεύτερον, ο ήχος ήταν αισχρός. Απ’τα ηχεία έβγαιναν σχεδόν μόνο χαμηλά KHZ που μεταφράζεται σε υπερβολικά μπάσα με απέραντο θόρυβο που αν τον επεδίωκαν οι Appliance, τότε συγγνώμη, αλλά είναι ηλίθιοι. Δεν έχω κάτι με τον θόρυβο όσο αυτός δρα προς το όφελος του τραγουδιού. Μου αρέσουν και οι Mogwai και οι JSBX και οι Make-Up, oπότε αντιλαμβάνεστε ότι εγώ και ο θόρυβος τα πάμε καλά, αλλά αυτό το πράγμα ήταν εξωφρενικό. Πραγματικά κουράστηκα.

Στο καθαρά συναυλιακό μέρος οι τρεις Appliance (James Brooks, David Ireland, Michael Parker) από το Exeter έπαιξαν τα τραγούδια που ήθελα να ακούσω, αλλά πέραν τούτου, πέρασαν και δεν ακούμπησαν. Ξεκίνησαν με το “Hot Pursuit” ακολουθούμενο από το “Throwing a curve ball” και συνέχισαν με μερικά από το μοναδικό τους LP “Manual”. Mας «σύστησαν» με μερικά από τα καινούργια τους τραγούδια από το επερχόμενο “Imperial Metric” όπως τα “Separate Animals”, “Map of the territory” και “F.L.F. (Precious bodily fluids)” και συνέχισαν με ορισμένα από τα διάφορα E.P. που έχουν κυκλοφορήσει όπως τα “Ex4”, “Personal Stereo”, “Slow Roller”, “20 minutes from the East”, “Heroes of Telemark”, “Number three channel is clear”, “In the event of just looking” και “Ursa Major”. Το “Food Music” ήταν πάρα πολύ καλό και το φινάλε με το “Pacifica” απλά καταπληκτικό.

Το live κράτησε 1 ώρα και 20 λεπτά, την standard-british-live διάρκεια δηλαδή και το encore έμοιαζε πολυτέλεια. Δεν είναι όμως κάτι καινούργιο αυτό για τα συγκροτήματα της Γηραιάς Αλβιώνας, οπότε πολύ έυκολα τα «μαζέψαμε» και φύγαμε. Oι συγκρίσεις βέβαια είναι αναπόφευκτες. Και θα επιχείρησω σύγκριση σε τελείως λογικά πλαίσια. Οι Αμερικάνοι πενηντάρηδες Dead Μοοn έπαιξαν 2 ώρες και 10 λεπτά, οι Γάλλοι St. Germain 2 σχεδόν ώρες και οι Αppliance αυτό που έπαιξαν. Μετά μου λένε οι φίλοι μου ότι είμαι κακός με τα βρεττανικά σχήματα.