Όντας συνιδρυτής και υπεύθυνος μουσικού προγράμματος της Knot Gallery, ο Γιάννης Κοτσώνης/Sister Overdrive έπαιζε στην έδρα του την Παρασκευή το βράδυ και το κάλεσμά του βρήκε θετική ανταπόκριση από τον κόσμο, που γέμισε όσα καθίσματα είχαν στηθεί μπροστά από τη σκηνή του υπογείου στους Αμπελόκηπους.
Δύο τραπεζάκια επί σκηνής, γεμάτα με μίκτες και υπολογιστές, συνέθεταν το σκηνικό της βραδιάς, με τους συναυλιακού τύπου φωτισμούς και τα οπτικά εφέ να απουσιάζουν, πράγμα που προσωπικά με βρίσκει σύμφωνο. Μπροστά και πίσω από τα καθίσματα, 4 ηχεία είχαν στηθεί και περίμεναν να γεμίσουν με ήχους την αίθουσα –όπως άλλωστε κι εμείς. Αυτό συνέβη τελικά με καθυστέρηση μίας ώρας: η συναυλία ξεκίνησε στις 10.00.
Ηλεκτροακουστική σύνθεση για 4 ηχεία λοιπόν, με τον Sister Overdrive να χρησιμοποιεί ως βασικό του υλικό εξωτερικές ηχογραφήσεις, τις οποίες εντέχνως επεξεργαζόταν με τονικά και χρονικά τραβήγματα, αλλά και με τη διάσπασή τους σε μικρά μέρη. Έτσι ώστε να καταλήξουν από στέρεες ηχητικές μάζες σε μικροσκοπικούς ήχους, οι οποίοι παιχνίδιζαν μεταξύ των τεσσάρων ηχείων σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς. Χαρτοταινίες που κόλλαγαν και ξεκόλλαγαν μπλέκονταν με σμήνη πετούμενων και ημίτονα, όλα αυτά πάνω σε ισχυρά ηχητικά χαλιά, που κάλυπταν όλο το ακουστικό φάσμα.
Τα μουσικά δείγματα έρχονταν κι έφευγαν το ίδιο γρήγορα, κεντρίζοντας το ενδιαφέρον και παρατείνοντας την αγωνία μας για την ενσωμάτωσή τους (ή μη) στον κορμό της σύνθεσης. Ακούσαμε υπόνοιες μελωδιών αλλά και ολόκληρες σειρές ακόρντων, που συνδυάζονταν με τετραγωνικούς παλμούς δημιουργώντας ένα αποτέλεσμα τόσο μουσικό, όσο και θορυβώδες, το οποίο κράταγε το ενδιαφέρον αμείωτο. Τα προαναφερθέντα μικρά –χρονικά– μέρη συχνά στοιβάζονταν σε μικρές λούπες και επιδίδονταν σε συνεχές panning στα 4 σημεία του ορίζοντα.
Ο αριθμός των ηχείων σίγουρα έδινε το κάτι παραπάνω στις συνθέσεις, αν και τα μπροστινά ηχεία βρίσκονταν αρκετά μακριά μας σε σχέση με τα πίσω, με αποτέλεσμα ο ήχος όπισθεν του κοινού να ακούγεται αρκετά πιο δυνατά. Πιθανώς όμως τα μπροστινά ηχεία χρησίμευαν και σαν ηχεία αναφοράς για τον καλλιτέχνη και γι’ αυτό είχαν τοποθετηθεί πίσω του και κάπως πιο μακριά από το κοινό.
Εν τέλει, αυτό που ακούσαμε την Παρασκευή το βράδυ στην Knot Gallery, ήταν σίγουρα πολύ ενδιαφέρον, αφού οι ιδέες του Sister Overdrive γίνονταν πράξη με τρόπο άρτιο και ευχάριστο για το αυτί. Το σετ του διέθετε ουσία και συνέχεια, η διάρκειά του όμως –30 λεπτά– πιστεύω πως άφησε τον κόσμο ανικανοποίητο, μιας και τα ωραία πράγματα δεν θέλεις να τελειώνουν τόσο γρήγορα.
