Αρκετά κεφάλια γύρισαν, φρύδια ανασηκώθηκαν, μυαλά άρχισαν να κάνουν διάφορους συνειρμούς στο άκουσμα της ανακοίνωσης των δύο εμφανίσεων του Διονύση Σαββόπουλου στο Gagarin. Ξέσπασαν και πάλι οι γνωστές συζητήσεις περί «συστημικότητας» και «ασυνέπειας», οι οποίες συνέτειναν στο κλιμακωτό χτίσιμο μιας έντασης, αλλά και μιας προσδοκίας: τι θα συνέβαινε σ' αυτές τις βραδιές επί σκηνής μα και από κάτω;
Μπαίνοντας πάντως την Παρασκευή στο 205 της Λιοσίων, (λιγότερο από) μία ώρα πριν την προγραμματισμένη έναρξη, αντίκριζες μια πολύ χαμηλή προσέλευση. Μάλιστα οι ρυθμοί αύξησής της ήταν τόσο αργοί, ώστε άρχιζες να σκέφτεσαι μήπως είχαν δίκιο τελικά όσοι έλεγαν ότι ο Σαββόπουλος δεν έχει καμιά θέση εκεί. Όταν πάντως ανέβηκε κομψότατος και χαμογελαστός στη σκηνή –20 λεπτά μετά τις 22:00– το Gagarin ήταν σε τέτοιο βαθμό γεμάτο ώστε και οι διοργανωτές να είναι ευχαριστημένοι και το κοινό να παρακολουθεί με άνεση, χωρίς στριμωξίδι και ποδοπατήματα.
Ο αμφιβολίες γύρω από την «καταλληλότητα» του χώρου, πάντως, φαίνεται ότι δεν άφησαν ανέγγιχτο ούτε τον ίδιο τον πρωταγωνιστή της βραδιάς. Ήταν εμφανές από τη μεριά του ένα άγχος για αρκετή ώρα: έκανε σαρδάμ, ξεχνούσε τα λόγια, δεν βολευόταν καλά στο σκαμπό του. Υπήρχε μια αιωρούμενη διστακτικότητα στην ατμόσφαιρα, το πράγμα δεν έπαιρνε φωτιά ούτε από τη μεριά του κοινού. Χρειάστηκε να φτάσουμε στο δέκατο τραγούδι, μια καταιγιστική εκτέλεση της "Μαύρης Θάλασσας", για να ακουστεί το πρώτο πραγματικά ενθουσιώδες χειροκρότημα. Από εκεί και πέρα, το νερό μπήκε στο αυλάκι και το πρώτο μέρος έκλεισε με μια επιβλητική εκτέλεση του "Μπάλλου".
Μετά το σύντομο διάλειμμα, ο Σαββόπουλος βγήκε στη σκηνή πολύ πιο αποφασιστικός, χωρίς το σακάκι του και με το πουκάμισο να κρέμεται έξω απ´ το παντελόνι του. Αυτή τη φορά είχαν εκλείψει τα λάθη και οι αμφιβολίες και το δεύτερο μέρος προέκυψε συνολικά πολύ πιο στιβαρό από το πρώτο, βοηθούμενο και από το γεγονός ότι σε αυτό συμπεριλήφθηκαν τα περισσότερο γνωστά και αγαπημένα τραγούδια του. Και βέβαια, ειδική μνεία πρέπει να γίνει στους μουσικούς που τον συνόδευαν: στον Ορέστη Πλακίδη (πλήκτρα, φωνητικά, ενορχηστρώσεις), στον Γιώτη Κιουρτσόγλου (μπάσο, πιατίνια, φωνητικά), στον Βαγγέλη Καρίπη (τύμπανα, κρουστά) και στο τρίο των χάλκινων πνευστών• όλοι τους υπήρξαν αντάξιοι της φήμης τους και στάθηκαν με άνεση στο ύψος των περιστάσεων.
Υπάρχει, όμως, κι ένα κους-κους από τη βραδιά της Παρασκευής: λίγο πριν αποχωρήσει από τη σκηνή, ο «πατέρας» των Ελλήνων τραγουδοποιών έσκυψε και χαιρέτισε δια χειραψίας τη Μόνικα, η οποία παρακολουθούσε τη συναυλία από την πρώτη σειρά. Κάποιοι, ίσως και οι δύο εμπλεκόμενοι, πιθανότατα θα ήθελαν να δουν έναν συμβολισμό σε αυτήν την κίνηση: το πέρασμα της σκυτάλης στην (πολύ) νεότερη γενιά. Δύσκολα πάντως μπορεί να το δει κανείς ως μια αθώα κίνηση, μια αστοχία της στιγμής. Ήταν κάτι που συνέβη για να το δούμε.
Αλλά αυτός είναι ο Σαββόπουλος, με τις αντιφάσεις του και τις ιδιαιτερότητές του. Μπορεί, όπως συνηθίζεται να λέγεται, τα τραγούδια του να μην του ανήκουν πια, αφού είναι κτήμα όλων, όταν όμως πατάει στη σκηνή του ανήκει αναντίρρητα τόσο ο χώρος, όσο και ο χρόνος. Και την Παρασκευή το κατέκτησε το Gagarin, έστω κι αν χρειάστηκε να καταβάλει λίγη περισσότερη προσπάθεια απ' ό,τι θα χρειαζόταν αν εμφανιζόταν στο Παλλάς ή στο Ηρώδειο, μέρη που αποτελούν «στέκια» του τελευταίως.
Τι λοιπόν κι αν απέφυγε τα συνήθη –και απολαυστικά για τον γράφοντα–λογύδριά του; Τι κι αν άλλαξε τους στίχους ενός εκ των εμβληματικότερων τραγουδιών του («κι ο μπαχαλάκης που μας ακολουθεί» τραγούδησε στην "Παράγκα", κάνοντας τον Χάρη Συμβουλίδη δίπλα μου να αναρωτηθεί «ο συστημικός Σαββόπουλος μέσα στον αντισυστημικό;»); Τι κι αν δεν ρίσκαρε ιδιαίτερα στις επιλογές των τραγουδιών και στις ενορχηστρώσεις; Πάνω στη σκηνή του Gagarin ο Διονύσης Σαββόπουλος ήταν φωτεινός, απολαυστικός και αξιαγάπητος. Ακόμα και στα 70 του (σχεδόν), παραμένει εμβληματικός καλλιτέχνης και περφόρμερ, πολλά σκαλιά πάνω από διάφορους «διαδόχους» του, πολλούς από τους οποίους φρόντισε ο ίδιος –ατυχώς– να μας συστήσει κατά καιρούς.
Setlist:
1. Τα Παιδιά Που Χάθηκαν
2. Ο Χρόνος Που Μετράει (L’ Anno Che Verra)
3. Έλσα Σε Φοβάμαι
4. Ολαρία Ολαρά
5. Έρχεται Βροχή Έρχεται Μπόρα
6. Η Παράγκα
7. Σωματική Ανάγκη
8. Κωλοέλληνες
9. Τσάμικο
10. Μαύρη Θάλασσα
11. Αυτοσχεδιασμός Κιουρτσόγλου-Καρίπης
12. Τι Να Τα Κάνω Τα Τραγούδια Σας
13. Μπάλλος
(Διάλειμμα)
14. Άγγελος Εξάγγελος
15. Η Δημοσθένους Λέξις
16. Ζεϊμπέκικο
17. Πολιτευτής
18. Το Χειμώνα Ετούτο
19. Βιετνάμ Γιε Γιε
20. Μυστικό Τοπίο
21. Θαλασσογραφία
22. Σαν Τον Καραγκιόζη
23. Ας Κρατήσουν Οι Χοροί
Encore
24. Ωδή Στον Γεώργιο Καραϊσκάκη
25. Στη Συγκέντρωση Της Ε.Φ.Ε.Ε.
26. Έρχεται Βροχή Έρχεται Μπόρα
{youtube}_VFSGi4EumA{/youtube}
