Μπλοκαρισμένος το Σάββατο στο μποτιλιάρισμα της Κατεχάκη και αντικρίζοντας την ουρά των αυτοκινήτων που περίμεναν στο φανάρι για να στρίψουν προς Badminton μεριά, σκεφτόμουν ότι αποκλείεται όλοι αυτοί να πηγαίνουν στη μουσική παράσταση της Γλυκερίας Αποκλειστικά Σουγιούλ –μάλλον για το Ποιος Τη Ζωή Μου θα είχαν συρρεύσει, το έργο για τη ζωή του Μίκη Θεοδωράκη. Κι όμως! Φτάνοντας στην είσοδο του προαυλίου χώρου της πρώην ολυμπιακής εγκατάστασης διαψεύστηκα: να οι ουρές, να και οι εκνευρισμένοι από την αναμονή, κλασικές σκηνές τις οποίες συναντάμε συχνά και φαίνεται ότι δεν θα εκλείψουν ποτέ από τα μέρη μας.
Ανεβαίνοντας στο μικρόφωνο για να προλογίσει την παράσταση αλλά και για να ζητήσει συγνώμη για την όλη αναστάτωση, ο Μιχάλης Κουμπιός –καλλιτεχνικός διευθυντής του Badminton– έκανε και μια αναφορά στο γεγονός ότι πολλοί τον ρώτησαν σχετικά με την επιλογή της Γλυκερίας ως ερμηνεύτριας αυτού του αφιερώματος στον πολυγραφότατο Μιχάλη Σουγιούλ. Ως συνθέτης και ο ίδιος, ο Κουμπιός έδωσε μια απάντηση κατατοπιστική αλλά «επιστημονική», μιλώντας για τον τροπικό συνθέτη Σουγιούλ και την, επίσης τροπική, ερμηνεύτρια Γλυκερία.
Προσωπικά πάντως, δεν είχα εκ των προτέρων καμιά αμφιβολία σχετικά με την καταλληλότητα της ερμηνεύτριας για το συγκεκριμένο ρεπερτόριο, ακόμα και χωρίς να λαμβάνω υπ' όψιν τις περιπτώσεις που η ίδια ερμήνευσε στο παρελθόν κομμάτια του. Αυτό το ταίριασμα φωνητικού ηχοχρώματος και ρεπερτορίου επαληθεύτηκε άλλωστε και επί σκηνής, έστω κι αν η παράσταση στο σύνολό της με άφησε τελικά με όχι ιδιαίτερα καλές εντυπώσεις –περισσότερα, όμως, για αυτό παρακάτω...
Τη Γλυκερία συνόδευσε η Athens Chamber Orchestra, μια 11 μελής ορχήστρα αποτελούμενη από δύο μαντολίνα, κλαρινέτο, κλασική και ακουστική κιθάρα, βιολί, τσέλο, κοντραμπάσο, ακορντεόν, πιάνο και κρουστά, με μαέστρο τον Απόλλωνα Κουσκουμβεκάκη. Μιλάμε για ένα δεμένο σύνολο, με πολύ καλούς μουσικούς, που αποδείχθηκε επαρκέστατο στην εκτέλεση των τραγουδιών του Σουγιούλ.
Ταίριαξε λοιπόν η Γλυκερία, ταίριαξε και η ορχήστρα, πού είναι το πρόβλημά σου; ίσως ρωτήσετε. Εντόπισα όμως μια ασυμβατότητα, ένα «κούμπωμα» μεταξύ ερμηνεύτριας και ορχήστρας. Θέλω να πω ότι η Γλυκερία είναι μια ερμηνεύτρια μπριόζα, η οποία σε πολλές περιπτώσεις –και ειδικά στα αρχοντορεμπέτικα– χρειαζόταν πίσω της μια πιο επιβλητική ηχητική παρουσία, ίσως με περισσότερη έμφαση στο ρυθμικό κομμάτι. Από την άλλη, η ορχήστρα, όσο ικανή κι αν ήταν, είχε συγκεκριμένες δυνατότητες με βάση τα όργανα και τις ενορχηστρώσεις.
Θέλω να πιστεύω ότι οφείλεται στα παραπάνω που η ερμηνεύτρια οδηγήθηκε σε αρκετές ασταθείς εισόδους στις μουσικές φράσεις της. Από την άλλη, υπήρξαν και αρκετά σαρδάμ από τη μεριά της, σε φαινομενικά εύκολες λέξεις των στίχων, πράγμα που θα μπορούσε να οφείλεται και σε ελλιπείς πρόβες –εδώ όμως μπαίνουμε σε υποθέσεις που δεν δικαιούμαστε να κάνουμε. Αρκούμαστε επομένως στις διαπιστώσεις: το πράγμα πολλές φορές δεν έπαιρνε φωτιά, δεν κλείδωνε δηλαδή η περφόρμανς της ερμηνεύτριας με εκείνη της ορχήστρας κι ένιωθες (σαφέστατα) ότι δεν άκουγες το μάξιμουμ των δυνατοτήτων κανενός εκ των δύο. Στο δεύτερο μέρος, μάλιστα, όταν η Γλυκερία φάνηκε να κουράζεται, η αίσθηση αυτή υπήρξε εντονότερη. Παρατήρησα μάλιστα αρκετές αποχωρήσεις, πολύ πριν τη λήξη...
Από εκεί και πέρα, τα δύο νεαρά ζευγάρια που χόρευαν τάνγκο και βαλς στα πιο ευρωπαϊκά κομμάτια του Σουγιούλ –παρότι εξαιρετικά στην κινησιολογία τους– δεν πρόσφεραν κάτι ουσιαστικό στη βραδιά. Αντίθετα, η συμμετοχή του τενόρου Κωνσταντίνου Τζέμου σε μερικά τραγούδια, είτε σόλο ("Κοριτσάρα Μου", "Θα Καθόμουνα Πλάι Σου", "Ο Παντρεμενάκιας"), είτε σε ντουέτο με τη Γλυκερία ("Άλα Άνοιξε Κι Άλλη Μπουκάλα", "Και Ο Μήνας Έχει Εννιά") έδωσε μια καλοδεχούμενη ποικιλία. Αλλά και μια τριμελής ανδρική χορωδία χρωμάτισε σε σημεία τα τραγούδια και τα γέμισε όμορφα με τα συνοδευτικά φωνητικά της.
Συνοψίζοντας, θα έλεγα ότι η παράσταση Αποκλειστικά Σουγιούλ κινήθηκε σε μέτρια επίπεδα, αν και θεωρητικά είχε όλες τις προδιαγραφές να προσφέρει μια πληρέστερη εμπειρία στο ακροατήριο. Να σημειωθεί πάντως ότι ανάμεσα στο κοινό υπήρχε μεγάλο ποσοστό νέων, κάτι που μαρτυρά ότι τα τραγούδια αυτά εξακολουθούν να αφορούν, έπειτα από τόσα χρόνια, τους ακροατές κάθε ηλικίας. Εύχομαι κάποια στιγμή να δούμε και πιο τολμηρές αποδόσεις, λιγότερο πιστές στο ενορχηστρωτικό πνεύμα του συνθέτη τους, οι οποίες θα προσπαθούν να τα φέρουν λίγο πιο κοντά στο σήμερα.
Setlist:
1. Ορχηστρικό
2. Αθήνα Και Πάλι Αθήνα
3. Ας Ερχόσουν Για Λίγο
4. Άρχισαν Τα Όργανα
5. Όλα Ρημάδια
6. Σβήστε Με Απ’ Το Χάρτη
7. Ζεχρά
8. Ασ’ Τα Μαλλάκια Σου
9. Για Μας Κελαηδούν Τα Πουλιά
10. Βρε Πώς Μπατιρίσαμε
11. Κάτι Με Τραβά Κοντά Σου
12. Ο Κόσμος Έγινε Για Μας
13. Βρέχει, Βρέχει
(Διάλειμμα)
14. Ορχηστρικό
15. Αδύνατον Να Κοιμηθώ
16. Άλα Άνοιξε Κι Άλλη Μπουκάλα
17. Κοριτσάρα Μου
18. Θα Καθόμουνα Πλάι Σου
19. Ο Παντρεμενάκιας
20. Ο Μήνας Έχει Εννιά
21. Χαράμι
22. Το Τραμ Το Τελευταίο
23. Ο Τραμπαρίφας (Το Κορίτσι Θέλει Θάλασσα)
24. Άσε Τον Παλιόκοσμο Να Λέει
25. Μονά, Ζυγά
26. Θα Γυρίσει Κι Ο Τροχός
27. Τ’ Αλητάκια (Βρε Ντουνιά)
28. Κάνε Κουράγιο Ελλάδα Μου
{youtube}OBbIjoW0tJI{/youtube}
