Μια ουρά σεβαστού μήκους σχηματιζόταν έξω από το 205 της οδού Λιοσίων την περασμένη Πέμπτη το βράδυ. Μέσα, η πλατεία είχε σχεδόν γεμίσει και σειρά είχε το μπαλκόνι του Gagarin. H αθρόα προσέλευση του κόσμου και η ανυπομονησία του για την έναρξη της συναυλίας, απέδειξαν ότι ο Μιχάλης Ρακιντζής διαθέτει πιστό και δυναμικό φαν κλαμπ, γεγονός που επιβεβαιώθηκε άλλωστε και από τα αναρτημένα πανό με το όνομα τόσο του ίδιου, όσο και του καινούργιου του δίσκου, Back To The Future.
Στο άλμπουμ αυτό ο Ρακιντζής παρουσιάζει νέα τραγούδια αλλά και παλιές του επιτυχίες σε νέα remixes. Στη λογική αυτή –της επιστροφής στο μέλλον– κινήθηκαν και οι επιλογές του καλλιτέχνη και της μπάντας του για τη ζωντανή τους εμφάνιση. Απόφαση θεμιτή. Η αίσθησή μου όμως είναι ότι οι διασκευές φάνηκαν κατώτερες των περιστάσεων –μουσικά και αισθητικά– και δεν κατάφεραν να βγάλουν αυτό το νάζι που διακατέχει τις αυθεντικές εκτελέσεις. Νιώθω πως το αποτέλεσμα μάλλον απογοήτευσε τελικά, ενδεχομένως και να κούρασε.
Mπιτάκια four to the floor τα οποία δεν έλεγαν να σταματήσουν, συνοδευόμενα από σειρήνες και από ακόρντα σε ρυθμούς και χροιές trance, δημιουργούσαν ένα αναχρονιστικό ηχητικό αποτέλεσμα, που –σε συνδυασμό με τον φωτισμό και με τα προβαλλόμενα βίντεο– σε έκανε να νομίζεις ότι βρίσκεσαι στο U-Μatic, 10 χρόνια πριν. Ο ενθουσιώδης (μα ολίγον τι υπερβολικός) Alex Trigs με το αγγλόφωνο MCing του πάνω σε dem bow beats δεν κατάφερε να αλλάξει το ηχητικό σκηνικό, το οποίο κινήθηκε σε χαμηλά στάνταρ: οι δυνατοί ρυθμοί έθαβαν τις γλυκές μελωδίες-σήμα κατατεθέν των τραγουδιών του Ρακιντζή, αυτών που σου χαϊδεύουν απαλά το αυτί χωρίς να σου απαγορεύουν να χτυπάς ρυθμικά το πόδι.
Οι μεγάλες επιτυχίες ακούστηκαν βέβαια όλες, αλλά οι περισσότερες αποδείχθηκαν φαντάσματα του παλιού εαυτού τους. Το trance και το reggaeton κυριάρχησαν στο Gagarin και επιβλήθηκαν των επιτυχιών αυτών, οι οποίες φοβισμένες και ανήμπορες να αντιδράσουν –σαν κουνέλια– έβλεπαν τις μπότες και τα synths να τις καταβροχθίζουν, χωρίς να τους αφήνουν χώρο να αναδειχθούν όπως τους άξιζε.
Οι σκληροπυρηνικοί βέβαια φίλοι του Μιχάλη Ρακιντζή ίσως και να έμειναν ικανοποιημένοι από την εμφάνιση της περασμένης Πέμπτης. Ένας πιο μέσος ακροατής ωστόσο, που πήγε απλά στο Gagarin για να ακούσει αγαπημένα τραγούδια μιας κοντινής μα περασμένης εποχής, έφυγε με 15 ευρώ λιγότερα και μ’ έναν ελαφρύ πονοκέφαλο...
