Ένα ενδιαφέρον και ηχητικά διαφορετικό live είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε το βράδυ του Σαββάτου στο Ρομάντσο, προωθημένο μάλιστα με μία από τις πιο φανταστικές αφίσες που θυμάμαι τελευταία.
Η Ελληνοδανή μουσικοσυνθέτρια Δανάη Nielsen (γνωστή από τις μέρες της στα πλήκτρα των Rosebleed) και ο Prins Obi –κατά κόσμον Γιώργος Δημάκης– με τους Dream Warriors του, μας παρουσίασαν δύο διαφορετικές τάσεις από όσες επικρατούν στο εγχώριο «εναλλακτικό» τοπίο: η πρώτη εκπροσώπησε την πιο σύγχρονη ηλεκτρονική ματιά, ενώ οι δεύτεροι πρότειναν τη μεταμοντέρνα ανασύνθεση ενός ροκ παρελθόντος, η καρδιά του οποίου χτυπάει στα τέλη της δεκαετίας του 1960/αρχές του 1970.
Η Δανάη Nielsen ξεπρόβαλε με το φανταχτερό, ασημένιο της φόρεμα λίγο μετά τις 10, μπροστά σε ένα ιδιαίτερα πυκνό και εκδηλωτικό κοινό. Το μισάωρο set της βασίστηκε σε ευφάνταστες, πολυδιάστατες λούπες τις οποίες δημιουργούσε επί τόπου, στα αξιαγάπητα –πειραγμένα, σε ορισμένες περιπτώσεις– φωνητικά, στα ζεστά, μελωδικά synths, αλλά και σε παράδοξα αντικείμενα, όπως κάτι που έμοιαζε με μπιτόνι για νερό. Η αρτίστικα ηλεκτρονική της pop ακούστηκε φρέσκια χωρίς απαραίτητα να είναι καινοτόμος, ενώ οι γεμάτες συναίσθημα ερμηνείες, αλλά και ο συνεσταλμένος τρόπος με τον οποίον στάθηκε στη σκηνή, έβγαλαν ένα αποτέλεσμα ειλικρινές και προσγειωμένο, που φάνηκε να εκτιμάται από τους παρευρισκόμενους στο Ρομάντσο. Οι συνθέσεις της έχουν βέβαια πολλά περιθώρια εξέλιξης, συνολικά όμως έδωσε μία μετρημένη, επαγγελματική και ουσιαστική εμφάνιση.
O Prins Obi, τώρα, διαθέτει δύο αξιοζήλευτες συνθετικές αρετές, οι οποίες τον έχουν αναδείξει σε ένα από τα πρόσωπα-κλειδιά για το εγχώριο εναλλακτικό σκηνικό της τρέχουσας δεκαετίας: από τη μία είναι η ενστικτώδης πρόσβαση σε ακαταμάχητες μελωδίες και από την άλλη η καθολική αφομοίωση των μουσικών του ερεθισμάτων. Και οι δύο τον έχουν εξοπλίσει με το προνόμιο να διαχειρίζεται ντελικάτα τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα στον ρετρό και στον άχρονο ήχο. Αυτή τη φιλοσοφία διοχέτευσε τόσο στους Baby Guru, όσο και στους προσωπικούς του δίσκους, φέρνοντάς την πρόσφατα και στο πρώτο του κοινό άλμπουμ με τους Dream Warriors. Οι τελευταίοι μοιάζουν εντωμεταξύ με ένα ποτ-πουρί φτιαγμένο με μέλη από διάφορες hot μπάντες που δρουν στο εναλλακτικό πεδίο: ο Σέργιος Βούδρης βρίσκεται στο μπάσο, ο Χρήστος Μπεκίρης στην κιθάρα, ο Παντελής Καρασεβδάς στα ντραμς, ο Κώστας Στεργίου σε σύνθετο ρόλο και η Χριστίνα Κοζιράκη στα δεύτερα φωνητικά.
Στη μία συναυλιακή ώρα που τους αναλογούσε στο Ρομάντσο, είχαν όλη την καλή διάθεση να μας προσφέρουν απλόχερα δόσεις από αυτήν την τελευταία τους δισκογραφική βουτιά στις χρυσές σελίδες της ψυχεδέλειας, του glam rock και της Laurel Canyon τραγουδοποιίας. Δυστυχώς δεν είχαν σύμμαχο τον ήχο, ο οποίος αρχικά ήταν απλώς προβληματικός μα στη συνέχεια έγινε άβολα κακός, ως και εντελώς παρεμποδιστικός στην όλη προσπάθεια. Τεχνικές δυσκολίες αντιμετώπισαν μάλιστα και οι ίδιοι οι μουσικοί, με τον Δημάκη να παραπονιέται ευγενικά ανά τακτά χρονικά διαστήματα για διάφορα μικροπροβλήματα που ανέκυπταν με το μόνιτορ.
Η ενοχλητική συνθήκη δεν επιδιορθώθηκε ως το πέρας της βραδιάς, αλλά δεν εμπόδισε τελικά τόσο τους μουσικούς, όσο και το κοινό, να διασκεδάσουν με την ψυχή τους σε ορισμένες στιγμές. Ανάμεσά τους ξεχώρισαν το garage διαμαντάκι “Fingers”, η “Δίνη” με το χαρακτηριστικό ριφάκι-φόρο τιμής στους T.Rex, το γκρουβάρισμα στο “Concentration”, καθώς και το εκρηκτικό “Flower Child”, με το οποίο και έκλεισε το κυρίως set. Η πιο αξιομνημόνευτη στιγμή ήρθε όμως στο encore, με τη μερακλίδικη διασκευή στο “Purple Rain” του Prince, κατά την οποία ο ήχος έφτιαξε σημαντικά, όσο η μπάντα αφέθηκε πλήρως στα ένστικτά της, τελειώνοντας τη συναυλία με νοσταλγική διάθεση.
Συμπερασματικά, παρόλο που στα χαρτιά πρωταγωνιστές της βραδιάς ήταν ο Prins Obi και οι Dream Warriors, πιο έντονο άφησε τελικά το στίγμα της η μεστή παρουσία της Δανάη Nielsen. Παρά το προαναφερθέν κλίμα διασκέδασης, ο κακός ήχος αδίκησε το γκρουπ του Γιώργου Δημάκη, αφαιρώντας του το δικαίωμα να παρουσιάσει με τον ιδανικό τρόπο τον πρόσφατο, πολύ αξιόλογο δίσκο του.
{youtube}bGQGAn11YZY{/youtube}
