H συνοχή και η αισθητική συνέπεια ανάμεσα στα ονόματα του line-up της  1ης μέρας, έκριναν το αποτέλεσμα για το νέο φεστιβάλ. Ο κόσμος, επίσης, ανταποκρίθηκε με θέρμη και με έντονη συμμετοχή, δημιουργώντας έτσι την αίσθηση ότι στο Gagarin έβλεπες πραγματικά ένα φεστιβάλ και όχι μια συναυλία του Γιάννη Αγγελάκα με πολλά support. Αυτό ήταν νομίζω το ουσιαστικό κριτήριο επιτυχίας και το SKG το κατάφερε.

48jSKG-1_2.png

48jSKG-1_3.png

Τα πυκνά ηχητικά αναπτύγματα των Underwater Chess γέμισαν τον χώρο λίγο πριν τις 10. Σκληροτράχηλα instrumental, που δεν «υποφέρουν», δεν δηλώνουν ευαισθησίες και αδυναμίες, αλλά δίνουν μία συντριπτική αίσθηση προφητικής δυστοπίας, καθώς μοιάζουν να αφηγούνται με υπερβατικότητα τις ιστορίες μιας άλλης πλευράς. Αυτή η punk electronica –με ξεχωριστή τη θέση του βιολιού στο οργανικό σύνολο– έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αν και προαπαιτεί ακέραιη την προσοχή σου ώστε να αποδώσει τα δέοντα σε επίπεδο ιδεών και συναισθημάτων. Η εμφάνιση του θεσσαλονικιώτικου συγκροτήματος, σε κάθε περίπτωση, ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακή.

48jSKG-1_4.png

48jSKG-1_5.png

Η σκυτάλη πέρασε στους Μ.Α.Τ.Ε. (MeetingsAlongtheEdge), οι οποίοι ακροβατούν με όση δεξιοτεχνία διαθέτουν ανάμεσα στο drum 'n' bass και στο dubstep, με τη σωστή δοσολογία από hip hop μέσα στο μπλέντερ, ώστε να παράξουν ένα πυκνό, οργισμένο σύνολο, ενισχυμένο με τσαμπουκαλεμένα γυναικεία φωνητικά. Το γκρουπ έπαιξε περήφανα τη μουσική του, έναν υβριδικό ηλεκτρονικό ήχο χωρίς στρογγυλεμένες γωνίες, για την αστική παρακμή και για αγέλαστες περιπέτειες μέσα σε ένα σκοτεινό, μεταβιομηχανικό σκηνικό.

48jSKG-1_6.png

48jSKG-1_7.png

Όση ενέργεια μας χάρισαν γεναιόδωρα τα πρώτα δύο ονόματα, άλλο τόσο δυναμικοί αποδείχθηκαν οι Alien Mustangs, οι οποίοι τσίτωσαν το γκάζι και χάθηκαν σε ένα υπνωτιστικά επιθετικό ψυχεδελικό rock, παίζοντας το ένα παραμορφωμένο nugget μετά το άλλο. Αυτό ήταν ένα live set που θα ήθελα τόσο να χαρακτηρίσω «ψυχωμένο», αν δεν είχε κακοποιηθεί η λέξη σε χιλιάδες φτηνά κείμενα, χάνοντας την αξία της. Πυκνό rock, που έπιασε από τον γιακά τους θεατές και τους τίναξε δυνατά. Πλήρες σε ένταση και ισχυρό σαν γροθιά, το σχήμα των Alien Mustangs μας θύμισε τη στόφα από την οποία είναι φτιαγμένο το αγνό underground. Ωραία η psych rock νιρβάνα τους και δεν έχεις παρά να μπεις με όλο το τιτάνιο πάθος του οργισμένου rocker στην αρένα τους, προσκυνώντας το τοτέμ του άγιου ντεσιμπέλ.

48jSKG-1_8.png

Η βραδιά έκλεισε με το πιο χαλαρό και ξεκούραστο live, από πλευράς του Γιάννη Αγγελάκα. Όταν λέω «χαλαρό», δεν εννοώ ότι ήταν μέτριο ή ότι δεν έδωσε τα απαραίτητα· το live κρίνεται άριστο, σε κάθε επίπεδο. Είχε απλά την αίσθηση του ανέμελου ξεμουδιάσματος μπροστά σε αγαπημένους φίλους, δίχως την πίεση της καλοκαιρινής σύμπραξης με τον Παύλο Παυλίδη ή άλλων ηχηρών συναυλιών. Σε τέτοιες ήπιες βραδιές, τα τραγούδια του Αγγελάκα παίρνουν υπέροχο σχήμα και απευθύνονται στους πάντες: στους εστέτ, στους πνευματώδεις, στους σαρκαστικούς χιουμορίστες, στα wannabe φρικιά, σε όσους έζησαν (έστω ξώφαλτσα) τις Τρύπες.

48jSKG-1_9.png

Το συγκρότημα των 100°C δεν έχασε ούτε νότα. Από το "Μόνο Από Τη Λύπη Σου", το οποίο άνοιξε την εμφάνιση στο Gagarin, μέχρι τη "Δικαιοσύνη", το "Γλέντι", το "Σαράβαλο" και το "Σιγά Μην Κλάψω", ο Αγγελάκας βρέθηκε σε μεγάλη φόρμα, λέγοντάς μας τραγούδια από τη σόλο καριέρα του που αποτελούν θρίαμβο του συνδυασμού του sing-along με της δεύτερης ανάγνωσης στους στίχους. Οι εκτελέσεις ήταν μάλιστα δουλεμένες σε βαθμό που με έκαναν να ανακαλύψω ξανά τις μελωδίες που στρίμωξε άτσαλα η στριφνή παραγωγή της Γελαστής Ανηφόρας.

48jSKG-1_10.png

Η τρομπέτα και η κιθάρα έφτιαξαν έναν ευφορικό ορυμαγδό, επάνω στον οποίο ο Αγγελάκας εμφανιζόταν αλλού πληθωρικά στιβαρός και αλλού χαριτωμένα «σαχλός». Ειδικά στο υπέροχο και μερακλίδικο "Αιρετικό", ήταν απίθανος. Σε τραγούδια δε όπως το "Ο Χαμένος Τα Παίρνει Όλα", αλλά και σε χρυσές επιτυχίες των Τρυπών όπως το "Τρένο" και το "Θ' Ανατέλλω", μου θύμισε όλους τους λόγους για τους οποίους εκτοξεύτηκε στο στάτους των πολύτιμων τραγουδοποιών, χωρίς να καταβαραθρωθεί στον γκρεμό των μελό ψυχοεκβιαστών.

48jSKG-1_11.png

Η "Ταξιδιάρα Ψυχή" και το "Ακούω Την Αγάπη" στο encore (μεταξύ άλλων), ανέλαβαν τον ρόλο να μας ξεπροβοδίσουν όλους με ένα πλατύ χαμόγελο. Σιγά που δεν θα το κατάφερναν.

{youtube}zz6TcLzOmQI{/youtube}

 

 

Ακολούθησε το Avopolis Network στο Google News

 

Διαβάστε Ακόμα

Featured