Τα φοβάμαι γενικά αυτά τα μίνι φεστιβάλ, όπου συμμετέχουν μια ντουζίνα (και βάλε) συγκροτήματα, όλη η δυναμική των οποίων εξαντλείται λόγω του αναγκαστικού φύγε εσύ/έλα εσύ. Ψιλοβαριέμαι επίσης τις συναυλίες-φόρους τιμής σε κοσμαγάπητους καλλιτέχνες, καθώς συνήθως δεν έχουν παρά ελάχιστο καλλιτεχνικό ενδιαφέρον. Μετά όμως από όσα έζησα το περασμένο Σαββατόβραδο στο Κύτταρο, θα (προσπαθήσω να) είμαι λιγότερο προκατειλλημένος την επόμενη φορά.
Η βραδιά για τους Ramones, λοιπόν, η οποία διοργανώθηκε από το νεοσύστατο εγχώριο φαν κλαμπ τους, εξελίχθηκε αναπάντεχα καλά. Και σε αυτό συνέβαλαν διάφοροι παράγοντες. Σίγουρα ακούσαμε πολλές καλές, έως και συναρπαστικές, εκδοχές των τραγουδιών τους από τους συμμετέχοντες, όμως και η διοργάνωση στάθηκε σε πολύ καλό επίπεδο: ειδικά μέχρι το μέσο της βραδιάς, η εναλλαγή των συγκροτημάτων στη σκηνή γινόταν ιδιαίτερα σβέλτα, με αποτέλεσμα να μη δημιουργούνται «κοιλιές» στη ροή του προγράμματος. Αλλά και η ενθουσιώδης και μαζική συμμετοχή του κοινού –το Κύτταρο γέμισε κανονικότατα– ήταν ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο, που συνέβαλε στην επιτυχία της συναυλίας.
Στα της παρουσίας των συμμετεχόντων επί σκηνής, τώρα, θα ξεκινήσω από όσους δεν τα κατάφεραν τόσο καλά. Σε αυτήν την κατηγορία θα κατέτασσα τους Snails, που άνοιξαν τη βραδιά: παρότι έπαιξαν καλά, στον φωνητικό τομέα βρέθηκαν αρκετά off και ειδικά το “Pet Sematary”, το σκότωσαν. Βρήκα επίσης ανούσια τη συμμετοχή των Little Star Company, ενός ντουέτο ακουστικής κιθάρας/γυναικείας φωνής· ήταν μακράν η πιο ερασιτεχνική (όχι με την καλή έννοια) εμφάνιση της όλης εκδήλωσης.
Αλλά εδώ θα έβαζα –οριακά έστω– και τους Brain Drain, τη Ramones tribute μπάντα δηλαδή που έκλεισε το λάιβ, κυρίως λόγω της εντελώς αψυχολόγητης επιλογής του τραγουδιστή τους. Ο συγκεκριμένος βοκαλίστας θα ήταν «μανούλα» αν είχαμε να κάνουμε με μια βραδιά για τους Deep Purple ή τους Led Zeppelin, αλλά για το συγκεκριμένο ρεπερτόριο αποδείχθηκε αυστηρώς ακατάλληλος. Χώρια που προσωπικά δεν έπιανα λέξη από τους στίχους που εκστόμιζε. Με την αρωγή βέβαια και κάποιων καλεσμένων στο μικρόφωνο (Αλέξης Καλοφωλιάς των Last Drive, Stavros X των Deus Ex Machina, Frank των Panx Romana), οι Brain Drain ρόκαραν δυνατά· και, αποτελώντας την κορύφωση του προγράμματος, εξασφάλισαν την παραληρηματική αντίδραση μεγάλου μέρους του κοινού.
Στο δεύτερο σκαλί του «βάθρου», με καλές αλλά όχι αποστομωτικές εμφανίσεις, μπαίνουν κατά τη γνώμη μου οι Nicotine Stain –ένα καλοκουρδισμένο κουαρτέτο με έντονη σκηνική παρουσία και εξίσου δυνατό τραγουδιστή– οι Penny Dreadful, που άρχισαν πολύ χλιαρά με το “Needles And Pins” μα βελτιώθηκαν αισθητά στο “Poison Heart”, αλλά και οι Mr. Highway Band, οι οποίοι έδωσαν μια κάπως μονοκόμματη χαρντ ροκ διάσταση σε όσα κομμάτια έπαιξαν.
Οι Panx Romana ήταν επίσης δυνατοί, στα γνώριμα επίπεδά τους, παίζοντας μάλιστα κι έναν ακυκλοφόρητο φόρο τιμής στους Ramones, ενώ με πάθος έπαιξαν και οι Dead Dranks, με τον frontman τους να «εισπράττει» μάλιστα κι ένα ιπτάμενο... σουτιέν σε κάποια στιγμή!
Σε αυτούς που ξεχώρισαν μπαίνουν ο Mickey Pantelous, ο οποίος παρά τις πατερίτσες έβγαλε άνετα σε πέρας την one-man band performance του, οι Cyclothymics, ένα άρτιο κουαρτέτο που με την προσθήκη πλήκτρων έφερε μια καλοδεχούμενη φρεσκάδα μέσα στην κιθαριστική μονομανία, οι άψογοι Semen Of The Sun με τις κοφτερές κιθάρες τους, οι Grindstones, οι οποίοι τόλμησαν περισσότερο από όλους –ντύνοντας με ακουστικές κιθάρες και διαφορετικούς ρυθμούς όσα τραγούδια διάλεξαν– αλλά και οι Jumpin’ Bones, που επίσης τόλμησαν αρκετά, προσδίδοντας rhythm ‘n’ blues χροιά στις επιλογές τους.
Αλλά η πιο ξεκάθαρα ανεβαστική, η πιο συμπυκνωμένη και καθηλωτική εμφάνιση όλου του προγράμματος, ήταν νομίζω αυτή των Bandage. Οι οποίοι, μέσα σε μόλις 10 λεπτά, πρόλαβαν να απελευθερώσουν τεράστια ποσά ενέργειας, ισορροπώντας με άνεση ανάμεσα στο «χύμα» και στην καταφορά συντριπτικών και ακριβέστατων καταγμάτων στις αισθήσεις μας. Έξτρα συγχαρητήρια στις φωνητικές ικανότητες του μπροστάρη Δρόσου Πάμπουρα.
Υπήρχε όμως και μια άλλη διάσταση στη βραδιά για τους Ramones, η οποία ξεπερνά τελικά τα του καλλιτεχνικού αποτελέσματος. Αναφέρομαι στο γεγονός ότι όλα τα έσοδα πήγαν στα Αντισώματα, μια πρωτοβουλία μουσικών με σκοπό τη δημιουργία ενός ταμείου βοήθειας προς ανθρώπους που έχουν ανάγκη οικονομικής στήριξης. Από την πλευρά μου εύχομαι να δούμε και άλλες τέτοιες συναυλιακές βραδιές, που να συνδυάζουν τόσο καλά το τερπνόν μετά του ωφελίμου.
* Ευπρόσδεκτη κάθε διόρθωση/συμπλήρωση της παρακάτω setlist
Snails
1. We Want The Airwaves
2. Pet Sematary
3. Here Today, Gone Tomorrow
Nicotine Stains
4. Psycho Therapy
5. Commando
6. Teenage Lobotomy
7. Pinhead
Mickey Pantelous
8. Beat On The Brat
9. Now I Wanna Sniff Some Glue
The Little Star Company
10. She Talks To Rainbows
11. Life’s A Gas/I Wanna Be Your Boyfriend
12. Today Your Love, Tomorrow The World
Cyclothymics
13. Havana Affair
14. I Don’t Care
15. Take It As It Comes
Penny Dreadful
16. Needles And Pins
17. Poison Heart
Bandage
18. I Don’t Wanna Go To The Basement
19. You’re Gonna Kill That Girl
20. ?
Panx Romana
21. Καταστολή Στο Περιθώριο
22. Teenage Lobotomy
23. Rockaway Beach
24. Τρία Ακόρντα Φτάνουν
Mr. Highway Band
25. Any Way You Want It
26. I Wanna Live
27. Sheena Is A Punk Rocker
Semen Of The Sun
28. Outsider
29. Cabbies On Crack
Grindstones
30. I Wanna Be Your Boyfriend
31. Havana Affair
32. Pet Sematary
Jumpin’ Bones
33. Surfin’ Bird
34. Bop 'Til You Drop
35. Spider-Man
36. Rockaway Beach
The Dead Dranks
37. She Talks To Rainbows
38. My Brain Is Hanging Upside Down (Bonzo Goes To Bitburg)
39. I Know Better Now
40. Glad To See You Go
41. R.A.M.O.N.E.S.
Brain Drain + guests
42. Blitzkrieg Bop
43. Judy Is A Punk
44. 53rd & 3rd
45. Cretin Hop
46. Love Kills
47. Have You Ever Seen The Rain
48. Strength To Endure
49. I Just Want To Have Something To Do
50. I Believe In Miracles
51. Somebody Put Something In My Drink
52. ?
53. ?
54. I Wanna Be Sedated
{youtube}UsUwGUGO57M{/youtube}
