Όταν αναχωρεί ξαφνικά από τα εγκόσμια ένας τραγουδιστής και δημιουργός σαν τον Chris Cornell, που στιγμάτισε τα ακούσματα πολλών από εμάς, το απότομο της απώλειας φαντάζει γκρεμός αγεφύρωτος: ένα κενό που εύκολα δεν γεμίζει. Θαρρώ πως ένα ανάλογο συναίσθημα ώθησε τους περίπου 40 μουσικούς από μια ντουζίνα εξαιρετικών εγχώριων γκρουπ του εναλλακτικού σκληρού ήχου να στήσουν ένα αφιέρωμα στα τραγούδια που άφησε, είτε με τους επί χρόνια συνοδοιπόρους του Soundgarden, είτε με τους κολλητούς του από την Καλιφόρνια (τους Audioslave), είτε σόλο, στις πιο εμπορικές και προσβάσιμες ατραπούς της όψιμης καριέρας του.
Μουσικοί λοιπόν και τραγουδιστές από τους Mother Οf Millions, Poem, Need, Fool Ιn Τhe Box, Tardive Dyskinesia, MadHoLe, Pulse R, Puta Volcano, Diviner, SiXforNinE, Black Hat Bones, SunRaininLife, The Mighty N, SolarMonkeys, 4LT, Blame Kandinsky, SoundtrucK και από μερικά ακόμα σχήματα, αλλά και πρώην μέλη από διάφορες μπάντες –όλοι σαν μια παρέα και με περίσσια αγάπη για τον εκλιπόντα– συνείσφεραν με το ταλέντο, τη διάθεση και την παρουσία τους σε μια βραδιά πραγματικά δυνατή σε συγκινήσεις και εντάσεις, γεμάτη αγαπημένα τραγούδια.
Μισή ώρα μετά τις 9 η προσέλευση στο Κύτταρο έμοιαζε ικανοποιητική, αλλά όχι εκείνη που θα περίμενα σ' ένα τόσο ιδιαίτερο και πρωτότυπο tribute. Λόγω και της φιλανθρωπικής φύσεως του event –τα έσοδα θα πήγαιναν στον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων Παιδιών με Νεοπλασματικές Παθήσεις του Νοσοκομείου Αγία Σοφία (με την επωνυμία «Η Πίστη»)– η εισαγωγή έγινε από ένα κορίτσι που μίλησε για τον εν λόγω φορέα, τους στόχους του και τα αποτελέσματα της δράσης του, όντας κι εκείνη επιζώσα του καρκίνου. Μία συγκινητική παρουσία, ομολογουμένως, η οποία προσέφερε στη βραδιά μία διάσταση ακόμα πιο ενωτική, ακόμα πιο ανθρώπινη. Ευθύς αμέσως, οι μουσικοί ξεκίνησαν να παρελαύνουν από το πάλκο κατά ομάδες και πάντοτε σύμφωνα με τη setlist, η οποία αποδείχθηκε χορταστικά πληθωρική.
Ξεκινώντας με το "Searching With My Good Eye Closed" από το μνημειώδες άλμπουμ των Soundgarden Badmotorfinger (1991), η βραδιά ξεδιπλώθηκε με φόρα, με μπόλικα watt, σκληρές κιθάρες και τύμπανα ολκής να δίνουν και να παίρνουν. Ο ήχος υπήρξε εξαιρετικός και πραγματικά δυνατός –τυχεροί όσοι προφύλαξαν τ' αυτιά τους με ωτοασπίδες– και οι συμμετέχοντες όλοι μελετημένοι, χαμογελαστοί, δεξιοτέχνες, με όμορφη, παρεΐστικη διάθεση, επαγγελματικό αέρα στη σκηνή και αλληλέγγυα στάση, τόσο μεταξύ τους, όσο και ως προς τους σκοπούς της βραδιάς. Αλλά και οι τραγουδιστές, οι οποίοι είχαν και την πιο απαιτητική αποστολή, στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων.
Είτε επρόκειτο για ανδρικές φωνές διαφορετικές μεταξύ τους, είτε για τα λίγα αλλά καλά κορίτσια, τα οποία προσέφεραν γενναιόδωρα τις ψηλές συχνότητες που τους χαρίζει η φύση των φωνητικών τους δυνατοτήτων, το αποτέλεσμα ήταν άρτιο, μεστό, μα και εκπληκτικό σε στιγμές. Τι "Outshined", "Rusty Cage" και "Jesus Christ Pose" ακούσαμε, τι "Cochise" και "I Αm Τhe Ηighway", τι "Loud Love" και "Black Hole Sun", ακόμα και τη διασκευή στο "Billy Jean" του Michael Jackson από τον Πάνο Βιντζηλαίο των Pulse R ή το "Hunger Strike" των Temple Οf Τhe Dog –με το ζεύγος Πηνελόπη Αναστασοπούλου & Fotis Bernardo (από Mama Sings Fire και SiXForNinE, αντίστοιχα) να τραγουδά το συγκινητικό ντουέτο. Η μακροσκελής setlist υπήρξε έτσι κάτι παραπάνω από ολοκληρωμένη, καλύπτοντας όλες τις περιόδους και τις πτυχές της στιβαρής, επιτυχημένης, αλλά σύντομης καριέρας του αείμνηστου Chris Cornell.
Παραθέτοντας κάπου εδώ και την προσωπική μου άποψη επί του ερμηνευτικού σκέλους, τη μεγαλύτερη αίσθηση ως τραγουδιστής μού έκανε ο Γιώργος Προκοπίου, λαρύγγι των Poem και των Mother Οf Millions, ο οποίος απέδωσε εξαιρετικά το "Cochise" των Audioslave και το "Spoonman" των Soundgarden –μεταξύ άλλων– μ' έναν αέρα απαράμιλλο κι έναν τρόπο ταυτόχρονα συγκινητικό και προσωπικό, χωρίς να χάνει το ύφος και την τεχνική (στοιχεία για τα οποία τον έχω ήδη ξεχωρίσει, καιρό τώρα). Χωρίς να θέλω να κάνω συγκρίσεις με τα υπόλοιπα παιδιά, το επίπεδο στην περίπτωση του Προκοπίου ξέφυγε από τη νόρμα: η αίσθησή μου ήταν πως έφερε το πνεύμα του Cornell μια βόλτα πιο κοντά κατά Ηπείρου & Αχαρνών γωνία.
Κατά τα άλλα, ντράμερ και κιθαρίστες, μπασίστες και τραγουδιστές, όλες και όλοι τους έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό, ενώ το κοινό τους υποστήριξε με περίσσιο ενθουσιασμό, με συγκίνηση, με ξελαρυγγιάσματα και με headbanging συγκρατημένο, μα εμφανές και ευδιάθετο. Η αίσθησή μου, βέβαια, ήταν πως οι περισσότεροι εκ των ακροατών ήταν συνάδελφοι μουσικοί από την ευρύτερη hard & heavy εγχώρια σκηνή, και πώς, τελικά, η κίνηση για ένα αφιέρωμα στον μεγάλο μπροστάρη των Soundgarden είτε δεν έφτασε στ' αυτιά όσων θα τους ενδιέφερε, είτε έφτασε, μα γύρισαν στο εγχείρημα την πλάτη. Με τις τόσες συναυλίες που γίνονται πια στην Αθήνα (κυρίως τα Παρασκευοσάββατα) το κοινό φαίνεται να διχάζεται, να γίνεται πιο εκλεκτικό ή και να κάθεται σπίτι του, λόγω των χαλεπών καιρών.
Πάντως η βραδιά διήρκησε 4 ώρες γεμάτες, κλείνοντας πολύ συγκινητικά με το "Slaves & Bulldozers", το τελευταίο δηλαδή κομμάτι που τραγούδησε ποτέ ο Cornell, πριν την αυτοχειρία του τον περασμένο Μάιο. Σε κάθε περίπτωση, κοινό και μουσικοί τίμησαν δεόντως τον αδικοχαμένο καλλιτέχνη, ενώ οι άνθρωποι που πήραν την πρωτοβουλία για τη βραδιά (η Αναστασία Μπάστα των MadHoLe, ο Steve Lado των Tardive Dyskinesia και ο Γιάννης Παπανικολάου των Diviner, βασικός επίσης συντελεστής του Rock 'n' Roll Children φιλανθρωπικού tribute στον Ronnie James Dio) ευχαρίστησαν ξανά και ξανά όλους για τη συνείσφορά τους. Κουρασμένοι μα και βραχνιασμένοι, αποχωρήσαμε γύρω στις 2 παρά από το ιστορικό Κύτταρο, με ικανοποίηση και όμορφη διάθεση.
Αν και περίμενα αρκετό παραπάνω κόσμο να σπεύσει ν' απολαύσει τ' αγαπημένα άσματα που μας χάρισε με τη φωνή του ο Chris Cornell, η συναυλία υπήρξε εξαιρετική από κάθε άποψη, με μοναδικό ίσως μείον τη ροή σε ορισμένα σημεία του προγράμματος, αφού δεν γινόταν η εναλλαγή των μουσικών όσο γρήγορα θα μπορούσε να γίνει. Επιπλέον, ίσως θα έπρεπε κάπως να παρουσιαστούν όλοι οι μουσικοί από μικροφώνου, καθώς και οι μπάντες στις οποίες συμμετέχουν, για να δοθεί εκείνο το extra credit για την προσπάθεια και τη συνεισφορά τους στο όλο εγχείρημα.
Αυτά φυσικά αποτελούν «ψιλά γράμματα» δίπλα στην ουσία και την ποιότητα της συναυλίας. Ήταν μια ιδιαίτερη βραδιά με πολλές συγκινήσεις και δυνατά τραγούδια, πιστεύω δε πως και ο Chris Cornell ο ίδιος θα ευλογούσε εγκρίνοντας το πάθος, τον τσαμπουκά, το επίπεδο, τη διάθεση και την αγάπη όλων των συμμετεχόντων για το ατόφιο rock 'n' roll και τον βαρύ ήχο.
Setlist
SEARCHING WITH MY GOOD EYE CLOSED
BLACK RAIN
LIGHT MY WAY
THE DAY I TRIED TO LIVE
FELL ON BLACK DAYS
YOUR TIME HAS COME
DROWN ME SLOWLY
REVELATIONS
YOU KNOW MY NAME
I AM THE HIGHWAY
BE YOURSELF
SHADOW ON THE SUN
COCHISE
MY WAVE
OUTSHINED
TIGHTER & TIGHTER
BLOW UP THE OUTSIDE WORLD
RUSTY CVAGE
SPOONMAN
SUPERUNKNOWN
MAILMAIN
BILLIE JEAN
STEEL RAIN
HEAVEN'S DEAD
BEEN AWAY FOR TOO LONG
SHOW ME HOW TO LIVE
GASOLINE
SET IT OFF
LIKE A STONE
SAY HELLO 2 HEAVEN
BLACK HOLE SUN
LOUD LOVE
PRETTY NOOSE
JESUS CHRIST POSE
HUNGER STRIKE
SLAVES & BULLDOZERS
{youtube}M4fH8wSi4UM{/youtube}
