Τα 30 της χρόνια στο τραγούδι γιορτάζει στο Gazarte η Ελευθερία Αρβανιτάκη με τον κύκλο παραστάσεων που έκανε πρεμιέρα το Σάββατο. Σ’ έναν χώρο άκρως μυστικιστικό, με κεριά και με αμφιθεατρική όψη, η διαχρονική Ελευθερία θέλησε να μας γυρίσει σε μια άλλη εποχή –και φαίνεται να τα κατάφερε.
Θυμηθήκαμε έτσι παρέα όλη τη διαδρομή της μέσα από τραγούδια που αγαπήσαμε πολύ και έχουν κερδίσει το στοίχημα του χρόνου: “Ζωή Κλεμμένη”, “Μένω Εκτός”, “Του Πόθου Το Αγρίμι” μα και άλλα με μικρότερη διάρκεια ζωής, όπως το “Mέτρησα” και το “Δεν Μιλώ Για Μια Νύχτα Εγώ”, έκοβαν και έραβαν τις εποχές, με κοινό παρανομαστή τη συγκίνηση και τη νοσταλγία. Φυσικά δεν έλειψαν και οι διασκευές –όπως π.χ. στο “Βράδυ Σαββάτου” του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, αλλά και στα περίφημα “Συ Μου Χάραξες Πορεία” και “Κάνε Λιγάκι Υπομονή”. Πολύ πετυχημένη ήταν επίσης η διασκευή στο “Με Το Ίδιο Μακό”, με το σόλο της κιθάρας να θριαμβεύει και να αποσπά το χειροκρότημα.
Άμεση, δοτική και με καταλυτική ενέργεια, η Ελευθερία Αρβανιτάκη τίμησε στη σκηνή του Gazarte την εικόνα τόσων χρόνων και έδειξε ότι συνεχίζει να τη χτίζει με αμείωτη ειλικρίνεια. Δεν έλειψαν βέβαια τα μικροπροβλήματα στον ήχο –δικαιολογημένα, λόγω πρεμιέρας– όμως αντιμετωπίστηκαν άμεσα και η ακουστική του χώρου ξαναβρήκε γρήγορα την αποτελεσματικότητα της.
Το δεύτερο μέρος του προγράμματος ήταν στην πλειονότητά του λαϊκό, σε σύγκριση με το πρώτο όπου κυριάρχησε η μπαλάντα. Κάτι τέτοιο φαίνεται να κέρδισε το κοινό, καθώς είχε ανάγκη να ξαναθυμηθεί κλασικά λαϊκά τραγούδια τα οποία έχουν σημαδέψει όλες τις γενιές που παρευρέθηκαν στο Gazarte το Σάββατο: αξίζει να αναφερθεί πως το μαγαζί ήταν γεμάτο, παρόλη την υψηλή τιμή των τραπεζιών της πρώτης και της δεύτερης ζώνης. Πολλά συμπεράσματα μπορούν να βγουν από κάτι τέτοιο, ένα από τα οποία καταλήγει σίγουρα στη συνεπή καλλιτεχνική αξιοπιστία της Αρβανιτάκη.
Η βραδιά έκλεισε με το “Μηδέν” και το “Δεν Μιλώ Για Μια Νύχτα Εγώ” (εκτελεσμένο για δεύτερη φορά). Τα τραγούδια αυτά επιλέχθηκαν από το κοινό ανάμεσα στο “Παράπονο” και στην “Ξενιτιά” –μία ακόμα μαρτυρία για το τι αποζητά ο κόσμος που βγαίνει ακόμα έξω και είναι σε θέση να πληρώσει το οποιοδήποτε αντίτιμο.
