Το βράδυ της Παρασκευής με βρήκε να περνάω την πόρτα του Methodia Live Stage (πρώην Αυλαία), με αφορμή μία μέταλ βραδιά με τη συμμετοχή 3 νεόκοπων συγκροτημάτων.
Η αφίσα είχε πρώτους στη σειρά εμφάνισης τους My Inferno, αλλά λόγω κάποιου κωλύματος στη θέση τους βγήκαν οι Gauntlet. Στα 45 λεπτά που πέρασε επί σκηνής, η πενταμελής ομάδα κατέθεσε την πίστη της στις παραδοσιακές μεταλλικές αρχές, μέσα από δικές της συνθέσεις που θα περιλαμβάνονται στο επερχόμενο πρώτο άλμπουμ της. “Time For Vengeance”, “The Tamer”, “Taste Of Death” και “Back On The Streets” ήταν κάποια από τα κομμάτια που παρουσίασαν, όλα τους με πασιφανέστατες αναφορές στην παρακαταθήκη των 1980s, με τις δισολίες τους και τα ρέστα. Σκηνικά το παιχνίδι γινόταν κυρίως από τον τραγουδιστή Μιχάλη Αποστολάκη, ο οποίος διαθέτει και αρκετά καλή φωνή. Κατά τα άλλα, βρήκα τους Gauntlet μάλλον σφιγμένους –ενίοτε και παικτικά...
Γύρω στις 11 παρά 10 ήρθε η ώρα των Dreamonition, ενός ακόμη κουιντέτου, αλλά με γυναίκα μπροστάρισα. Δυστυχώς το γκρουπ αδικήθηκε από τον ήχο, μάλλον όμως κι από τον ίδιο τον εαυτό του. Ήταν δηλαδή ένα χαώδες ηχητικό συνονθύλευμα αυτό που έφτανε στα αυτιά μου καθόλη τη διάρκεια του 40λεπτου set τους. Σα να μην έφτανε δε αυτό, ήταν και αρκετά άτεχνη η εκφορά της βοκαλίστας Ελευθερίας Παναγάκου: την περισσότερη ώρα, δεν μου ήταν εύκολο καν να ξεχωρίσω σε ποια γλώσσα τραγουδούσε. Η σκηνική παρουσία της μπάντας, πάντως, ήταν διαφορετική υπόθεση, αφού όλοι τους (πλην του ντράμερ, βέβαια) έδωσαν ρέστα, αλωνίζοντας τη σκηνή με τσαμπουκά και ηρωικές πόζες. Αν είχαμε καταφέρει να ξεχωρίσουμε και κανά τραγούδι, καλά θα ήταν...
Κόντευαν μεσάνυχτα όταν πάτησαν το πόδι τους στο σανίδι οι headliners AlphaState. Οι οποίοι απέδειξαν από τα πρώτα δευτερόλεπτα ότι ήταν οι μόνοι που είχαν απόλυτα συγκεκριμένη πρόταση να παρουσιάσουν. Μπορεί η μουσική τους να μην καινοτομεί (άλλωστε κι αυτοί από τα 1980s ορμώνται, απλώς με μια διάθεση να τα ρετουσάρουν), όμως τα όσα παρουσίασαν ήταν σαφώς δομημένα και καλοπροβαρισμένα.
Η τετράδα έπαιξε κυρίως τραγούδια μέσα από το ντεμπούτο της Out Of The Black (2015), παρουσίασε όμως και νέες συνθέσεις (“Phantom Desires”, “Behind The Dark”), οι οποίες θα βρουν θέση στον επόμενο δίσκο, ο οποίος ηχογραφείται ήδη. Δεν έλειψαν πάντως ούτε τα guest slots από το set τους: είπαν το “King Of The Kill” των Annihilator μαζί με τους Dreamonition, το δικό τους “Road To Hell” μαζί με τον Λεωνίδα Χατζημιχάλη (Fatal Morgana, Equal Vector κ.ά.), ενώ ντουέταραν και με τη Χρυσώ Σταματοπούλου.
Νομίζω ότι οι AlphaState έδωσαν μια τίμια performance την Παρασκευή στη σκηνή του Methodia Live Stage. Ανεξάρτητα από την ηχητική/συνθετική κατεύθυνσή τους, για την οποία μπορεί κανείς να έχει τις ενστάσεις του, επί σκηνής οι 4 πεπειραμένοι μουσικοί απέδειξαν ότι βλέπουν με την απαραίτητη σοβαρότητα αυτό που κάνουν. Η κοφτερή κιθάρα του Pete Breaker, το στιβαρό μπάσο και τα δεύτερα φωνητικά του Δημήτρη Τσουνάκα, τα στακάτα τύμπανα του Φοίβου Ανδριόπουλου και η ευέλικτη φωνή του Μάνου Ξανθάκη, αποτύπωσαν με εύγλωττο τρόπο το όραμά τους.
Κρίμα μόνο που από τους 40-50 θαμώνες στην κορύφωση της βραδιάς, στο τέλος είχαν απομείνει μόνο μια 15ενταριά για να χειροκροτήσουν το γκρουπ...
{youtube}mAoxyKDk7Qc{/youtube}
