Σε ένα ασφυκτικά γεμάτο 6 D.O.G.S., οι Moa Bones ολοκλήρωσαν την Κυριακή τις ανοιξιάτικες εμφανίσεις τους στην Αθήνα. Από την πρώτη δε στιγμή που έμπαινες στον χώρο σε συνέπαιρνε το σκηνικό που είχε στηθεί για να πλαισιώσει τις μουσικές του σχήματος: το μεν πάτωμα στρωμένο με χαλιά και με μεγάλα μαξιλάρια πάνω τους να χρησιμεύουν ως καθίσματα για τον κόσμο, στη δε σκηνή διάσπαρτα αναμμένα κεριά και φαναράκια, καθώς και δύο μεγάλες ανθοδέσμες σε κάθε πλευρά της –με μαργαρίτες και τριαντάφυλλα αντίστοιχα. Η εικόνα δεν σε εντυπωσίαζε απλά, μα σε μετέφερε και σε έναν άλλο τόπο και εποχή. Ό,τι έπρεπε δηλαδή ώστε να προετοιμαστείς για ένα live οι ήχοι του οποίου έμοιαζαν να έχουν κάτι το ρετρό (με την καλή έννοια).
Συνεπείς στο ραντεβού τους με το κοινό, η Ευαγγελία Ξυνοπούλου και ο Δημήτρης Αρώνης ανέβηκαν στη σκηνή γύρω στις 10:30 με συνοδεία μια ακουστική κιθάρα και πλήκτρα. Άνοιξαν τη βραδιά με μια εκτέλεση στο "Ring Of Fire'' του Johny Cash, προσαρμοσμένη όμως στη λιτή τους ενορχήστρωση, μειώνοντας το τέμπο του κομματιού και δίνοντας μια πιο ατμοσφαιρική εκδοχή του. Εκτέλεση που έδεσε πολύ καλά με το εξίσου ατμοσφαιρικό ''Nymphs And Numphars'' που ακολούθησε, αντιπροσωπεύοντας το πρόσφατο άλμπουμ τους Aquarelles. Μερικά προβλήματα με ένα ηχείο που δεν λειτουργούσε ευτυχώς διορθώθηκαν μετά τα 3 πρώτα τραγούδια κι έτσι μπορέσαμε να απολαύσουμε απερίσπαστα το ντουέτο. Με φωνές πολύ καλά συντονισμένες μεταξύ τους, οι Moa Bones απέδιδαν μελωδίες οι οποίες θύμιζαν έντονα folk της δεκαετίας του 1960, ενώ το drum machine στο φόντο έντυνε τον ήχο τους με μια πιο ηλεκτρονική νότα.
Η setlist της Κυριακής περιελάμβανε τις περισσότερες συνθέσεις από το Aquarelles, συν μερικές διασκευές σε πολύ γνωστά τραγούδια, όπως λ.χ. στο ''Don't Let Me Be Misunderstood'' της Nina Simone και στο ''Sugar, Sugar'' των Archies. Απολαυστική ήταν επίσης η ακουστική, folk χαρακτήρα, απόδοση του ''Ava Adore'' των Smashing Pumpkins. Οι Moa Bones έκλεισαν τη βραδιά με το "Have You Ever Seen The Rain'' των Creedence Clearwater Revival και με το δικό τους ''By My side''.
Η συμπεριφορά του κοινού υπήρξε υποδειγματική. Ο κόσμος στο 6 D.O.G.S παρακολουθούσε κυριολεκτικά αποσβολωμένος, χωρίς να ακούγεται κατά τη διάρκεια της παράστασης ο παραμικρός ψίθυρος. Επί σκηνής, ο Αρώνης με την Ξυνοπούλου –αν και αρκετά ντροπαλοί και με κάποια αμηχανία– έδειξαν να ευχαριστιούνται με αυτή τη σχεδόν ευλαβική προσήλωση. Την άξιζαν, γιατί αν απέδειξαν κάτι την Κυριακή το βράδυ είναι η ικανότητά τους να δίνουν παραστάσεις που μαγεύουν.
{youtube}DkEbgQZ3s3s{/youtube}
