Χαΐνης: ο αντάρτης, ο φυγόδικος, ο επαναστάτης… Ίσως τα λόγια του Δημήτρη Αποστολάκη ότι «η αληθινή δημιουργία είναι επανάσταση» να αποτελούν την απάντηση που συνδέει κάποια από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του συγκροτήματος από την Κρήτη με ό,τι υποδηλώνει το όνομά του. Οι Χαΐνηδες πάντως δεν είναι ένα συνηθισμένο συγκρότημα: είναι μια συμπαγής και διαχρονική παρέα με έντονες αναφορές στην Κρήτη και στους ήχους της, αλλά με τις μουσικές και τις εμπνεύσεις τους να ξεπερνούν τα σύνορα της μουσικής παράδοσης του νησιού.
Λίγες μέρες πριν, οι Χαΐνηδες ξεκίνησαν εμφανίσεις στη μουσική σκηνή Δίπλα Στο Ποτάμι. Ο χώρος λιτός, ζεστός και φιλόξενος, έμοιαζε ιδανικός για να στεγάσει τις φετινές παραστάσεις τους. Το στεφάνι και η ακροβατική κούνια που επικρέμονταν δεξιά κι αριστερά της σκηνής φαίνονταν να ξενίζουν όσους δεν είχαν διαβάσει προσεκτικά τη λίστα των προσκεκλημένων του συγκροτήματος. Γιατί, πέρα από τον Ψαραντώνη, τον Θοδωρή Ρέλλο (σαξόφωνο) και τον Κλέωνα Αντωνίου (ηλεκτρική κιθάρα), στην παρέα βρισκόταν και η πρωτοχορεύτρια-ακροβάτισσα Χριστίνα Σουγιουλτζή.
Η είσοδος των Χαΐνηδων στη σκηνή, με μάσκες στα πρόσωπά τους, προϊδέασε το κοινό για μια διαφορετική παράσταση. Στο πρώτο μέρος του προγράμματος παρουσιάστηκαν αρκετά τραγούδια από τη νέα τους δουλειά Αγροτοκτηνοτροφικά Και Μητροπολιτικά, μία από τις πιο αξιόλογες εργασίες που παρουσιάστηκαν στην ελληνική δισκογραφία το τελευταίο διάστημα. Ιδιαίτερα τα τραγούδια από τα Μητροπολιτικά εκπλήσσουν, καθώς οι Χαΐνηδες ξεφεύγουν από τα σύνορα της κρητικής παράδοσης και εξερευνούν νέα μουσικά τοπία. Η συνεισφορά του Ρέλλου (των Mode Plagal) στον εμπλουτισμό των ήχων υπήρξε καταλυτική –τόσο στη δισκογράφηση κάποιων τραγουδιών, όσο και στην επί σκηνής απόδοσή τους– καθώς με το σαξόφωνό του πέτυχε να δώσει αυτό το διαφορετικό χρώμα. Ο Κλέωνας Αντωνίου επίσης συμπλήρωνε το σχήμα της ορχήστρας, η οποία –σαφώς πιο πλούσια και ολοκληρωμένη από τη συνηθισμένη σύνθεση– είχε ως αποτέλεσμα την πολύ καλή εκτέλεση των τραγουδιών, με εξαιρετικό ήχο.
Στο πρώτο μέρος του προγράμματος τα τραγούδια συνόδευαν οι ιστορίες του Δημήτρη Αποστολάκη και οι χορευτικές και ακροβατικές φιγούρες της Σουγιουλτζή, οι οποίες έδωσαν ξεχωριστό τόνο στην παράσταση. Η συνέχεια ήταν όμως αφιερωμένη στην Κρήτη και γι’ αυτόν άλλωστε τον λόγο οι Χαΐνηδες είχαν προσκαλέσει έναν γνήσιο εκπρόσωπο της παράδοσής της, παλαιότερο μα και νυν συνεργάτη τους. Ο Ψαραντώνης, με την ασκητική του φυσιογνωμία, την ιδιαίτερη χροιά στη φωνή του και το χαρακτηριστικό παίξιμο της λύρας, ξεσήκωσε το κοινό με κομμάτια από την πρόσφατη συνεργασία του με τους Χαΐνηδες στα Αγροτοκτηνοτροφικά Και Μητροπολιτικά, με δικές του επιτυχίες αλλά και με χαρακτηριστικά τραγούδια από την κρητική παράδοση. Και οι Χαΐνηδες όμως παρουσίασαν παλαιότερες επιτυχίες τους, τραγούδια με τα οποία το κοινό έμοιαζε περισσότερο εξοικειωμένο –κρίνοντας από τις πιο θερμές του αντιδράσεις. Γενικά, όσοι παραβρέθηκαν Δίπλα Στο Ποτάμι την Παρασκευή το βράδυ είχαν ενθουσιώδεις αντιδράσεις, με συμμετοχή και επιδοκιμασίες καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας. Ποια καλύτερη απόδειξη, αλήθεια, για την επιτυχία αυτής;
Η εμφάνιση αυτή ήρθε λοιπόν να προσθέσει στη μέχρι σήμερα καλλιτεχνική διαδρομή των Χαΐνηδων, οι οποίοι έδειξαν με τον πρόσφατο δίσκο τους γιατί ανήκουν στα μακροβιότερα ελληνικά συγκροτήματα. Ορμώμενοι μεν από την Κρήτη, δείχνοντας σεβασμό στην παράδοση του τόπου τους, δεν διστάζουν να ξεπερνούν τα σύνορά του και να εξερευνούν καινούργια μουσικά εδάφη. Η παραγωγικότητα και η δημιουργικότητά τους, αλλά και η στάση τους απέναντι στα παραδεδομένα, αποτελούν τα πιο φωτεινά τους στοιχεία.
