Το Terra Vibe αποτελούσε στο μυαλό μας όαση, καθώς φεύγαμε από το τσιμεντένιο καζάνι της Αθήνας. Παρόλαυτα, ακόμα και στη μακρινή Μαλακάσα, ο αμείλικτος ήλιος εξαΰλωσε κάθε ρανίδα κουράγιου του κόσμου που συνέρρευσε για να παρακολουθήσει την πρώτη και ελληνικότερη μέρα του Rockwave.
Με ένα ενδιαφέρον μείγμα παλαιομεταλλάδων και πιτσιρικαρίας (ευχαριστούμε Rotting Christ και 1000mods, αντιστοίχως), το κοινό της 1ης μέρας του Rockwave 2017 δεν άγγιξε τους αριθμούς που θα περίμενε κανείς, δεδομένου του ειδικού βάρους που έφεραν τα ονόματα του line-up. Το κλίμα πάντως ήταν φιλικό και αλληλέγγυο (μπορώ μόνο να προσφέρω την αμέριστη ευγνωμοσύνη μου για τη συνάδελφο από τον Pepper που μου προσέφερε το ριπίδιό της για να δροσιστώ, όταν έφτασα στα όρια θερμοπληξίας) και οι μπάντες έτοιμες να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό (μηδενός εξαιρουμένου) ώστε ο κόσμος να περάσει την τελευταία μέρα του Ιούνη με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Οι Godsleep έδωσαν το εναρκτήριο λάκτισμα, με τις Kyuss νότες τους να καίγονται από τον αδυσώπητο ήλιο του ελληνικού καλοκαιριού. Η μπάντα φαίνεται να δένει τον ήχο της μέσα στα χρόνια, έχοντας δουλέψει σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό διάφορα ρυθμικά προβλήματα. Έτσι το set τους, αν και σύντομο, αποδείχθηκε αρκετό για να εκκινήσει την 1η μέρα του Rockwave 2017 σε απολαυστικούς, heavy ρυθμούς.
Δεύτεροι οι Bazooka, οι ευθαρσώς punk αλητάμπουρες από τον Βόλο. Τα γεμάτα ενέργεια αγόρια απέδειξαν για ακόμα μία φορά ότι το καλλιτεχνικό τους αποτέλεσμα έχει μία διαρκώς ανοδική πορεία, καταφέρνοντας να αντιστρέψουν τη δύσφορη συνθήκη της εμφάνισης στους 40 βαθμούς υπό σκιά, κλωτσώντας, φτύνοντας και γρονθοκοπώντας τον αέρα (και τις συμβάσεις). Το γεμάτο set τους αψήφησε τις ψευδεπιφάσεις Κουλτούρας και Καλλιτεχνίλας, καταφέρνοντας όμως να ασκήσει ουσιαστική κριτική σε ένα φάσμα θεμάτων που απασχολούν τη γενιά του γκρουπ. Standout της εμφάνισής τους, το προσωπικό αγαπημένο μου “Οθόνη”.
Τρίτοι σε σειρά ήρθαν οι InnerWish –οι πρώτοι που εμφανίστηκαν υπό ψήγματα δροσιάς στο Terra Vibe– μία τιμιότατη μπάντα σε κλασικούς metal δρόμους, με σαφείς αναφορές στο ένδοξο heavy, αλλά και στο μελωδικό παρελθόν του είδους. Οι Αθηναίοι παρουσίασαν το set τους σε σχετικά ολιγάριθμο ακόμα κοινό, για τα δεδομένα πάντα μιας διοργάνωσης σαν το Rockwave. Οι καταλήξεις του frontman Γιώργου Εικοσιπεντάκη αποτέλεσαν σαφές ατού, όταν πάντως δεν ερμήνευε στη διαπασών, τα φωνητικά του μπορούσαν να γίνουν επίπεδα, πράγμα που κατέληγε εντόνως αποπροσανατολιστικό. Ο ίδιος προσπάθησε επίσης να δημιουργήσει ραπόρτο με τους θεατές, με τις πρώτες σειρές να ανταποκρίνονται ένθερμα στο κάλεσμά του. Εξαιρετικός στάθηκε και ο ντράμερ (αλλά και παλιός συνΑβοπολίτης) Φραγκίσκος Σαμοΐλης, καθώς και τα υπόλοιπα μέλη, που θα μπορούσαν να αποδώσουν ακόμα αποτελεσματικότερα αν ο ήχος ήταν κάπως καλύτερος.
Στο ίδιο stage και με ελάχιστη αναμονή μεταξύ των sets, εμφανίστηκαν οι Nightstalker. Οι παλαίμαχοι καλωσορίστηκαν στη σκηνή του Rockwave από πλήθος ανθρώπων, με σκυλιά, παιδιά, ροκάδες, μεταλλάδες και τον εκάστοτε κονιόρδο να επευφημούν δυνατά, καθώς άνοιγαν με υλικό από τον τελευταίο τους δίσκο.
Η γνωστή σε όλους μας μορφή του Argy δεν παρέλειψε τις αγαπημένες του αναφορές στη …stoner πλευρά του κοινού, εισπράττοντας βέβαια τις αναμενόμενες ιαχές μα και ...ρουφηξιές από τους παρευρισκόμενους. Με ένα μείγμα από παλιές σταθερές και τραγούδια από τον περσινό δίσκο, οι Nightstalker έκλεισαν το set τους με το ξεσηκωτικό και εντελώς κολλητικό "Children Οf Τhe Sun", επιλογή άκρως ταιριαστή με τη λυτρωτική δύση του ρημαδιασμένου ηλίου.
Η πρώτη μπάντα που έπαιξε όπως αξίζει σε ένα σκληρό φεστιβάλ –δηλαδή στο σκοτάδι– ήταν τα παιδιά απο το Χιλιομόδι. Με τον κόσμο στο Terra Vibe να αγγίζει δυσθεώρητα ηλικιακά …βάθη (αλήθεια, γεννιέται κόσμος μετά το 1996;;), οι 1000mods απέδειξαν περίτρανα πως το κοινό τους και η αφοσίωσή του αυξάνονται και τα δύο με εκθετικό τρόπο. Τα συστατικά ήταν όλα εκεί: ο Λάμπρος Γερολυμάτος και οι εξαιρετικές ρυθμικές κατασκευές του έδιναν τον παλμό που έπρεπε, ο Δάνης Γαϊτανίδης ήταν όσο επικοινωνιακός χρειαζόταν και οι παρευρισκόμενοι ανταποκρίνονταν σε κάθε λεκτική ή μουσική προτροπή της μπάντας.
Παρόλαυτα, κάτι στο μαγείρεμα πήγε στραβά και οι Πελοποννήσιοι δεν κατάφεραν να μεταφράσουν με απόλυτη επιτυχία το heavy stoner μείγμα τους στο προθυμότατο κοινό. Όπως και να έχει, πολλά κορμιά κουνήθηκαν, ακόμα περισσότερα κεφάλια χτυπήθηκαν και μυριάδες μέτρα από χαρτάκια στρίφτηκαν κατά τη διάρκεια του set των 1000mods.
Και όλα οδηγούν στους Rotting Christ. Με το ειδικό front circle να έχει στηθεί έτσι ώστε να μπορεί να διαολοχτυπηθεί ο κόσμος άφοβα, τα black-extreme βαρέα μέταλλα της χώρας μας έδωσαν την αδιαμφισβήτα κορυφαία νότα της 1ης Rockwave μέρας.
Με ένα set που ξεκίνησε υπό τους ήχους της ανατριχιαστικής τους διασκευής στο "Orders From The Dead" της Diamanda Galás (από το Aealo του 2010), μία από τις κορυφαίες εγχώριες μπάντες –του μεταλλικού και μη χώρου– κατάφερε να υπογραμμίσει τη σημαντικότητα της παρουσίας της στα τόσα χρόνια.
Τα φώτα τους αποδείχθηκαν κι αυτά καλοδουλεμένα, δίνοντας έμφαση στις δυνατές στιγμές της σκηνικής τους παρουσίας. Παράλληλα, τα σκηνικά τους έδωσαν ένα εξαιρετικά αποτελεσματικό φόντο, με τους φωτισμούς να μεταμορφώνουν το εωσφορικό πανό-αναπαράσταση γκραβούρας, κάνοντας τις πτυχές του υφάσματος να μοιάζουν σε δυσμενείς, σταλακτιτικές μορφές, φωτισμένες από τα πυροτεχνικά και τους πίδακες ατμού.
Το κοινό ανταποκρίθηκε στις προσταγές του Σάκη Τόλη και δημιούργησε χαμό, αποδεικνύοντας ότι οι Rotting Christ προκαλούν ένα από τα πιο δυνατά mosh pits της ελληνικής σκηνής. Παίζοντας για περισσότερο από μιάμιση ώρα, οι Αθηναίοι υπογράμμισαν πως είναι τιμή τους να εμφανίζονται στην πόλη τους και το απέδειξαν δίνοντας μία ισόποσα δαιμονική και δαιμονισμένη παράσταση, στην οποία όλες οι αναμενόμενες επιλογές (από το πάντα αγαπημένο "Non Serviam" έως το πιο πρόσφατο "Ελθέ Κύριε") ήχησαν σαν highlights.
{youtube}eo70coDGISM{/youtube}
