Θα το γράψω, γιατί θα σκάσω: μου φαίνεται κομματάκι άκομψο να αραδιάζονται στον πρόλογο μιας «ανθρωπιστικής» (κάποτε θα λέγαμε «φιλανθρωπικής») εκδήλωσης ονόματα τραπεζών, καναλιών, ραδιοσταθμών και εφημερίδων, εμπορικών και ασφαλιστικών εταιρειών. Ωραία η διαφήμιση και η «κοινωνική ευθύνη», αλλά, από τη στιγμή που κάνουν αισθητή την παρουσία τους στις αφίσες και στα προγράμματα, ας περιορίζονται εκεί. Θα μπορούσε να λείπει λοιπόν η εισαγωγή της καλής κυρίας που εκπροσώπησε το ίδρυμα Coeurs Pour Tous Hellas και να έμενε μόνο η αφήγηση του καρδιοχειρουργού Αυξέντιου Καλαγκού, με την ιστορία ενός παιδιού από το Μάλι, το οποίο ως βρέφος εγχειρίστηκε σωτήρια από εκείνον κι έπειτα από χρόνια τον αναζήτησε, γράφοντάς του ένα συγκινητικό μήνυμα.
Κάπου εδώ τελειώνουν τα παράπονα, πάντως, αφού η αφιερωματική βραδιά Όμορφη Και Παράξενη Πατρίδα, η οποία πραγματοποιήθηκε για τα 25 χρόνια από τον θάνατο του Δημήτρη Λάγιου, ήταν πραγματικά πολύ επιτυχημένη. Και από την άποψη της προσέλευσης (αφού η αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής γέμισε), αλλά και ως προς την καλλιτεχνική επιτυχία. Η άψογη 9μελής ορχήστρα, το απίστευτα συμπαγές 35μελές φωνητικό σύνολο Διάσταση και οι 4 ερμηνευτές που συμμετείχαν, υπηρέτησαν άριστα το όραμα του αδικοχαμένου συνθέτη και την προσφορά του στο ελληνικό τραγούδι.
Προεξάρχων ήταν ο Γιώργος Νταλάρας, ως κύριος τραγουδιστής, αλλά και ως έξτρα μέλος της ορχήστρας, με την κιθάρα του. Στα 68 του, ο μεγάλος ερμηνευτής παραμένει τελειομανής και παθιασμένος με το τραγούδι· και την Τετάρτη το βράδυ απέδειξε ότι διατηρείται σε πολύ καλή φόρμα. Κομψότατος και κεφάτος, ξεκίνησε με “Των Αθανάτων Το Κρασί” και συνέχισε με επιλογές από το άλμπουμ Ο Ήλιος Ο Ηλιάτορας (1982), σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη. Ήταν αληθινά απολαυστικό να προσέχει κανείς τις λεπτομέρειες της όλης παρουσίας του Νταλάρα στη σκηνή: με πόση άνεση μπανόβγαινε στην επικράτεια της χορωδίας, πώς χειριζόταν τη φωνή του επιστρατεύοντας το σώμα του, με τι συγκέντρωση έπαιζε φράσεις στην κιθάρα. Στο δεύτερο μέρος ήρθαν και τα πιο γνωστά κομμάτια, που σημάδεψε με τις ερμηνείες του (“Να Ονειρεύομαι”, “Τι Πάθος”, “Το Τραγούδι Της Υακίνθης”, “Καρτερούμεν” κ.ά.), τα οποία περίμενε και περισσότερο ο κόσμος. Κάπου εκεί, βέβαια, άρχισαν να γίνονται ορατά και τα όρια της αντοχής του δημοφιλούς πρωταγωνιστή.
Δεύτερος σε ό,τι αφορά το ερμηνευτικό μερίδιο (αλλά και τις εντυπώσεις), ήρθε ο Δώρος Δημοσθένους. Αρκετά άνετος μα και σεμνός, ο Κύπριος καλλιτέχνης έφερε μια αβίαστη και πηγαία ερμηνευτική προσέγγιση στα τραγούδια που είπε –αυτή άλλωστε η φυσικότητα μοιάζει να είναι κάτι που τον χαρακτηρίζει γενικότερα. Είπε πολύ ωραία τα “Τι Κι Αν Δεν Ξέρω Πώς Σε Λένε” και “Μωβ”, ενώ υπήρξε συγκινητικά υποστηρικτικός δίπλα στην κόρη του Λάγιου, Υακίνθη, καθώς ντουέταραν στο “Ο Καθρέφτης”.
Οι δύο γυναικείες ερμηνευτικές παρουσίες, από την άλλη, είχαν μάλλον μικρή συμμετοχή. Η Φωτεινή Βελεσιώτου είπε μόνο 5 κομμάτια (ανάμεσά τους, αναμενόμενα, και το “Θα Με Δικάσει”), μένοντας πιστή στον γνωστό, δωρικό εαυτό της, χωρίς να «πτοείται» από την επιβλητικότητα του Μεγάρου· η Υακίνθη Λάγιου, πάλι, φάνηκε αρκετά τρακαρισμένη, δίνοντας την εντύπωση ότι κάθε νότα της έβγαινε μετά από σκληρή αναμέτρηση με τη συστολή της. Σε κάθε περίπτωση, και οι δύο προσέθεσαν απαραίτητες πινελιές στην τελική εικόνα.
Θα ήταν ευχής έργον, πάντως, αν η συγκεκριμένη παραγωγή –έστω ελαφρώς αποκλιμακωμένη– μπορούσε να βγει και εκτός Μεγάρου, για να συναντήσει και άλλα ακροατήρια. Η μουσική του Δημήτρη Λάγιου είναι κρίμα να ακούγεται μόνο επετειακά και αποκλειστικά σε χώρους που λόγω της κλίμακας και της πολυτέλειάς τους προσελκύουν περιορισμένες φασματικές περιοχές του κοινού. Φάνηκε αυτό και την Τετάρτη, στον υψηλό ηλικιακό μέσο όρο των παρευρισκομένων θεατών...
Setlist:
Των Αθανάτων
Τι Να Σας Πω
Ο Ήλιος Ο Ηλιάτορας
Εσείς Στεριές Και Θάλασσες
Γεια Σου Κύριε Μενεξέ
Φύγανε Τα Πουλιά Γι' Αλλού
Κάμποι Της Σαλονίκης
Δρόμοι Περπατημένοι
Ανάθεμα Την Ώρα
Πολλά Δε Θέλει Ο Άνθρωπος
Ήλιε Μου Και Τρισήλιε Μου
Το Νερό
Ενυδρείο
Τι Κι Αν Δεν Ξέρω Πώς Σε Λένε
Γενιά Με Τα Φτερά Σου Τ' Ανοιχτά
Όμορφη Και Παράξενη Πατρίδα
Σ' Ευλογημένη Μέρα
(Διάλειμμα)
Να Ονειρεύομαι
Τι Πάθος
Μην Την Πιστεύεις Την Αγάπη
Το Τραγούδι Της Υακίνθης
Ο Καθρέφτης
Μωβ
Ο Άη Λαός
Χρόνια Περιφρονημένα
Σακατεμένη Μου Γενιά
Περαστικός Και Αμίλητος
Θα Με Δικάσει
Καρτερούμεν
Ίνα Τι
Το Τρελοβάπορο
encore
Καρτερούμεν
{youtube}OHyQu9HK0z4{/youtube}
