Βράδυ κουραστικής Πέμπτης, οι πρώτες απότομες ζέστες, νεύρα στις δουλειές εν όψει τριημέρου, περίεργη, βαριά μέρα. Στο κέντρο η άσφαλτος ζορίζεται ήδη, οι δρόμοι γύρω από την Αγορά μυρίζουν καλοκαίρι με τον παραδοσιακό αστικό τρόπο, εδώδιμα που έμειναν όλη τη μέρα κάτω από τον ήλιο και τζακαράντες από την πλατεία Αγίας Ειρήνης. Στο στενάκι της Αναξαγόρα, πάλι, ο κόσμος που ακούει αυτήν την «άλλη» μουσική έχει αρχίσει να μαζεύεται έξω από το Ρομάντσο. Οι Chickn, μετά από 15 μέρες ξέφρενης ευρωπαϊκής περιοδείας, παίζουν και πάλι στην έδρα τους· κουβαλώντας τον αέρα της μπάντας που πήρε μια γερή πρώτη γεύση από τις εναλλακτικές σκηνές μερικών από τις πιο ψαγμένες πόλεις της Ευρώπης.
Η δράση άρχισε όπως παραδοσιακά συμβαίνει στο Ρομάντσο: αργά, με πλώρη για το βάθος της νύχτας. Guest και supporting act, Το Κορίτσι Κοιμάται· μια παρέα-μυστήριο που δεν έχει ακουστεί πολύ, οπότε δεν ξέρεις τι παίζουν ακριβώς, ούτε πολλά-πολλά για τη μουσική τους σκούφια και από πού κρατάει. Δεν παίρνει πολύ ωστόσο για να καταλάβεις ότι μοιράζονται με τους Chickn (σε σημαντικά μικρότερη κλίμακα, βέβαια) την τρέλα, τις τάσεις παρανοϊκού αυτοσχεδιασμού και την αίσθηση πως οτιδήποτε μπορεί να συμβεί και να ακουστεί επί σκηνής.
Δυναμικοί και ενδιαφέροντες, συσπείρωσαν το κοινό καταθέτοντας την αγχωτική rock 'n' roll μυθοπλασία τους, παρουσιάζοντας (για πρώτη ίσως φορά) τα τραγούδια τους, τα οποία συνδυάζουν δομή και ιδιαιτερότητα. Με παραληρηματικές ιαχές, αφήνουν τη σκηνή μισή ώρα πριν τα μεσάνυχτα και όλοι τρέχουν να προμηθευτούν μπίρες και να ετοιμαστούν για το φαινόμενο Chickn.
Tην ώρα που η νύχτα μηδενίζει, φτάνει και η στιγμή γι' αυτό το γκρουπ-έκπληξη, που, όπως ισχυρίζονται πολλοί, έχει δώσει στην ελληνική σκηνή ένα από τα φιλιά τα οποία την κρατούν στη ζωή. Τον τελευταίο χρόνο, οι Chickn έχουν μεταμορφωθεί σε κάτι πολύ παραπάνω από τα συμπαθητικά παιδιά που παίζουν σε φεστιβάλ των μικρών Κυκλάδων, κάνοντάς σε να μονολογείς «Πολύ καλοί αυτοί, θα τους ψάξω». Διερχόμενοι την πρώτη τους καταστάλαξη, έχουν βγάλει έναν από τους εκρηκτικά καλύτερους δίσκους της χρονιάς και εξακολουθούν να χτίζουν πάνω στη βάση του συναρπαστικού εκείνου live της Τσικνοπέμπτης στο Gagarin, βγαίνοντας επιπλέον στη σκηνή με όλη τη φόρα που τους δίνει η ευρωπαϊκή τους εμπειρία.
Κάπου εκεί, λοιπόν, όλα ξεχνιούνται. Η κούραση της ημέρας και τυχόν δυσαρέσκεια για την αργοπορία της βραδιάς στο Ρομάντσο. Γκρίνιες, ζέστη, μικροατυχίες, ακόμα και η βόλτα στη θάλασσα που δεν έχεις προλάβει να κάνεις. Οι Chickn είναι στέρεοι, σαρωτικοί, απολαυστικοί. Εκθέτουν τους μουσικούς εαυτούς τους σε πλήρη έκταση και αυτοσχεδιάζουν ατέρμονα, ξέροντας ωστόσο πολύ καλά τι κάνουν. “Articulation”, “Modular Prayer”, “Aleppo/Jam”, ενώ κάπου μεταξύ “Chickn Tribe” και καινούριων συνθέσεων έρχεται και ο φόρος τιμής στη Μαίρη Τσώνη –με το “Bobby Peru” των Mary And The Boy– καθώς και θραύσματα από εφηβικές εμμονικές ακροάσεις του “Vitamin C” των Can. Η σειρά μοιάζει να μην έχει σημασία: θα μπορούσε να είναι έτσι, θα μπορούσε να είναι και κάπως αλλιώς.
Ψυχεδέλεια, shoegaze, ηλεκτρονικές χροιές, ατελείωτο αριστουργηματικό μπες-βγες σε ανατολίτικες φόρμες, πειραματισμός σε όλο του το μεγαλείο και σκάψιμο στη ρίζα κάθε ροκ πτυχής, απ’ όπου κι αν προέρχεται. Θα μπορούσαν να παραθέτονται εδώ είδη, αισθήσεις και επιρροές εις το διηνεκές, όμως δεν έχει σημασία· εκείνο που μένει είναι το χώνεμα όλων αυτών (και άλλων τόσων) σε ένα μοναδικό chikn-ισμα. Ψέματα, αυτό που μένει είναι μια ψυχότροπη φωτογραφία: μια τσαμπούνα στα χέρια του Άγγελου Κράλλη και οι νοερές σκιές των Fujiya & Miyagi και των Can στον τοίχο, πίσω απ’ τα ντραμς.
Λίγο πριν βγουν οι Chickn επί σκηνής, μια κοπέλα που άραζε ακουμπισμένη στον τοίχο παραπονιόταν στον φίλο της για την καθυστέρηση της βραδιάς: «Θα βγουν μεσάνυχτα τώρα, αν είναι δυνατόν, δουλεύουμε αύριο, σιγά τους μεγάλους καλλιτέχνες». Μεγάλοι καλλιτέχνες δεν ξέρουμε αν θα γίνουν, ωστόσο είναι ήδη καλλιτέχνες. Κι αυτό μετράει, σε μια εποχή που όλο και περισσότεροι, με τα πατήματα μερικών κουμπιών και με συνεπές αναμάσημα, μπορούν να δημιουργήσουν πανεύκολα ψαρωτικές μελωδίες. Με την ευχή λοιπόν να μείνουν συγκεντρωμένοι στην τρέλα τους, «Well done Chickn».
{youtube}9JT2orno9wI{/youtube}
