Κοσμοσυρροή προμηνυόταν στο An, κρίνοντας από τον ντόρο που είχε δημιουργήσει το συγκεκριμένο live σε social media και φόρουμ. Επειδή όμως –όπως ανέφερε και ο ίδιος ο Άγνωστος Χειμώνας κατά τη διάρκεια της συναυλίας– «το hip hop δεν είναι στο ίντερνετ αλλά εκεί έξω, στους δρόμους», σημασία δεν έχει πόσοι είχαν πατήσει attending αλλά πόσοι τελικά attended. Και το βράδυ της Παρασκευής στο An πολλοί τήρησαν τον ιντερνετικό τους λόγο, γεμίζοντας ασφυκτικά το μαγαζί και δημιουργώντας μια εκρηκτική ατμόσφαιρα.
Όπως είχε αναφερθεί και στην αφίσα της εκδήλωσης, το support θα αναλάμβαναν σχήματα από «Ψυχόδραμα πλευρά». Έτσι εμφανίστηκαν τα Μάτια Των Πνιγμένων –ο Άϋλος και ο Άψινθος δηλαδή– τα Απρόσωπα Πρόσωπα και τα Μάτια Του Δρόμου. Ηχητικά και τα τρία σχήματα ήταν απολύτως κοντά στον ήχο που έχουν καθιερώσει οι Ψυχόδραμα και στην ουσία απλά κάνανε την εισαγωγή τους στο κοινό, καθώς όλοι τους θα ξαναεμφανιζόντουσαν επί σκηνής κατά τη διάρκεια του κυρίως live, πότε λέγοντας κουπλέ που είχαν ο καθένας τους στα κομμάτια του άλλου και πότε απλά συμπληρώνοντας φωνητικά για να παίρνουν ανάσες οι δύο πρωταγωνιστές. Αξίζει πάντως να σημειωθεί μια φράση που ακούστηκε κατά τη διάρκεια των support: «αγάπη μόνο, το μίσος είναι η πιο εύκολη λύση». Θα μας χρειαστεί σαν λαό για τις μέρες που έρχονται...
Όταν λοιπόν οι παραπάνω ανέβηκαν επί σκηνής, το κοινό –το οποίο έβραζε καθ’ όλη τη διάρκεια της αναμονής– φάνηκε να εκτονώνεται δυναμικά. Οι ιαχές «Ψύχο-Δράμα» είχαν γίνει εκκωφαντικές πλέον κι αυτό ήταν μόνο η αρχή: γιατί όχι μόνο δεν θα σταματούσαν, αλλά θα πλαισιωνόντουσαν κιόλας από τους στίχους των τραγουδιών, τους οποίους οι παρευρισκόμενοι ήξεραν καλά. Ο μέσος όρος τους κυμαινόταν μεταξύ 14 και 20 χρονών, κάτι διόλου παράξενο αφού σε τέτοιες ηλικίες το αίμα βράζει –όπως έλεγαν κάποτε και οι Αντίξοες Παραγωγές. Και πολύ καλά κάνει, συμπληρώνω, καθώς καλές οι συναυλίες όπου πας κι αράζεις σε μια γωνιά –ονειρευόμενος έρωτες και ευτυχισμένες καταστάσεις– όμως η εποχή που έφτασε χαρακτηρίζεται από πράγματα πιο άγρια κι επικίνδυνα. Και καλλιτέχνες όπως ο Άγνωστος Χειμώνας και ο Detro εκφράζουν ακριβώς αυτήν την αίσθηση εγρήγορσης που επιβάλλει το τώρα.
Ακούστηκαν κομμάτια λοιπόν τόσο από τις δύο σόλο δουλειές του Άγνωστου Χειμώνα (Από Τη Νύχτα Που Γύρισα Τον Ήλιο και Στα Βήματα Του Ίσκιου), όπως και από τα 12 Κουπλέ και Στόμα Της Τρέλας του Detro. Πιστοποίηση δε της εντιμότητας που διακρίνει και τους δυο τους ήταν αφενός πως μείνανε επί σκηνής περίπου 2,5 ώρες –λέγοντας ό,τι είχαν και δεν είχαν από υλικό– αλλά και το γεγονός πως εκφράζανε συνέχεια ευχαριστίες προς το κοινό, τόσο για την αγάπη του όσο και το ότι τραβήχτηκαν μέχρι τα Εξάρχεια και δώσανε τα λεφτά τους για να τους δουν.
Όσο για τα highlights της εμφάνισης; Πολλά, πάρα πολλά. Τα freestyles του Άγνωστου Χειμώνα και η ψυχωμένη εκφορά του στίχου «και απ’ τον λαιμό έχω αρπάξει μπάτσο νύχτα στο νησί» στο “Τι Να Μου Πεις Και ’Συ;”. Η βραχνή επίσης χροιά του Detro και ολόκληρο το πρώτο λεπτό του “Στους Δρόμους” από τις εποχές των Μουσικών Ισοβιτών –με τον κόσμο να το τραγουδάει χωρίς να χάνει ούτε λέξη. Και δεν ήταν βέβαια μόνο αυτά. Το “Μάσκες Πλαστικές” από Ψυχόδραμα, το “Fuck The Police” με το κουπλέ του Α.Χ., το “Κοινωνία Ώρα Μηδέν” και το “Είσαι Εντάξει” προς τα τελειώματα (από Detro αυτά), τo “Σανατόριο” –έστω και χωρίς τον Ταυτισμένο Λάθος– μα και το “Κοίτα Τον Ήλιο” από Κύκνειο Άσμα, με τον Κακοτέχνη επί σκηνής να ανταλλάσσει ρίμες με τον Άγνωστο Χειμώνα. Για να μην αναφέρω το τελείωμα της “Άρρωστης Εικόνας” και τον στίχο «Άγνωστος Χειμώνας, B-Digital, ψύχο ψύχο, δράμα δράμα, μηδέν εφτά», που πρέπει να τον τραγούδησαν μέχρι και οι εργαζόμενοι του An αν κρίνω από την ένταση των φωνών!
Συνολικά το live της περασμένης Παρασκευής είναι από εκείνα που και να θέλεις, ψεγάδια δεν θα βρεις. Το ότι ο Detro σε κάποιο σημείο «αποσύρθηκε» από το τραγουδιστικό μέρος για να πάρει μερικές ανάσες το βρίσκω μάλλον φυσικό και δικαιολογημένο, δεδομένης της διάρκειας και της έντασης της εμφάνισης. Ήταν μια συναυλία που είχε πάθος, πληθώρα κομματιών, ένταση, αδρεναλίνη και ενέργεια με το τσουβάλι. Και, ως εκ τούτου, παρήγαγε μόνο ευχαριστημένους θεατές.
