Οδηγώντας στους δρόμους της Αθήνας το βροχερό Σαββατόβραδο της 26ης Ιανουαρίου και κατευθυνόμενος προς το 205 της οδού Λιοσίων, δεν ήξερα πραγματικά τι να περιμένω από την εμφάνιση των Χειμερινών Κολυμβητών. Παρότι αρκετά από τα τραγούδια τους τα γνωρίζω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου σχεδόν, δεν είχε τύχει να συναντηθώ ξανά δια ζώσης μαζί τους, ούτε να μάθω από δεύτερο χέρι τι διαδραματίζεται συνήθως στις συναυλίες τους.
Αντιθέτως, ήξερα ένα-δυο πραγματάκια για τον Λόλεκ που προγραμματιζόταν να ανοίξει τη βραδιά: και τους δίσκους του γνώριζα, αλλά και τη ζωντανή του παρουσία είχε τύχει να παρακολουθήσω αρκετές φορές. Απ’ ό,τι αποδείχθηκε, δεν τον ήξερε καθόλου ο Αργύρης Μπακιρτζής, ο οποίος εμφανίστηκε κάποια στιγμή στη σκηνή, ανήσυχος για το ποια ώρα έναρξης αναγραφόταν στην αφίσα («καμιά» είναι η σωστή απάντηση, μόνο η ώρα που άνοιγαν οι πόρτες μάς είχε γίνει γνωστή) και ζητώντας από τον νεαρό τραγουδοποιό να ξεκινήσει, ώστε να μη μένουν άπραγοι όσοι θαμώνες είχαν ήδη γεμίσει τα τραπέζια που είχαν στηθεί –ειδικά για την περίσταση– στον χώρο μπροστά από τη σκηνή. «Δεν ξέρω τι παίζουν τα παιδιά, αυτοί μας ζήτησαν να ανοίξουν τη βραδιά και επειδή μου άρεσε το όνομα «Λόλεκ», μου θύμισε λωλό, Λούκι Λουκ, είπα εντάξει», ήταν ο... ιδιαίτερος τρόπος με τον οποίο μας τον σύστησε ο Μπακιρτζής.
Το σχεδόν ωριαίας διάρκειας σετ του νεαρού τραγουδοποιού περιελάμβανε 10 τραγούδια, τα περισσότερα ακυκλοφόρητα. Τον συνόδευε τετραμελής μπάντα (rhodes, μπουζούκι, μπάσο και τύμπανα) σε μια ακόμα καλλιτεχνική στροφή από μέρους του –αυτή τη φορά προς μία σύντηξη του πανκ ήχου με τη ρεμπέτικη και λαϊκή παράδοση. Άλλοτε χρησιμοποιώντας πένθιμους ρυθμούς και άλλοτε καλπάζοντες, πότε με surf νύξεις και πότε σε καθαρά ρεμπέτικα μονοπάτια, ο Λόλεκ έδωσε μπόλικο ηλεκτρισμό, διασκεύασε Βαμβακάρη και για ακόμα μία φορά έδειξε ότι δεν έχει σκοπό να κάτσει στ’ αυγά του. Από την πρώτη ακρόαση των νέων τραγουδιών του κρατάω το "Ουρανός Μολύβι" και την αίσθηση ότι αυτά θα συζητηθούν πολύ –αλλά και θα διχάσουν. Συνολικά η εμφάνισή του υπήρξε αξιόλογη και εισέπραξε το χειροκρότημα, δεν είμαι όμως σίγουρος αν τελικά κόλλαγε ως «ορεκτικό» της συγκεκριμένης συναυλίας.
Ίσως κάτι τέτοιο να ένιωσε κι ο Μπακιρτζής, καθώς, με το που ο Λόλεκ και οι μουσικοί του κατέβηκαν από τη σκηνή, έτρεξε στο μικρόφωνο και για όση ώρα τεχνικοί και ηχολήπτες μάζευαν το προηγούμενο set up και ετοίμαζαν το επόμενο φρόντισε να γεμίσει τη σιωπή με διάφορες ιστορίες, λογύδρια και αστεία. Μας διηγήθηκε πώς κάποτε οι Κολυμβητές έκαψαν την κονσόλα του An Club αναγκάζοντας τον ηχολήπτη να ψάχνει μέσα στη νύχτα για αντικατάσταση, παραπονέθηκε για τα πολλά και απότομα σκαλιά που οδηγούν στα καμαρίνια του Gagarin –τα οποία θα εμπόδιζαν τους μουσικούς να πάνε για... κατούρημα την ώρα της παράστασης– μέχρι και τα χάπια που είχε στην τσέπη του έβγαλε και απαρίθμησε μπροστά μας.
Όταν τελικά εμφανίστηκαν και οι υπόλοιποι Χειμερινοί Κολυμβητές και το live ξεκίνησε με τον "Παγασητικό", βρισκόμασταν ήδη είκοσι λεπτά μετά τις 23:00. Εκ δεξιών του Μπακιρτζή, ο οποίος τραγουδούσε όρθιος με αυτή την τόσο χαρακτηριστική, καρτουνίστικη φωνή, κάθονταν οι δεξιοτέχνες της παρέας: ο Μπάμπης Παπαδόπουλος (κιθάρα), ο Μιχάλης Σιγανίδης (κοντραμπάσο, φωνή), ο Θοδωρής Ρέλλος (σαξόφωνο) και ο Κώστας Βόμβολος (ακορντεόν), ενώ στα αριστερά του οι πιο «χύμα» συνεργάτες του, ο Κώστας Σιδέρης (μεσομπούζουκο, τραγούδι), ο Χάρης Παπαδόπουλος (μπουζούκι, τραγούδι) και ο Ντένης Ρούσσος (κιθάρα, τραγούδι). Κι από κάτω ένα πλήθος όλων των ηλικιών, με ιδιαίτερα έντονη την παρουσία 20άρηδων και 30άρηδων, να τραγουδάει τους στίχους ακόμα και των λιγότερο γνωστών τραγουδιών.
Περίμενα –εσφαλμένα όπως αποδείχτηκε τελικά– ότι πάνω στη σκηνή οι εκτελέσεις των τραγουδιών, που στους δίσκους των Κολυμβητών είχαν πάντα την αίσθηση του ακατέργαστου, θα ηχούσαν πιο «γυαλισμένες», πιο «άρτιες». Τα πράγματα τελικά ήταν εντελώς διαφορετικά. Ξέχασα βλέπετε ότι η αίσθηση της παρέας, του «πάμε όλοι μαζί», είναι η ίδια η καρδιά και η ψυχή αυτού του μουσικού συνόλου. Είναι μάλιστα αυτή ακριβώς η (καλώς εννοούμενη) ερασιτεχνικότητα, η τραχύτητα, η λίγο αλήτικη νοοτροπία που κάνουν τόσο θελκτικό τον ήχο των Χειμερινών Κολυμβητών. Και στάθηκε απόλυτα χαρακτηριστικό το πώς η ομάδα έμπαινε κάπως δειλά στα τραγούδια, λες και είχε να τα παίξει χρόνια, ώσπου κάποια στιγμή «κλείδωνε» και ορμούσε με περισσότερη αυτοπεποίθηση: οι φωνές μπλέκονταν ανέμελα, η τριμελής χορωδία φίλων ανεβοκατέβαινε επί σκηνής ανάλογα με τις ανάγκες του εκάστοτε τραγουδιού, πότε-πότε έκαναν την εμφάνισή τους κάποιες τζαζ αποχρώσεις και το όλο πράγμα –ενώ έλεγες ότι από στιγμή σε στιγμή θα καταρρεύσει– ως εκ θαύματος σωζόταν και συνέχιζε, με ροή που αποφασιζόταν δια βοής, μεταξύ των μουσικών και των θαμώνων. Κι ο Μπακιρτζής ακάθεκτος, να πηγαινοέρχεται, να αραδιάζει καλαμπούρια και ιστορίες ανάμεσα στα τραγούδια, αλλά και κατά τη διάρκειά τους.
Και κάπως έτσι φτάσαμε μέχρι τις 02:30, με το "Θεέ Μου Μεγαλοδύναμε" να τραγουδιέται από όλη τη σάλα, με τα φώτα κλειστά σε ατμόσφαιρα μυσταγωγική. Και μετά τα φώτα άναψαν, οι Χειμερινοί Κολυμβητές σηκώθηκαν από τις καρέκλες τους και μας αποχαιρέτησαν. «Πάλι τίποτα δεν προλάβαμε να παίξουμε», είπε ο Αργύρης Μπακιρτζής, λες και δεν είχαν ακουστεί 39 τραγούδια από το στόμα του μέχρι εκείνη τη στιγμή. «Δεν πειράζει, την επόμενη φορά». Αμήν!
Setlist:
1. Στον Παγασητικό
2. Αρζεντίνα
3. Σαν Εγύριζα Στην Πύλο
4. Ψες Το Βράδυ
5. Ρωμυλία
6. Τώρα Που Παντρεύεσαι
7. Γιατί Δεν Πεθαίνεις;
8. Ο Ποδηλατιστής
9. Ο Ξένος
10. Λειψά Μου Χαμογέλασες
11. Σε Μια Εκκλησιά Μοναχική
12. Γερμανίες
13. Έτσι Όπως Πάμε Δε Χωρίζουμε Ποτέ
14. Σαν Εξομολόγηση
15. Το Στελθ
16. Στον Επτάλοφο
17. Στην Τσουλήθρα
18. Μ’ Αγέρα Και Βροχή (Τραγούδι Του Τρελού)
19. Έρχεται Ο Πατέρας (Λόγια Του Τρελού)
20. Όχι Άλλα Κλάματα, Όμορφες
21. Καθαριότης (Ψείρες)
(διάλειμμα)
22. Ο Καλοπερασάκιας
23. Κυριακή Στην Επαρχία
24. Το Φάρμακο
25. Οι Δακοκτόνοι
26. Ο Σίμος Είναι Δασικός
27. Ο Καφές
28. Κάποιος Να Με Προσέχει
29. Κεμάλ Οζμπαϊρί
30. Μάρκο Κράλιεβιτς
31. Η Τρελή Ροδιά
32. Κάθε Στιγμή Η Σκέψη Μου (Καντάδα)
33. Καϊμακτσαλάν
34. Κατινάκι
35. Καραντουζένι
36. Το Πολλαπλό Σου Είδωλο
37. Από Το Πάρκο Στη Μυροβόλο
38. Κόρη Του Βουνού
39. Θεέ Μου Μεγαλοδύναμε
{youtube}ntizyyc8eew{/youtube}
