Με μια ξεχωριστή παράσταση έκλεισε ο Δημήτρης Ζερβουδάκης τον κύκλο των ζωντανών του εμφανίσεων στη μουσική σκηνή Αυλαία, την Παρασκευή το βράδυ. Η χαλαρή διάθεση του καλλιτέχνη από τη μία και το γεγονός ότι το κοινό –αν και σχετικά ολιγάριθμο– αποτελούνταν από τους πιο φανατικούς του, δημιούργησαν μια ατμόσφαιρα που περισσότερο έμοιαζε με συνάντηση παλιών φίλων οι οποίοι μαζεύτηκαν να τραγουδήσουν αγαπημένα τους κομμάτια, πάρα με ένα τυπικό live.
Ο Ζερβουδάκης ανέβηκε στη σκηνή γύρω στις 11.30, μαζί με τη Σοφία Γεωργατζή και την υπόλοιπη μουσική παρέα. Χαμογελαστός και προσιτός, κατάφερε αμέσως να εκμηδενίσει την όποια απόσταση χωρίζει συνήθως το κοινό από τον ερμηνευτή. Κρατώντας την κιθάρα του και ενισχυμένος από τη φωνή της Γεωργατζή, που έδενε αρκετά καλά με τη δική του, ο τραγουδοποιός μας χάρισε μερικά από τα πιο αγαπημένα του τραγούδια. Το ένα κομμάτι διαδεχόταν το άλλο, ο Γιάννης Καπετανάκης στη λύρα τους έδινε ακόμα μεγαλύτερη ζωντάνια, ενώ το κοινό συμμετείχε ενεργά, τραγουδώντας αδιάκοπα και «παραγγέλνοντας» διαρκώς επιθυμίες. Κάπως έτσι, η συναυλία της Παρασκευής μετατράπηκε σε ένα πάρτυ –αίσθηση η οποία έγινε ακόμα μεγαλύτερη χάρη στα ανέκδοτα του Ζερβουδάκη, μα και του Καπετανάκη.
Από τη βραδιά δεν έλειψε όμως και η φόρτιση από την επικαιρότητα των τελευταίων ημερών. «Κράτα με σαν μ' αγκαλιάζουν οι πυροβολισμοί» λένε οι στίχοι του ''Κράτα Με'', με το οποίο ο Ζερβουδάκης επέλεξε να ανοίξει τη βραδιά, αφιερώνοντάς το στον 77χρόνο συνταξιούχο που αυτοκτόνησε πριν λίγες μέρες στο Σύνταγμα, συμπληρώνοντας πως κάποιοι πυροβολισμοί δεν πρέπει να ξεχνιούνται ποτέ. Άλλωστε δεν ήταν λίγες οι φορές μέσα στη διάρκεια του live που ο Ζερβουδάκης σχολίασε τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα –τόσο με τραγούδια, όσο και με λόγια. «Κάποια στιγμή πρέπει να βρούμε μια ωραία πλατεία και να δώσουμε ένα ραντεβού, που όμως θα το τηρήσουμε όλοι», ήταν η προτροπή του. Ο κόσμος, από την πλευρά του, έδειχνε όχι απλά να συμφωνεί μαζί του αλλά και να δέχεται τα λόγια του με ανακούφιση, αποδεικνύοντας πόσο ανάγκη έχει η ελληνική κοινωνία, σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, καλλιτέχνες με πολιτικό λόγο.
Η συναυλία έκλεισε με το “Γράμμα Σ’ Έναν Ποιητή”, με τον Ζερβουδάκη να εύχεται να ανταμώσει ξανά σύντομα με το κοινό, συμπληρώνοντας ότι αυτή την περίοδο ηχογραφεί την καινούργια του δουλειά, η οποία θα κυκλοφορήσει το ερχόμενο φθινόπωρο. Αλλά ο κόσμος δεν ήταν διατεθειμένος να τον αφήσει να φύγει τόσο σύντομα: φωνάζοντας το όνομά του και χειροκροτώντας αδιάκοπα, τον έφερε πίσω στη σκηνή για να μας χαρίσει μερικά τραγούδια ακόμα, προτού μας αποχαιρετήσει οριστικά αυτή τη φορά. Ακόμα και το encore, ωστόσο, δεν στάθηκε αρκετό για να ικανοποιηθούν οι παριστάμενοι στην Αυλαία, οι οποίοι συνέχιζαν να καλούν τον τραγουδοποιό στη σκηνή. Δυστυχώς ο Ζερβουδάκης ήταν αρκετά κουρασμένος για να εμφανιστεί ξανά, τον αντικατέστησαν όμως επάξια η Σοφία Γεωργατζή και ο Γιώργος Καπετανάκης, οι οποίοι ανέβηκαν στη σκηνή και αυτοσχεδίασαν, τραγουδώντας μέχρι κρητικά και ποντιακά, σε ένα πάρτυ που κράτησε μέχρι τις 3 το πρωί.
{youtube}z1qMRUSpgc8{/youtube}
