Την ανέλπιστη επιτυχία του πρόσφατος αφιερώματος στον Αττίκ έρχεται να συμπληρώσει το αφιέρωμα στη σημαντικότατη προσωπικότητα του Μιχάλη Σουγιούλ, ο οποίος σημάδεψε τον χώρο του τραγουδιού της ελληνικής belle époque και της μεταπολεμικής περιόδου. Ο τίτλος του Από τα Κουμπιά του Bandoneon στις Χορδές του Μπουζουκιού σκιαγραφεί πλήρως αυτή την πολυτάλαντη φιγούρα, που δέσποσε κάποτε με τις τάνγκο, βαλς, ρομάντζες, πατριωτικές, χασάπικες και ζεϊμπέκικες συνθέσεις του και κατάφερε στις μέρες μας να γεμίσει για άλλη μια φορά τον χώρο του Badminton.
Η είσοδος του χώρου, κατάμεστη από ωριμότατο κοινό –μέσος όρος άνω των 60 χρόνων– είχε ωστόσο έναν «νεανικό» αέρα, καθώς άκουγες αυθόρμητα από παντού μικρές προσωπικές ιστορίες γύρω από τον πρωταγωνιστή της βραδιάς. «Θα το πούνε το “Άστα Τα Μαλλάκια Σου” ή το “Τραμ Το Τελευταίο” άραγε;», σχολίαζαν δυο αριστοκρατικές κυρίες, ψάχνοντας τη θέση τους στο θέατρο. Κατά τις 9 τα φώτα σβήνουν, η Ορχήστρα Δωματίου Αθηνών παίρνει τη θέση της υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Απόλλωνα Κουσκουμβεκάκη και ο ραδιοφωνικός παραγωγός & συγγραφέας Γιώργος Τσάμπρας εμφανίζεται, μέσω μιας τεράστιας οθόνης, προλογίζοντας τη βραδιά.
Ορισμένα καίρια βιογραφικά στοιχεία ξεδιπλώνουν πτυχές του Σουγιούλ που οριοθέτησαν τη μετέπειτα αξιόλογη πορεία του, για να φτάσουμε και στο μουσικό του γίγνεσθαι, το οποίο μάγεψε γενιές και γενιές. Μια ορχηστρική “Alma Dolorosa” (ψυχή πονεμένη) ανοίγει την αυλαία του αφιερώματος σε μια πολύπλευρη συνθετική περσόνα που μας χάρισε αλησμόνητα τραγούδια, όπως τα “Ας Ερχόσουν Για Λίγο” –τους στίχους έγραψε ο Μίμης Τραϊφόρος όταν η Σοφία Βέμπο έλειπε στην Αμερική– και “Λίγες Καρδιές Αγαπούνε”, τα οποία ακούσαμε άρτια ερμηνευμένα από τον Γεράσιμο Ανδρεάτο. Με τη σειρά της, η Δέσποινα Ολυμπίου έδωσε τη δική της στακάτη μα ολίγον παγερή εκτέλεση στα “Ζεχρά” και “Τόσον Καιρό Που Ήσουνα”, για να ταξιδέψουμε κατόπιν πίσω στη δεκαετία του 1930 με τη θαυμάσια φωνή της Καλλιόπης Βέττα στα “Κάτι Με Τραβά Κοντά Σου” –πρώτο τραγούδι και επιτυχία του Σουγιούλ που τραγούδησε η Σοφία Βέμπο– και “Αθήνα Και Πάλι Αθήνα” (πρωτακούστηκε στην ομώνυμη επιθεώρηση του Θεάτρου Μοντιάλ, μέσα στην Κατοχή).
Στη συνέχεια, η νεαρή Ειρήνη Τουμπάκη ξεχώρισε ερμηνεύοντας το “Άσε Τον Παλιόκοσμο Να Λέει”, ενώ τον θαυμασμό κέρδισε η παλιά καραβάνα Μπάμπης Τσέρτος, ιδανικά προσαρμοζόμενη στο κλίμα των “Μην Ξεχνάς” –το έκανε επιτυχία στα 1953 ο Νίκος Γούναρης– “Βρέχει Βρέχει” και “Θα Καθόμουνα Πλάι Σου”. Το πρώτο μέρος του αφιερώματος κλείνει με τους θεατρινισμούς και τα πολιτικά σχόλια (επιτυχημένα και μη) του Γιάννη Ζουγανέλη, ο οποίος αποπειράθηκε επίσης να τραγουδήσει τα χαρακτηριστικά “Άστα Τα Μαλλάκια Σου” και “Μπέμπα”.
Το δεύτερο μέρος του εστίασε στα κομμάτια του Σουγιούλ μετά την Κατοχή, όσα ακούστηκαν κυρίως στον κινηματογράφο και γνώρισαν τεράστια απήχηση. Με τις πρώτες νότες των “Άρχισαν Τα Όργανα” –πρωτοτραγουδήθηκε από τον Τώνη Μαρούδα το 1953 στην ταινία Σάντα Τσικίτα– και “Άλα!” ήχησαν και τα απαραίτητα μπουζούκια, όπως και τα ενθουσιώδη χειροκροτήματα προς το πρόσωπο της σημερινής τους ερμηνεύτριας, Δέσποινας Ολυμπίου. Ύστερα, οι μάγκικες και αλανιάρικες εκτελέσεις των “Τραμπαρίφας-Το Κορίτσι Θέλει Θάλασσα” και “Ο Παντρεμενάκιας” από τον Γιάννη Ζουγανέλη «σιγόκαψαν» και τον πιο ηλικιωμένο ακροατή και δεν ήταν λίγοι όσοι σηκώθηκαν και τραγούδησαν μαζί του. Τα αίματα, η πίεση, το ζάχαρο και η αδρεναλίνη ανέβηκαν αργότερα με τη στιβαρή παρουσία του Τσέρτου, ο οποίος μας τραγούδησε τα “Σβήστε Με Από Το Χάρτη”, “Άτιμη Τύχη” και “Ο Καραντερβίσης”, καθώς και με την αρχοντορεμπέτικης αύρα τού “Ο Μήνας Έχει Εννιά” από την Καλλιόπη Βέττα. Από τα πλέον πολυτραγουδισμένα κομμάτια του Σουγιούλ, με πολλαπλές εκτελέσεις έως και τα νεώτερα χρόνια, είναι το “Τραμ Το Τελευταίο”, τραγούδι που ένωσε όλες τις φωνές της βραδιάς πριν ολοκληρώσουμε στα χνάρια τού “Θα Γυρίσει Ο Τροχός”: ίσως το πιο αισιόδοξο άσμα του Μιχάλη Σουγιούλ, όπως σχολίασε και ο Τσέρτος.
Συνοψίζοντας, η αφιερωματική βραδιά της Δευτέρας στον Μιχάλη Σουγιούλ είχε όλα τα απαραίτητα συστατικά ώστε και να θυμηθούν οι παλιοί, μα και να μάθουν οι νεότεροι τα της εποχής εκείνης. Ο καλλιτέχνης αυτός είναι πρωτοπόρος κι έτσι πρέπει να αξιολογείται. Όχι μόνο γιατί έδωσε διαχρονικά μουσικά στολίδια, αλλά και γιατί έφερε κοντά την ευρωπαϊκή μουσική με το ρεμπέτικο, σχοινοβατικό πεδίο του τότε ή και του σήμερα...
{youtube}5cVUvMFrVKQ{/youtube}
