Η δύναμη της φιλίας. Η δύναμη της μουσικής. Δύο έννοιες που γεμίζουν την ανθρώπινη ψυχή και οδηγούν τις ζωές μας σε ασφαλή περάσματα. Και όσο ίσως να αλλοτριώνονται με το πέρασμα του χρόνου αυτά που αισθανόμαστε τόσο για τη μουσική, όσο και για τη φιλία, για τα παιδιά δεν είναι έτσι τα πράγματα. Χωρίς υπερβολή, δύο από τους βασικούς πυλώνες της φυσιολογικής ανάπτυξης της ανθρώπινης νόησης, είναι η συλλογή εμπειριών από το περιβάλλον· και μέσα σε αυτό περιλαμβάνεται η μουσική και η κοινωνική αλληλεπίδραση (η εμπιστοσύνη, το «δέσιμο», η αγάπη).
Η μουσικoθεατρική παράσταση H Βασίλισσα Tου Χιονιού, η οποία παίζεται αυτές τις μέρες στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών (μέχρι και 30/12), είναι μία καλή ευκαιρία για να ξαναθυμηθούμε –κυρίως εμείς οι γονείς– ποιες είναι οι προτεραιότητες στο μείγμα των δραστηριοτήτων των παιδιών μας· και, σε δεύτερο χρόνο, να παρακολουθήσουμε μια αξιολογότατη μουσική παράσταση, για «μικρούς και μεγάλους».
Ο σκηνοθέτης και συνθέτης της πρωτότυπης μουσικής (βασικότατο στοιχείο της επιτυχίας), Θοδωρής Αμπαζής, έχει σαν στόχο την πρώτη επαφή των παιδιών με την όπερα. Και με την κλασική μουσική θα πρόσθετα εγώ, μιας και έχω παρακολουθήσει ανάλογα θεάματα στο Μέγαρο Αθηνών –με τη συνοδεία της πεντάχρονης κόρης μου– όπου η απουσία «θεατρικού λόγου» δυσχέραινε σημαντικά τη συγκέντρωση του ενδιαφέροντος στο δρώμενο. Αλλά στη Βασίλισσα Tου Χιονιού, η εξαιρετικά καλογραμμένη μουσική του Αμπαζή πλαισίωσε το έξυπνο λιμπρέτο της Σοφιάνας Θεοφάνους, προσφέροντας στα παιδιά μια πολύ καλή γεύση από όπερα και μιούζικαλ, σε ένα ποιοτικό ακουστικό περιβάλλον, όπου κάθε «μικρός» ήχος είχε τη δική του σημασία.
Πιάνο, βιολί, μαντολίνο, κοντραμπάσο, βιόλα και κρουστά αποτέλεσαν το μουσικό σύνολο της παράστασης, το οποίο αποδείχτηκε ικανό να συνεπάρει μικρούς και μεγάλους, άλλοτε αποδίδοντας την ένταση της στιγμής και άλλοτε επενδύοντας σε ρυθμικά παιχνιδίσματα –κυρίως στα μέρη των περιφερειακών, χιουμοριστικών χαρακτήρων. Μιας και το κοινό στο οποίο απευθύνονται τέτοιες παραστάσεις είναι κυρίως το παιδικό, θεωρώ ότι μεγάλο μέρος της επιτυχίας εξαρτάται από τον βαθμό που τα παιδιά παραμένουν στις θέσεις τους, παρακολουθώντας ήρεμα, υπνωτισμένα, αποσβολωμένα. Και η Βασίλισσα Του Χιονιού το καταφέρνει εύκολα αυτό, με τη διαπίστωση να είναι καθολική για τα μικρά κοριτσάκια, που ταυτίστηκαν πιο εύκολα με τη μικρή Γκρέτα.
Χωρίς διάθεση για κριτική των λεπτομερειών, μιας και αυτές δεν έχουν καμία απολύτως σημασία όταν ο στόχος τελικά επιτυγχάνεται, δηλώνω ευτυχής που στη χώρα μας στηρίζονται τέτοιου είδους παραγωγές, από πολιτιστικά κέντρα σαν τη Στέγη. Όταν μάλιστα οι παραστάσεις ανταποκρίνονται του χώρου που τις φιλοξενεί, ο τελικός αποδέκτης του θεάματος –τα παιδιά και οι γονείς– δεν έχουν κανέναν λόγο να μην επιλέγουν το καλύτερο.
{youtube}oMOeYl2U7vc{/youtube}
