Πρεμιέρα την Παρασκευή το βράδυ για τη Γιώτα Νέγκα και τον Θέμη Καραμουρατίδη στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. Εκεί θα βρίσκονται και τις επόμενες Παρασκευές, παρουσιάζοντας μία ακόμα πρεμιέρα, αυτή του νέου τους δίσκου Τελευταίος Εαυτός, σε στίχους Οδυσσέα Ιωάννου. Εξαρχής, το εγχείρημα αυτό έχει δύο λειτουργίες, μία θετική και μία αρνητική. Η θετική είναι προφανής: έχει να κάνει με μια ακόμα αξιόλογη και ενδιαφέρουσα νέα κυκλοφορία, την οποία και εγγυώνται τα σημαντικά ονόματα των συντελεστών της.
Και η αρνητική, όμως, είναι εξίσου ξεκάθαρη. Σε ένα πρόγραμμα 32 τραγουδιών (30 + 2 ξεχωριστές ορχηστρικές παρενθέσεις, για την ακρίβεια), τα 10 είναι καινούργια. Και αν το "Τα Τραγούδια Που Λες" είναι ήδη κάπως γνωστό από τα ραδιόφωνα, τα υπόλοιπα 9 ήταν –μέχρι χθες– τελείως άγνωστα. Το γεγονός αυτό δημιουργεί ένα ζήτημα, ειδικά στο μέρος εκείνο του ακροατηρίου που περιμένει να ακούσει γνώριμα κομμάτια για να διασκεδάσει ή για να τα τραγουδήσει μαζί με τους επί σκηνής πρωταγωνιστές.
Αλλά στο σχεδόν γεμάτο Γυάλινο, το κοινό υπήρξε ιδιαιτέρως δεκτικό και υπομονετικό απέναντι στο νέο, άγνωστο υλικό. Οποιαδήποτε κρίση γι' αυτό με μία και μόνη ακρόαση θα ήταν βέβαια το λιγότερο ανεύθυνη. Ωστόσο, ξεκάθαρες διακρίνονται οι προθέσεις των δημιουργών του: σε μουσικό επίπεδο ο Θέμης Καραμουρατίδης επιστρατεύει φόρμες και αρμονίες οικείες και εντυπωμένες από χρόνια στο συλλογικό DNA του εγχώριου ακροατηρίου, ενώ από πλευράς στιχουργίας κυριαρχούν αγαπημένα θέματα, λέξεις και θέσεις του Οδυσσέα Ιωάννου.
Ασφαλέστερα συμπεράσματα, βέβαια, θα εξαχθούν κατόπιν προσεκτικότερης και ...επιστημονικότερης ακρόασης του Τελευταίου Εαυτού. Ιδιαίτερη εντύπωση, πάντως, μου έκαναν δύο τραγούδια: οι "Μάχες" και το "Δε Με Κρατάει Ό,τι Θυμάμαι". Ειδικά το πρώτο, με συγκίνησε και με φόρτισε πρωτοφανώς για τραγούδι το οποίο άκουγα για πρώτη φορά. Σε αυτό συντέλεσε και η ερμηνεία της Γιώτας Νέγκα.
Η Νέγκα εξελίσσεται σε σημαντική τραγουδίστρια του ελληνικού ρεπερτορίου. Είναι μαστόρισσα, κατέχει δύσκολα γυρίσματα και τεχνικές που παραπέμπουν σε λαϊκές φωνές του παρελθόντος, ενώ παράλληλα διαθέτει προσωπικό στίγμα, το οποίο της επιτρέπει να κάνει δικά της ακόμα και ζόρικες επιλογές. Τα "Περβόλια" του Μίκη Θεοδωράκη, για παράδειγμα (που έλεγε και στο αφιέρωμα Ποιος Τη Ζωή Μου): αυτό το δύσκολο και φορτισμένο κομμάτι, το έχει κερδίσει πια. Στην παράσταση της Παρασκευής ερμήνευσε όμως συγκινητικά και τα "Ξένα Χέρια" του Βασίλη Τσιτσάνη, ένα επίσης φορτισμένο, αλλά και δύσκολο τραγούδι –τόσο τεχνικά, όσο και συναισθηματικά.
Μοναδική παραφωνία της, εκείνο το κλασικό, που ισχύει και για τα τροχαία: οι ζημιές γίνονται λίγο πριν φτάσει κανείς στο τέλος του προορισμού, στο σπίτι, όταν πια χαλαρώνει. Έτσι και η Νέγκα μπέρδεψε τους στίχους στις "Πρώτες Λέξεις" λίγο πριν το τέλος της παράστασης, όταν πλέον το πρόγραμμα βάδιζε προς την ολοκλήρωσή του. Δεν πειράζει, φυσικά, κι ας το περίμενα αυτό το τραγούδι, ελπίζοντας να το πει εκείνη κι όχι ο Θέμης Καραμουρατίδης (υπενθυμίζω ότι στον δίσκο Το Ποτάμι το έχει ερμηνεύσει ο Σωκράτης Μάλαμας). Και ήλπιζα κάτι τέτοιο, γιατί προσωπικά ο Καραμουρατίδης δεν με καλύπτει σαν τραγουδιστής.
Ο πολυγραφότατος Καραμουρατίδης είναι σημαντικός συνθέτης, πραγματικά. Το μαρτυρά εσχάτως και η εξαιρετική –και τόσο ταιριαστή– μουσική που έγραψε για το Ουζερί Τσιτσάνης (μας την παρουσίασε στο Γυάλινο, με παράλληλη προβολή σκηνών από την ταινία του Μανούσου Μανουσάκη), όπως βέβαια και όσα μεγάλα τραγούδια έχει υπογράψει τα τελευταία 10 χρόνια. Για όλα αυτά, του βγάζω το καπέλο. Σαν ερμηνευτής, όμως, φοβάμαι πως δεν στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. Ειδικά όταν επιχειρεί να τραγουδήσει το "Εν Λευκώ" (στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος), το "Κοίτα Εγώ" (στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος) ή την "Αχάριστη" (μουσική-στίχοι: Βασίλης Τσιτσάνης).
Τέλος, ιδιαίτερη μνεία αξίζει η λαμπερή ορχήστρα του σχήματος, η οποία αποδίδει με δεξιοτεχνικό τρόπο τα τραγούδια, τόσο όταν είναι πλήρης, όσο κι όταν «συρρικνώνεται» σε ένα είδος λαϊκού πάλκου, για να παίξει Τσιτσάνη και τον "Γκρεμό" του Μάνου Χατζιδάκι. Την απαρτίζουν οι: Νίκος Κατσίκης (μπουζούκι, μπαγλαμάς, τζουράς), Σωτήρης Καστάνης (κιθάρα, μπουζούκι), Τάσος Αθανασιάς (ακορντεόν), Δημήτρης Κουζής (βιολί, μαντολίνο), Άρης Ζέρβας (τσέλο), Γιωργος Μπουλντής (κοντραμπάσο), Κρίτων Μπελλώνιας (τύμπανα) και φυσικά ο ίδιος ο Θέμης Καραμουρατίδης (πιάνο).
{youtube}uBLSF9h3qEg{/youtube}
