Η ανθρώπινη ουρά που άγγιζε την πλατεία του Κεραμεικού σε έκανε να καταλάβεις πως το να βρεθείς εντός των τειχών της Τεχνόπολης για να παρακολουθήσεις τη συναυλία των Locomondo θα ήταν μια μάλλον χρονοβόρα υπόθεση. Το live είχε ήδη ξεκινήσει. Προς μεγάλη μας έκπληξη, μάλιστα, μάθαμε πως ξεκίνησε 20 λεπτά νωρίτερα από το προγραμματισμένο κι έτσι δεν είχαμε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε τους Salonumuz Klimalidir, οι οποίοι άνοιγαν τη συναυλία. Η άφιξη μας συνέπεσε με την έναρξη του σετ των Locomondo.
Οι Locomondo φαίνεται να γνωρίζουν καλά σε ποιους πρωτίστως απευθύνονται κι αυτοί δεν είναι άλλοι από παιδιά που διανύουν την εφηβεία ή που μόλις την εγκαταλείπουν. Έτσι εξηγούνται οι επιλογές της μπάντας, όσον αφορά στις διασκευές τις οποίες διάλεξαν να παίξουν την Τετάρτη το βράδυ. Οι Bob Marley και Manu Chao επικράτησαν στις επιλογές αυτές, μαζί με αρκετές διασκευές σε κάποια από τα γνωστότερα ελληνικά παραδοσιακά τραγούδια. Τα τελευταία αποτέλεσαν όμως και τις πιο ενδιαφέρουσες στιγμές της συναυλίας, αφού παρουσιάστηκαν κυρίως σαν μέρη μικρών ή μεγαλύτερων medleys: ο ικαριώτικος διαδεχόταν μια λαμπάντα και τα ηπειρώτικα μπλέκονταν επιτυχώς με το θέμα του “Pop Corn”. Καλοδουλεμένα και πολυπροβαρισμένα όπως ήταν και δεδομένης της ποιότητας των μουσικών οι οποίοι απαρτίζουν το γκρουπ –αλλά και του πολύ σωστού ήχου– κατάφεραν να προκαλέσουν το ενδιαφέρον και να ξεσηκώσουν τον κόσμο που γέμισε την Τεχνόπολη.
Αυτή, καθώς φαίνεται, είναι και η ουσία μιας Locomondo συναυλίας: το να προκαλέσουν το χαμόγελο και να καταφέρουν να κάνουν τον κόσμο να χορέψει, μοιάζει να αποτελεί κύριο μέλημα για τη μπάντα. Ομολογουμένως, το καταφέρνουν πολύ καλά. Όσο και να διαφωνεί κανείς με ορισμένες επιλογές του σετ, όσο κι αν αμφιβάλλει κανείς για την ποιότητα των δικών τους συνθέσεων, οι Locomondo μπορούν να σε κάνουν να χορέψεις, να χαμογελάσεις και να περάσεις από το παράθυρο που ανοίγουν στο λεγόμενο reggae κλίμα της «μιας αγάπης». Η αλήθεια είναι πως αρχικά ήμουν δύσπιστος. Πείστηκα όμως για τη μουσική τους αρτιότητα, για την ικανότητά τους να ξεσηκώνουν το κοινό, για την αστείρευτη ενέργεια και για τις καλές τους προθέσεις. Πείστηκα ακόμα και για τις συνθετικές τους ικανότητες –γι’ αυτό υπεύθυνο στάθηκε το “Ουρανός”, ένα μικρό reggae διαμαντάκι.
Σίγουρα οι Locomondo εκφράζουν μια πιο «λαϊκή» πλευρά της reggae/ska σκηνής. Βρισκόμενοι ίσως στο peak της πορείας τους και κατέχοντας περίοπτη θέση στα αυτιά των νέων, έχουν την ευκαιρία να σπάσουν τα reggae στεγανά που επικρατούν στην Ελλάδα, βγάζοντάς μας τις παρωπίδες που θέλουν τη reggae να εκπροσωπείται μόνο από τον Bob Marley. Αλλά και να δείξουν ότι υπάρχει ένας ανεξερεύνητος –από τους πολλούς– θησαυρός και ότι οι ίδιοι έχουν τη δυνατότητα να μας βοηθήσουν να τον ανακαλύψουμε. Την ικανότητα και τη γνώση την έχουν. Αρκεί να το θελήσουν.
{youtube}jv0GpspppSI{/youtube}
