Δύο όψεις του Απόστολου Παληού παρουσιάστηκαν εμπρός μου, παρακολουθώντας τον να παίζει Franz Schubert [Σονάτα αρ. 23, σε σι ύφεση μείζονα, D 960] και Beethoven [Σονάτα αρ. 29, (Hammerklavier), έργο 106] το Σάββατο το βράδυ, στην αίθουσα συναυλιών του Παρνασσού.
Ο Απόστολος Παληός κατέχει την τέχνη της αυτοκυριαρχίας: η άρθρωσή του είναι ζηλευτή, το φραζάρισμά του ενδιαφέρον, το αποτέλεσμα γεμάτο μουσικότητα. Δεν θυμίζει τους ερμηνευτές που κάνουν επίδειξη ταχύτητας και δεξιοτεχνίας. Κατά τούτο είναι τίμιος υπηρέτης της τέχνης του. Δεν άγεται και φέρεται από αυτήν, αλλά ο ίδιος τη τιθασεύει.
Από την άλλη, ο Απόστολος Παληός είναι υπερβολικά αποστασιοποιημένος από το έργο το οποίο ερμηνεύει. Δεν παθιάζεται, δεν συμμετέχει. Δεν ξεφεύγει του όποιου δρόμου έχει χαράξει ο ίδιος για τον εαυτό του, κάτι που τον κάνει προβλέψιμο και υποτονικό. Δεν συγκινεί, γιατί δεν θέλει να συγκινηθεί –ή έτσι τουλάχιστον δείχνει.
Όμως ο Απόστολος Παληός τολμά. Διαλέγει δύσκολα κομμάτια, κάνοντας τον εαυτό του να συγκριθεί με έναν, για παράδειγμα, Sviatoslav Richter. Κι αυτό είναι προς τιμή του: δεν κρύβεται πίσω από το προσωπείο του νέου και σπάνιου έργου που θα παρουσιάσει, πράγμα το οποίο θα τον προστατεύσει από τη σύγκριση.
Αλλά ο Απόστολος Παληός θα μπορούσε να μην τολμά. Κανείς δεν θα τον κατηγορούσε για κάτι τέτοιο. Επίσης, τόλμη σημαίνει να έχεις και κάτι να πεις. Και συνήθως ένα πιο πρωτότυπο πρόγραμμα δηλώνει την πρόθεση να μιλήσεις μια νέα γλώσσα.
Εισέπραξα και τις δύο αντιφατικές πλευρές του διακεκριμένου πιανίστα το Σάββατο στον Παρνασσό και ακόμα και τώρα δεν μπορώ να πω ότι έχω καταλήξει στο αν η ερμηνεία του με ικανοποίησε ή με άφησε αδιάφορο.
Πρόκειται για ερώτημα στο οποίο φοβούμαι δεν μπορώ να απαντήσω. Θα το απαντήσει η ερμηνευτική πορεία του ίδιου του Παληού, στο εγγύς μέλλον. Άλλωστε η ερμηνεία του σε Σούμπερτ και Μπετόβεν ήταν ένα ερώτημα προς το κοινό και λιγότερο μια απάντηση στις προσδοκίες του. Αυτός ο διάλογος μεταξύ κοινού και ερμηνευτή οφείλει να ανοίξει και νομίζω ότι θα ωφεληθούν και οι δύο πλευρές. Με όποια ματιά κι αν το δεις, η επικοινωνία είναι κέρδος…
