Λένε ότι οι κορυφαίοι στο είδος τους συναντιούνται μόνο για να φτιάξουν κάτι ολοκαίνουργιο, που να ανήκει σε όλους. Το βράδυ της Τετάρτης, στη σκηνή της Αυλαίας, γνωριστήκαμε λοιπόν με αυτό το «καινούργιο» που ετοιμάζουν τον τελευταίο καιρό τρεις από τους σημαντικότερους δεξιοτέχνες μουσικούς της χώρας, ο Haig Yazdjian, ο Γιώτης Κιουρτσόγλου και ο Βαγγέλης Καρίπης.
Η πόρτα της Αυλαίας άνοιξε με καθυστέρηση λόγω προβλημάτων ήχου, όπως μας είπαν. Όταν ξεκίνησε το πρόγραμμα, οι θεατές δεν ξεπερνούσαν ίσως τους πενήντα, αφήνοντας τα πίσω τραπέζια και τον εξώστη του χώρου άδεια. Αργότερα κατάλαβα επίσης πως οι περισσότερες παρέες αποτελούνταν από γνωστούς και φίλους των μουσικών, κρίνοντας από τις κινήσεις τους στο διάλειμμα και μετά το φινάλε της συναυλίας. Αν μη τι άλλο, πάντως, το κοινό που επέλεξε να βρεθεί στην Αυλαία την Τετάρτη ήταν ήσυχο και προσηλωμένο στο πρόγραμμα: φαινόταν δηλαδή να ξέρει τι έχει έρθει ν’ ακούσει.
Σε ένα πρόγραμμα δυόμισι ωρών, οι τρεις δεξιοτέχνες παρουσίασαν τις νέες τους συνθέσεις, όσες θα συμπεριληφθούν και στον δίσκο τον οποίον ετοιμάζουν. Αυτό που ακούσαμε γεφυρώνει θαυμάσια τον ήχο της αρμένικης μουσικής παράδοσης με την τζαζ αισθητική, ανοίγοντας ένα νέο κανάλι σε αυτό το ευρύ είδος της world μουσικής, με τα απροσδιόριστα, πολλές φορές, όρια. Εκτός από τις νέες συνθέσεις τους παρουσίασαν και ήδη γνωστά τραγούδια του Haig Yazdjian, όπως το “Bingeol”, τα οποία όμως πέρασαν εκ νέου από το φίλτρο του τρίο –με το ηλεκτρικό μπάσο του Κιουρτσόγλου να δίνει Δυτική πνοή σε αυτά τα αμιγώς ανατολίτικα τραγούδια. Μην έχοντας ξαναβρεθεί σε συναυλία του Yazdjian, ξεχώρισα το αρμένικο, μεταναστευτικό “Kouyr Grounk”, που, όπως πληροφορήθηκα μετέπειτα, συμπεριλαμβάνεται σχεδόν σε κάθε του εμφάνιση.
Από τις κορυφαίες στιγμές της βραδιάς –με τον κόσμο να ξεσπά σε φωνές και χειροκροτήματα– ήταν οι αυτοσχεδιασμοί του καθενός από τους τρεις: ο Γιώτης Κιουρτσόγλου μεταμόρφωσε το μπάσο του σε κρουστό και κιθάρα, ο Βαγγέλης Καρίπης εντυπωσίασε με την ταχύτητα του χεριού του και με ρυθμούς πολύ διαφορετικούς από εκείνους που έχει συνηθίσει ένας νέος σ’ αυτό το ρεύμα ακροατής, ενώ ο Haig Yazdjian αποτέλεσε τη «βάση» του όλου σχήματος, δίνοντας τη μελωδία με τη φωνή και το ούτι του. Τέλος, τον ρόλο του μαέστρου ανέλαβε ο Καρίπης, όταν οι Yazdjian & Κιουρτσόγλου κάθισαν στα δύο cajon που ήταν ακουμπισμένα στην άκρη της σκηνής κι έδωσαν έτσι, όλοι μαζί, μια σύντομη performance κρουστών στο ενθουσιασμένο κοινό.
Ήταν εξαιρετική η βραδιά της περασμένης Τετάρτης στην Αυλαία κι εύχομαι ν’ ακολουθήσουν πολλές ακόμη, με πολύ καλύτερη προσέλευση κοινού. Γιατί σπανίζουν οι καλλιτέχνες που δεν επαναπαύονται στις αποκτημένες περγαμηνές, αλλά αναζητούν συνεχώς νέους μουσικούς δρόμους.
