Τα χιόνια που αφηρημένα έπαιζαν στις τηλεοράσεις του Bios την περασμένη Παρασκευή, ήταν και τα μόνα χιόνια που είδαν τελικά οι Αθηναίοι –οι οποίοι έδωσαν βροντερό παρών, τιμώντας τους 2L8. Κουβαλώντας μαζί τους το πρόσφατο διπλό άλμπουμ τους New Battles Without Honor And Humanity και έχοντας στο πλάι τους πολλά (μα πάρα πολλά) υποσχόμενους Pockets Full Of Sand, ο Κώστας Βοζίκης και οι συνοδοιπόροι του μας επιφύλαξαν μία σπουδαία συναυλιακή εμπειρία.
Οι Pockets Full Of Sand δεν άνοιξαν απλά τη συναυλία, έκαναν και την έκπληξη. Ένα γκρουπ αποτελούμενο από 20χρονα παιδιά με ταλέντο που πολλοί θα ζήλευαν και μία άποψη στη μουσική σύνθεση την οποία αρκετοί θα δυσκολεύονταν να αντιληφθούν. Μιλάμε για ροκ πειραματισμούς από αυτούς που πολλοί έχουν προσπαθήσει να κάνουν μα λίγοι έχουν καταφέρει να κάνουν καλά. Η μπάντα «έπαιζε» τόσο με το μέτρο και με τη ρυθμική αγωγή, όσο και με τον ήχο της αλλά και με τη δομή σύνθεσης των μουσικών κομματιών. Τους ρυθμούς διέκρινε μία free διάθεση και μία φιουζιονίστικη αισθητική, υπεύθυνος της οποίας ήταν ένας πολύ καλός ντράμερ που δεν άφησε μεμβράνη αχτύπητη και –χωρίς προειδοποίηση– μας μετέφερε από το αργό στο πολύ γρήγορο τέμπο (ακούσαμε έως και thrash!), υποβοηθούμενος από το μουσικά μετρημένο και πολύ σωστό ηχητικά μπάσο. Έτσι, τα 4/4 συχνά παραμερίζονταν για να αντικατασταθούν από μέρη πιο άμετρα και συχνά χανόταν η λογική που θέλει τα τύμπανα να κρατούν τον ρυθμό, κάνοντάς τα να ακολουθούν τις νότες μία προς μία.
Την ίδια αντισυμβατική λογική ακολουθούσαν και οι κιθάρες. Οι ποπ διαθέσεις ξεπερνούνταν αψηφώντας τους μουσικούς κανόνες, αφού δεν δίσταζαν να φαλτσάρουν και να αλλάξουν κλίμακες καταμεσής του κομματιού –βγαίνοντας εκτός βασικής νότας– ενώ παράλληλα χρησιμοποιούσαν τα εφέ με μαεστρία για να δημιουργήσουν ατμόσφαιρα ή για να γεμίσουν με βρωμιά και εκκωφαντικούς θορύβους το ήδη γεμάτο Bios. Η φωνή –συχνά συνοδευόταν από μία ψεύτικη δεύτερη– έμπλεκε ποπ/ροκ μελωδίες με spoken-word και συμπλήρωνε τέλεια την εικόνα που δημιούργησαν οι Pockets Full Of Sand, αφήνοντας τις καλύτερες των εντυπώσεων.
Σειρά είχαν οι 2L8, με σκοπό την παρουσίαση του πρόσφατου άλμπουμ τους. Εμφανίστηκαν στη σκηνή βαμμένοι (το αντίθετο θα αποτελούσε έκπληξη) και κουβαλούσαν μαζί τους δύο κιθάρες, δύο σετ τύμπανα, πλήκτρα, ένα μπάσο, ένα ηλεκτρικό κόντραμπάσο κι ένα βιολί. Ο ήχος συνεπώς ήταν γεμάτος σε όγκο, χωρίς ωστόσο να ακούγεται υπερφορτωμένος.
Η φωνή του Κώστα Βοζίκη διαθέτει μεγάλο συχνοτικό εύρος, φτάνοντας από τα ψηλά στα πολύ χαμηλά, ενώ η θεατρικότητα της ερμηνείας του καταφέρνει να εισχωρήσει πιο βαθιά από τα αυτιά σου –είναι στιγμές που απλά θες να κλείσεις τα μάτια για να τον απολαύσεις και άλλες που τα γουρλώνεις προς το μέρος του για να δεις απλά «πώς το κάνει». Πετυχημένες δεύτερες φωνές κι εδώ, με πιο μινόρε διαθέσεις όμως, όπως αρμόζει άλλωστε στα περισσότερα τραγούδια των 2L8, τα οποία υμνούν την αγάπη και τον έρωτα, βλέπουν με κριτικό μάτι την κοινωνία και προσβλέπουν στην ισότητα και στην ελευθερία μέσω της αντίστασης και του αγώνα.
Όσον αφορά στην ενορχήστρωση, ήταν μία από τις λιγοστές φορές που δεν θεώρησα περιττή την ύπαρξη δύο drum σετ. Κι αυτό γιατί τα τύμπανα αλληλοσυμπληρώνονταν: ενώ το ένα κρατούσε σταθερά τον ρυθμό, το άλλο γέμιζε τον ήχο με ρολαρίσματα των ταμπούρων (οι 2L8 διέθεταν μάλιστα κι ένα πίκολο ταμπούρο) και με stabs από τα βαθιά και τα πιατίνια, ενώ όταν έπαιζαν μαζί απογείωναν το εκάστοτε κομμάτι. Τα δύο μπάσα προσέδιδαν κι αυτά πολύ όγκο στο σύνολο, με το κοντραμπάσο να δημιουργεί στέρεες βάσεις στα χαμηλά, κρατώντας τις βασικές νότες. Εκεί πατώντας, το ηλεκτρικό μπάσο πρόσθετε νότες σε χροιές πιο στακάτες. Τα πλήκτρα επιδίδονταν σε έξυπνες «αρρυθμίες» εκτός των άλλων ενώ το βιολί συνέβαλλε κι εκείνο με φράσεις που συχνά μπλέκονταν με τις ψηλές φωνές, όσο οι βαριές, ρυθμικά γεμάτες κιθάρες έθεταν τον ροκ ήχο ως πρωταγωνιστικό στοιχείο της αισθητικής αυτής της πολυπρόσωπης μπάντας.
Μπορούσες να δεις το χαμόγελο του κλόουν την ώρα που τραγουδούσε και την ειλικρινή του ευγνωμοσύνη για την ανταπόκριση του κοινού. Οι 2L8 βρέθηκαν ανάμεσα σε φίλους την Παρασκευή στο Bios. Φίλους που (όπως οι ίδιοι δήλωσαν) τους βοήθησαν να πραγματοποιήσουν το New Battles –κατά συνέπεια τους ανήκει κατά το ήμισυ– και τους στηρίζουν σε κάθε τους βήμα. Τι κι αν περιστασιακά υπήρχαν μικροπροβλήματα στον ήχο, τι κι αν ο Βοζίκης έμεινε με μία χορδή λιγότερη από την αρχή σχεδόν της συναυλίας; Οι 2L8 τα έδωσαν πραγματικά όλα και έλαβαν το μεγάλο, ζεστό χειροκρότημα που τους άξιζε.
