Είναι κάποια live για τα οποία γνωρίζεις εξ’ αρχής ότι αφορούν μικρό αριθμό ακροατών. Ένα από αυτά ήταν και η σύμπραξη των Lüüp με τους Elektronik Meditation επί σκηνής του Baumstrasse, την Κυριακή το βράδυ.
Ο χώρος γεμίζει σταδιακά από γνωστές και άγνωστες φάτσες, θαμώνες και φίλους, καλλιτέχνες και μουσικόφιλους. Η συναυλία ξεκινά (λίγο καθυστερημένα) με τον Γιάννη Αναστασάκη, τον άνθρωπο που βρίσκεται πίσω από το πειραματικό σόλο project Elektronik Meditation. Με εφέ και με λούπες, όλα ηχογραφημένα επί τόπου, ο Αναστασάκης έχτιζε ένα ηχητικό περιβάλλον απόκοσμο και αιχμηρό. Πειραματικός όσο δεν πάει, δημιουργεί μουσικές φόρμες που διασχίζουν την ψυχεδέλεια, την electronica και την ambient, αφήνοντας τελικά αμφιβολίες σχετικά με το τι γειτνιάζει περισσότερο στον ήχο του –αντιστεκόμενος έτσι στο οποιοδήποτε μουσικό καλούπωμα. Το πειραματικό του σόλο, αναμφισβήτητα ενδιαφέρον, εξαντλήθηκε μέσα σε τρία κομμάτια, ενώ επικουρήθηκε από το live painting της Deniz Αγγελάκη.
Σκυτάλη πήραν οι Lüüp, οι πρωταγωνιστές της βραδιάς. Επί σκηνής ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω από το project αυτό, ο Στέλιος Ρωμαλιάδης, μαζί με τον Λευτέρη Μουμτζή και τη Σοφία Ευκλείδου με το τσέλο της. Ευγενείς παρουσίες, οι οποίες συγκρότησαν ένα εξωτικό (για τα μουσικά μας δεδομένα) ηχητικό δρώμενο. Κι ενώ θα περίμενε κανείς το φλάουτο του Ρωμαλιάδη να αναδειχθεί σε πρωταγωνιστή της βραδιάς, φαίνεται ότι βλέμματα και αυτιά τραβήχτηκαν περισσότερο προς τις ερμηνείες του Μουμτζή και προς τον επιβλητικό, μπάσο ήχο του τσέλου της Ευκλείδου. Πάντως, οι μουσικές του Ρωμαλιάδη μας ταξίδεψαν με τρόπο σπάνιο, αφήνοντάς μας να αιωρηθούμε πάνω από το βουκολικό δυτικότροπο πλαίσιο του πρόσφατου άλμπουμ Meadow Rituals, το οποίο ερχόταν σφήνα στους επικρατούντες αστικούς ήχους. Μουσικές που ζητούσαν μεγαλύτερο εύρος διείσδυσαν με τρόπο σε ένα ακροατήριο που παρακολουθούσε στωικά. Και ως προς αυτόν τον τρόπο –και την επιτυχία του– ρόλο έπαιξε και η ουσιαστική συμμετοχή του Άκη Μπογιατζή των Sigmatropic, ο οποίος στάθηκε δίπλα στους υπόλοιπους σαν κομμάτι της Lüüp κολεκτίβας.
Όσο αθόρυβα ανέβηκαν στη σκηνή οι Lüüp, το ίδιο αθόρυβα κατέβηκαν. Φεύγοντας πιάνει το αυτί μου τη φράση «μόνο στο Βερολίνο αυτά…». Ίσως, σκέφτομαι και γω... Αφήνοντας πίσω μου μια μουσική κολεκτίβα η οποία κατάφερε να αφήσει καλές εντυπώσεις και να δώσει ένα σπάνιο μουσικό στίγμα, που δύσκολα το συναντάς στην πρωτεύουσα.
{youtube}FNfT-H9JDHE{/youtube}
