Οι επετειακές συναυλίες, εκείνες με τις πολλές συμμετοχές και τον εορταστικό χαρακτήρα, από τη μία «κερδίζουν από τα αποδυτήρια», από την άλλη μπορούν να οδηγήσουν και σε μέτριες καλλιτεχνικές επιδόσεις, που κουκουλώνονται από το γενικότερο συναισθηματικό κλίμα το οποίο τις περιβάλλει.
Το έχω γράψει και στο παρελθόν, αλλά έχει τη σημασία του σε ετούτο το σημείωμα για τη γιορτή του Δημήτρη Μπάση στην Τεχνόπολη, μιας και σε αυτήν συνέβη το ακριβώς αντίστροφο: οι καλλιτεχνικές επιδόσεις, σε δεξιοτεχνικό επίπεδο, ήταν υψηλότατης στάθμης και κατάφεραν να νικήσουν το συναίσθημα που ανέμενε κανείς σκεπτόμενος την επέτειο. Αυτό, βέβαια, ίσως τελικά να ήταν και καλό, γιατί ακούστηκαν αγαπημένα τραγούδια χωρίς «εκπτώσεις» στην παρουσίασή τους. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Αφορμές για τη βραδιά που ζήσαμε: η συμπλήρωση 20 χρόνων παρουσίας του Δημήτρη Μπάση στο τραγούδι και η κυκλοφορία του καινούργιου του δίσκου Τι Τα Θέλεις. Τη Δευτέρα το βράδυ στην Τεχνόπολη όλα ήταν καλοδουλεμένα και καλοκουρδισμένα. Από την πολυπληθή ορχήστρα που έντυσε τις επιλογές με τον καλύτερο τρόπο (αν και μας «σκοτείνιασε» λίγο στην αρχή, με ένα ποτ-πουρί από εκείνα που συνήθως ακούγονται στις μεγάλες πίστες πριν την είσοδο της φίρμας), μέχρι τον ήχο, τα φώτα και την εναλλαγή των τραγουδιών, όλα ήταν προβαρισμένα και σεταρισμένα. Δεν υπήρξαν καθυστερήσεις και η συναυλία κύλησε ομαλά, με την έντονη παρουσία του κόσμου να αξίζει ιδιαίτερης μνείας. Η Τεχνόπολη δεν γέμισε, αλλά είχε πάρα πολύ κόσμο, όλων των ηλικιών μάλιστα (που κι αυτό έχει ενδιαφέρον).
Για τον Δημήτρη Μπάση, η βραδιά είχε φυσικά μεγάλη σημασία. Και το έβλεπες κυρίως όταν δεν τραγουδούσε. Όταν «αναγκαζόταν» δηλαδή να μιλήσει, είτε για να παρουσιάσει τον επόμενο καλεσμένο του, είτε για να συστήσει την ορχήστρα του. Είχε νευρικότητα, είχε τρακ, επαναλαμβανόταν. Όταν όμως έπιανε το μικρόφωνο, καταλάβαινες ότι το τραγούδι κυλάει στο αίμα του. Και αυτό το έχω γράψει πολλές φορές στο παρελθόν: ο Δημήτρης Μπάσης είναι πραγματικά σπουδαίος, ένας συνεχιστής της αλυσίδας των μεγάλων ερμηνευτών αυτού του τόπου, που θα κερδίζει διαρκώς έδαφος στη συνείδηση του ακροατηρίου, ειδικά καθώς θα «αποστρατεύονται» οι παλαιότεροι. Είναι ο μοναδικός τραγουδιστής της γενιάς του που (χάρη στο ψαλτικό υπόβαθρο και τη γνώση των «δρόμων») μπορεί να κάνει έναν αμανέ ατόφιο, συγκινητικό και τεχνικό ταυτόχρονα. Η έναρξη της εορταστικής βραδιάς με το "Φίλοι Μ’ Καλώσήρθατε" είναι ξεκάθαρη απόδειξη του συγκεκριμένου ισχυρισμού.
Για μένα, επίσης, ο Μπάσης είναι και ιδανικός ερμηνευτής των τραγουδιών του Δημήτρη Μητροπάνου και είναι σημαντική τύχη (και για εμάς και για εκείνον) που, στον δίσκο που μόλις βγήκε, ο Θάνος Μικρούτσικος του εμπιστεύτηκε (επιτέλους) δύο καινούργια τραγούδια και μια επανεκτέλεση. Για τον ίδιο –όπως μας εκμυστηρεύτηκε από μικροφώνου– ήταν όνειρο ζωής και για μένα βάλσαμο, καθώς η επανεκτέλεση έγινε στο "Μοιράζουν Τη Ζωή Σε Μεροκάματα" (στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου): από όταν τον άκουσα να το λέει στο Ηρώδειο, παρακαλούσα να το πει σε δίσκο, ώστε να μην ανατρέχω κάθε τόσο σε ένα βιντεάκι άθλιας ποιότητας στο YouTube, από μια συναυλία στην Πάτρα. Αναζητείστε το.
Καθώς αποχωρούσε από τη σκηνή ο Γιάννης Ζουγανέλης, μετά τη "Στέλλα" του (στίχοι: Γιώργος Οικονομέας), αστειευόμενος ευχήθηκε στον Δημήτρη Μπάση: «και Νταλάρας». Είναι, όμως, αστείο; Προσωπικά, δεν το νομίζω. Όπως παραδέχτηκε και ο ίδιος ο Μπάσης –και όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, άλλωστε– τον έχει μελετήσει πολύ· έχει «πατήσει» πάνω του. Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι ο Νταλάρας κρατάει μια σκυτάλη στα χέρια του και θα (να) την κρατάει για πολλά χρόνια ακόμη, σε ποιον καλύτερο μπορεί να την παραδώσει, όταν το αποφασίσει (σε πολλά χρόνια, το ξανατονίζω); Γιατί, όπως και να το κάνουμε, αυτόν τον αμανέ του "Μάνα Μου Ελλάς" (μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος/στίχοι: Νίκος Γκάτσος), εκτός από τον Νταλάρα, μόνο ο Μπάσης μπορεί να τον τραγουδήσει όπως του πρέπει.
Χρόνια πολλά, λοιπόν! Με καλά τραγούδια, γιατί όπως συμφώνησαν άπαντες χθες, τα καλά τραγούδια κάνουν τον τραγουδιστή. Και σε αυτό το κομμάτι πρέπει να επικεντρωθεί ο Δημήτρης Μπάσης για να ανοίξει τα φτερά του. Καλοτάξιδος.
{youtube}YmC79Kpj_yk{/youtube}
