Η Μπέσσυ Αργυράκη άργησε λίγο να αρχίσει την Παρασκευή στο Tiki, ωστόσο είχε στην πραγματικότητα ξεκινήσει την εμφάνισή της και πριν πιάσει το μικρόφωνο, ευρισκόμενη ανάμεσα στον κόσμο, χαιρετώντας τους γνώριμούς της, αλλά και μιλώντας (έστω στα πεταχτά) και με τους άγνωστους τους οποίους έβλεπε στο μπαρ: είχε για όλους μας ένα χαμόγελο και μια χιουμοριστική ατάκα, καθώς παράγγελνε τις σαμπούκες της.
Το δε πρόγραμμα μπορεί να μην ήταν 100% ζωντανό, αλλά ήταν ...ολοζώντανο όσον αφορά την πρωταγωνίστρια της βραδιάς. Δεν υπήρχε δηλαδή μπάντα κι έτσι, μουσικά μιλώντας, τα πάντα βασίστηκαν στον υπολογιστή. Όμως η ίδια η Μπέσσυ Αργυράκη τραγούδησε live, δίνοντάς τα όλα.
{youtube}L-Bn8sE0_ts{/youtube}
Δεν φύλαξε τα κομμάτια που σίγουρα πολλοί περίμεναν να ακούσουν για κάποια «κορύφωση» του προγράμματος, μα μπήκε κατευθείαν με το "Μεγάλη Στιγμή", για να συνεχίσει στα καπάκια με "Κορμί Κι Αλάτι" και "Έλα Ξανά". Δεν έκανε οικονομία σε δυνάμεις, μα ξεκίνησε με ορμή, δείχνοντάς μας με το καλημέρα πού στέκεται η φωνή της εν έτει 2017, 44 χρόνια μετά την "Ηλεκτρονική Εποχή": χωρίς να προσπαθήσει να κρύψει τις χορδές που έχουν «αγριέψει» με τα χρόνια (αντιθέτως, τις γύρισε και υπέρ της σε ορισμένα σημεία), έδειξε παράλληλα ότι άλλες ποιότητες –κυρίως η γλυκιά εκείνη αίσθηση που πάντα άφηναν οι καθαρές σε επίπεδο άρθρωσης και στρογγυλές της ερμηνείες– έχουν παραμείνει αναλλοίωτες. Τα δε αποθέματά της σε κέφι, ενέργεια και κίνηση ήταν το κάτι άλλο, γενόμενα σε πολλά σημεία της βραδιάς αιτία για να αρχίσουν πολλοί θαμώνες τον χορό, μερικοί μάλιστα κατεβαίνοντας από το πάνω μέρος του Tiki κάτω.
{youtube}ppXGir4HJ90{/youtube}
Αυτό ακριβώς το κέφι, υπήρξε πολύτιμος σύμμαχος για τις πολλές ελληνοποιημένες διασκευές τις οποίες ακούσαμε: μια τακτική πολύ επίκαιρη και συνηθισμένη στην εγχώρια ποπ δισκογραφία της δεκαετίας του 1970, που όμως σε βάθος χρόνου αδίκησε καλές φωνές (σαν της Αργυράκη, μα και άλλων). Όσο ωραία δηλαδή κι αν μας σέρβιρε το "Stayin' Alive" των Bee Gees ως "Πιο Δυνατά", το "9 To 5" της Dolly Parton ως "Πού Θα Πάει" ή το περίφημο "No More Tears (Enough Is Enough)" ως "Λοιπόν Αρκετά", τέτοιες ελληνοποιήσεις μόνο ως νοσταλγία ή ως cult μπορούν να σταθούν σήμερα. Αντίθετα με στιγμές του δικού της ρεπερτορίου σαν τις προαναφερθείσες, το "Χάνω Το Μυαλό Μου", το "Μια Θάλασσα Γαλάζια", το "Ακατάλληλο Για Ανηλίκους" και φυσικά το "Μάθημα Σολφέζ", που ακόμα μπορούν και κουβαλούν την ανεμελιά και την αθωότητα της εποχής τους, σε χρόνια κατά τα οποία εκτιμάμε ξανά σαν κοινό τέτοια χαρακτηριστικά. Απόρησα έτσι που παρέκαμψε την "Ηλεκτρονική Εποχή" και τις "Αναμνήσεις" ή που δεν στάθηκε περαιτέρω σε στιγμές των 1990s σαν το "Θα Σταματήσω Φορτηγά" και το "Μες Την Προσευχή Μου" –το τραγούδι των τίτλων της θρυλικής εγχώριας σαπουνόπερας Η Λάμψη.
Στα 2 μέρη του προγράμματος στο Tiki, η Αργυράκη μας παρουσίασε κι ένα ολοκαίνουριο τραγούδι με τίτλο "Το Φιλί Μου 'Κλεψε" (το οποίο ακούσαμε ωστόσο εντελώς playback), τραγούδησε «happy birthday» σε στυλ Marilyn Monroe στον Δημήτρη Βόγλη και στους κάμποσους ακόμα εορτάζοντες γενέθλια θαμώνες και είπε και πολλά τραγούδια άλλων διάσημων συναδέλφων της, ξεσηκώνοντας με το "Και Καλύτερα" της Μαρινέλλας, το "Είσαι Μια Συνήθεια" της Λίτσας Διαμάντη ή το "Αν Μια Μέρα Σε Χάσω" του Πασχάλη.
{youtube}9LzMTH4h07w{/youtube}
Εκεί όμως που πραγματικά εντυπωσιάστηκα, σε προσωπικό επίπεδο, ήταν όταν άρχισε να λέει το "Back To Black" της Amy Winehouse: ναι μεν με έντονη ελληνική προφορά σε ορισμένες λέξεις, μα με πραγματικά δικό της τρόπο, με ατόφια συγκίνηση και μακριά από αχρείαστες υπερβολές. Αντικειμενικά, ωστόσο, η «μεγάλη στιγμή» της βραδιάς ήταν όταν ακούστηκε η ιαπωνική της επιτυχία "Toshihiko" –ένα εξαιρετικό ποπ τραγούδι, ας σημειωθεί εδώ– για χάρη ενός θεατή που είχε σπουδάσει στην Ιαπωνία. Στον οποίον και έδωσε το μικρόφωνο κατόπιν για να μας κατατοπίσει λίγο για το θέμα, πράγμα που κι έκανε με τον καλύτερο τρόπο, ενημερώνοντάς μας πως «για όλα φταίει ο Τοσίχικο»! Ένας άλλος μάλιστα θεατής, ο οποίος είχε έρθει εκεί για να γιορτάσει τα γενέθλιά του με μια τσάντα γεμάτη δίσκους της προς υπογραφή, είχε μαζί και εκείνο το ιαπωνικό βινύλιο, με την Αργυράκη να τον ρωτά «αυτό πού το βρήκες; Στο e-Bay;», σε ένα σπαρταριστό στιγμιότυπο.
Περάσαμε φανταστικά με τη Μπέσσυ Αργυράκη στο Tiki κι ακόμα τη συζητάμε, τόσες μέρες μετά. Κι αυτό μάλλον τα λέει όλα.
{youtube}_r-PJ9xtjCY{/youtube}
