Έχουμε γράψει αρκετές λέξεις για τους Gravitysays_i και το εξαιρετικό Figures Of Enormous Grey And The Patterns Of Fraud και η κατάληξή του στο νο. 1 της εγχώριας λίστας δίσκων του 2011 υποθέτω πως αποδεικνύει ότι δεν αποτελούν προσωπική μου εμμονή (απ’ την πρώτη στιγμή που άκουσα ένα ημιτελές ντέμο) ή του αρχισυντάκτη Συμβουλίδη (που έχει υπογράψει τη δισκοκριτική, τονίζοντας τη δραματικά γρήγορη εξέλιξη του σχήματος). Αν μάλιστα λάβεις υπ' όψιν το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι σημείο αναφοράς του γκρουπ αποτελούν οι Pink Floyd –κάτι που σε γενικές γραμμές αποτελεί κόκκινο πανί για την προσωπική μου θέση απέναντι στο ροκ εν ρολ– μπορείς να πεις ότι η μουσική τους πορεία έχει αναγκάσει τη δικιά μου να λοξοδρομήσει αρκετά. Και δεν γίνεται να θέλω πολλά περισσότερα από ένα συγκρότημα.
Απ’ την άλλη, οι συναυλίες τους αποτελούν μια τελείως διαφορετική ιστορία. Οι συνθετικές τους λεπτομέρειες, τα σαφή θέλω τους και η τελειομανία που μπορείς να υποθέσεις ότι τους χαρακτηρίζει, έχει μετατρέψει τις εμφανίσεις τους σε μια μάλλον ασταθή υπόθεση. Όχι απαραίτητα μόνο για τον ακροατή-θεατή, μα και για τους ίδιους και για την απόλαυση την οποία θα έπρεπε να τους προσφέρει η εμπειρία της ζωντανής εκτέλεσης των κομματιών τους. Έτσι λοιπόν τους έχω δει στον Τεχνοχώρο να παρουσιάζουν στην εντέλεια τον δύσκολο δεύτερο δίσκο τους (η δυσκολία έγκειται στην αναπαραγωγή των πολύπλοκων ενορχηστρώσεων) αλλά και να δολοφονούν τα τραγούδια τους ως support στους Tuxedomoon, πριν από περίπου έναν χρόνο. Στο ενδιάμεσο έχει παρεμβληθεί μια εμφάνιση στο bartessera (το οποίο μπορείς να χαρακτηρίσεις και δεύτερο σπίτι του γράφοντος), όπου για πρώτη φορά μου φάνηκε να διασκεδάζουν στ’ αλήθεια με αυτό που κάνουν, καθώς και δύο εμφανίσεις στο Dixon και στο double bill με τους Misuse πριν από αρκετούς μήνες (στις οποίες δεν κατάφερα να πάω).
Τα αναφέρω όχι μόνο για να υποστηρίξω το προηγούμενο επιχείρημα, μα και για να φανεί πως και οι ίδιοι σε καμία περίπτωση δεν είναι πρόθυμοι να ξοδευτούν σε αμέτρητες εμφανίσεις αμφιβόλου ποιότητας, αλλά και πως αυτό που ικανοποιεί τους ίδιους ως συναυλιακή συνθήκη δεν το βρίσκουν και πολύ εύκολα στην πόλη. Χαριτολογώντας, οι Gravity δίνουν μια συναυλία όταν οι Monovine ολοκληρώνουν την 25η δικιά τους. Το παράδειγμα δεν είναι τυχαίο: τα δύο συγκροτήματα δεν έχουν μουσικές ομοιότητες. Απλά οι δεύτεροι είναι μια κατ’ εξοχήν live μπάντα (γι’ αυτό και κάθε φορά που τους βλέπεις είναι και καλύτεροι) ενώ οι πρώτοι, αν και μάλλον αποτελούν αυτή τη στιγμή το καλύτερο συγκρότημα της χώρας, δεν έχουν ακόμα βρει τα πατήματά τους πάνω στο σανίδι.
Κάπου στη μέση –και προς τα πάνω– κατατάσσεται η εμφάνιση της Τρίτης στον Σταυρό Του Νότου. Η ζωντανή αναπαραγωγή της μουσικής τους μοιάζει πλέον να έχει αρχίσει να αποκτά ξεχωριστό ενδιαφέρον, ροή και πάνω απ’ όλα να φανερώνει την πραγματική δυναμική του συγκροτήματος. Αν και ο συγκεκριμένος χώρος δεν αποτελεί και καμιά μεγάλη μου αδυναμία, οι Gravitysays_i ανέβασαν αρκετά τις εντάσεις ώστε να μπορείς να καταλάβεις (με ευκολία) ότι έχουν ένα rhythm section που σκοτώνει, ένα πολύ ταιριαστό δίδυμο στην κιθάρα και στα φωνητικά και, τέλος, ότι υπάρχει λόγος όταν επιλέγουν να δώσουν χώρο στο τσέλο ή να κλείσουν ένα τραγούδι τους με μια σύντομη μελωδία σε μια μικρή άρπα. Το σαντούρι εξ αρχής λειτουργεί με μεγάλη επιτυχία και δεν χρειάζονται περαιτέρω σχόλια.
Το σετ τους ήταν λογικά αναμενόμενο: το Figures Of Enormous Grey And The Patterns Of Fraud στην ολότητά του (έχω την αίσθηση με τις κιθάρες πιο βαριές από ποτέ) και επιλογές απ’ το εξίσου εξαιρετικό ντεμπούτο The Roughest Sea. Το διαφορετικό της βραδιάς ήρθε στο τέλος, όταν κάλεσαν στη σκηνή τον Spyro Pan, το support act της βραδιάς, με τα περίεργα μεταλλικά κρουστά του (στον δίσκο του αναφέρεται ως pantheon steel halo, όμως με βρίσκετε αδιάβαστο για να μεταφέρω περισσότερες σχετικές πληροφορίες) και έπαιξαν ένα εξαιρετικά μελωδικό θέμα. Όπως γίνεται κατανοητό, για ακόμα μία φορά έχασα το δικό του σετ –όπως φαίνεται να συμβαίνει κάθε φορά που κάτι ξεκινά στην ώρα του, είμαι αδιόρθωτος μάλλον. Μιας όμως κι αγόρασα τους δύο μέχρι σήμερα δίσκους του (μάλιστα το πιο πρόσφατο Ω αποτέλεσε και το σάουντρακ του συγκεκριμένου κειμένου) μάλλον ακούγεται πολύ new age για τα γούστα μου, αν και τα “Journey To The Lower World και “Complexity” είναι έξοχες συνθέσεις.
Το ραντεβού με τη μπάντα έχει από τώρα ανανεωθεί, μιας και η επόμενη προγραμματισμένη τους εμφάνιση στην Αθήνα είναι στις 21 Δεκεμβρίου στο Πλανητάριο (όπως έχει δηλώσει το ίδιο το συγκρότημα, ο συγκεκριμένος χώρος είχε σχεδόν γίνει στέκι στην περίοδο ηχογράφησης του Figures Of Enormous Grey And The Patterns Of Fraud). Αν δεν μας προλάβει η συντέλεια του κόσμου –που προβλέπεται εκείνη την ημέρα, σύμφωνα με τα ημερολόγια των Μάγιας– ίσως να έχει έρθει η ώρα οι Gravitysays_i να μας κολλήσουν στον τοίχο, όπως περιμένω να συμβεί εδώ κι έναν χρόνο.
Υ.Γ.: Ένα εύγε και στην εταιρεία τους, τη Restless Wind, η οποία κυκλοφόρησε τον δίσκο όπως του άξιζε. Σε γκρι βινύλιο που κοστίζει μόλις 15 ευρώ.
{youtube}y6SjUZdNe9c{/youtube}
