Την τελευταία Πέμπτη του Μάρτη στο Gagarin, οι Baby Guru έδωσαν μια συναυλία που, σε μεγάλο της μέρος, παρουσίασε τα τραγούδια του IV· του πιο πρόσφατου δηλαδή δίσκου τους, ο οποίος διαθέτει ποικίλες αναφορές και έχει ήδη αγαπηθεί από το κοινό τους.
Τη βραδιά άνοιξε ο Moa Bones, με τις folk μελωδίες του. Το τραγούδι που διάλεξε για εναρκτήριο λάκτισμα, ήταν μία διασκευή στο αριστουργηματικό "Blues Run Τhe Game" του Jackson C. Frank, με σαφείς αναφορές στην εκτέλεση του Nick Drake. Δυστυχώς, όμως, το σχήμα δεν επικοινώνησε την εκδοχή του με μεγάλη επιτυχία, με αποτέλεσμα να ακουστεί επίπεδο. Παράλληλα, το –ολιγάριθμο, μέχρι τότε– κοινό δεν επέδειξε ιδιαίτερο σεβασμό: φωναχτές συζητήσεις «άνθισαν» διάσπαρτες στο Gagarin, οδηγώντας τον Δημήτρη Αρώνη να γκρινιάξει, με ομολογουμένως αμήχανα αστεία.
Γενικά, πάντως, η ένρινη τοποθέτησή του δεν κατάφερε να δημιουργήσει δίαυλο επικοινωνίας με τα πρόθυμα αυτιά της αίθουσας. Και αυτό είναι σίγουρα κρίμα, γιατί ο Αρώνης έδωσε δείγματα φωνής με εξαιρετική ποιότητα, την οποία καταπίνει το hipstery folk αφήγημα που έχει κατασκευάσει. Αντιστοίχως αμήχανη υπήρξε και η επιλογή να απαγγείλει ένα σύντομο χωρίο ποίησης πριν το "Take Ιt All Away", με εμφανές σάστισμα. Η εμφάνιση μας άφησε έτσι με μία αίσθηση του ανικανοποίητου, καθώς βασίστηκε κατά πολύ στις ανεκπλήρωτες επιθυμίες μας για κάτι που ακουγόταν φρέσκο ή τουλάχιστον δεν θύμιζε περισσότερο πρόβα, απ' ότι ζωντανή παράσταση.
Με καθυστέρηση περίπου μισής ώρας, ανέβηκαν κατόπιν στη σκηνή οι Baby Guru. Το συγκρότημα που λατρεύει να αναμειγνύει τα είδη με άκρως διασκεδαστικό αποτέλεσμα, βρήκε ένα Gagarin σχετικά γεμάτο, έτοιμο να τους υποδεχθεί με ζεστασιά. Χωρίς περιττές εισαγωγές, ξεκίνησαν με το "Amarousion", διανθισμένο με σφυρίγματα και click-clacking από τον Prince Obi (Γιώργο Δημάκη). Ο τρόπον τινά frontman της μπάντας, εκτός από εξαιρετικός (και νευρικός) χορευτής, είναι κι ένα πολύ χρήσιμο ατού, καθώς καταφέρνει να ισορροπήσει τέλεια μεταξύ της διάδρασης με τους λοιπούς μουσικούς και της απαραίτητης επικοινωνίας με το κοινό.
Από το πρώτο κιόλας τραγούδι, μπροστά στη σκηνή ξέσπασε γλέντι (γένους θηλυκού, μιας και οι άντρες το πολύ να ξεκολλούσαν ένα πόδι από το πάτωμα, ίσα να ακολουθήσει τον ρυθμό). Το "Bluebird Picnic" που ακολούθησε το "Amarousion" πιστοποίησε στο μεταξύ το κλίμα (πρώιμων) Arcade Fire και Vampire Weekend στο οποίο κινήθηκε η έναρξη του live, αποτελώντας έτσι τέλειο προπομπό του καλοκαιριού που πλησιάζει πλέον με γοργό βήμα. Η εύπλαστη δε φωνή του Δημάκη ταίριαξε τέλεια στις πολλές και καλαίσθητες ηχητικές μνείες των Baby Gru, αφού στάθηκε ικανή να υποστηρίξει από krautrock μέχρι αφρικάνικες αναφορές, χωρίς ποτέ να έχει μιμητική διάθεση.
Από το "Motel Rwanda", μέχρι το "Oaxaka", τα καινούρια τραγούδια πήραν κι αυτά τη θέση τους στη setlist, δίνοντας έναν πιο upbeat και παιχνιδιάρικο χαρακτήρα στη γνωστή ψυχεδέλεια της μπάντας. Πέραν του Prins Obi, οι Kon Kon, Sir Kosmiche & King Elephant υπήρξαν επίσης πολλοί καλοί (στο εκάστοτε στοιχείο του ο καθένας), επιδεικνύοντας μάλιστα και πολύ καλή μουσική επικοινωνία μεταξύ τους.
Όσο η βραδιά έφτανε προς το τέλος, ο Δημάκης αποχωρίστηκε τα πλήκτρα του για να τραγουδήσει κομμάτια που προέκυψαν μετά τον τελευταίο δίσκο (ο οποίος κυκλοφορεί μόλις βδομάδες τώρα!): κομμάτια που οδηγούν τη μουσική των Baby Guru σε πιο θορυβώδεις διαθέσεις από εκείνες στις οποίες έχουμε συνηθίσει, με riffs που οριακά θυμίζουν video game themes. Η τετράδα διάλεξε έτσι να κλείσει τη συναυλία στο Gagarin με έναν κάπως ανορθόδοξο τρόπο, μιας και οι καινούριες νότες βρήκαν τον κόσμο απροετοίμαστο, χωρίς πάντως αυτό να σημαίνει ότι δεν βρήκαν θερμή ανταπόκριση.
{youtube}ztNMGrqg9DU{/youtube}
