Η περίπτωση του Cayetano μου θυμίζει λίγο την ιστορία των προικισμένων Ελλήνων που έφυγαν εγκαίρως από τη χώρα και, αφού έκαναν επιτυχημένη καριέρα στο εξωτερικό, είπαν να αρθρώσουν τον λόγο τους και εντός των ελληνικών τειχών –όπως λ.χ. ο καθηγητής Φυσικής Νανόπουλος. Έτσι κι ο Γιώργος Μπρατάνης: μετά από έξι δίσκους στο εξωτερικό και την επιτυχία της συνεργασίας του με τον Loopa Scava (Up & Down, στην Etage Noir Recordings), έβγαλε στα τέλη της περασμένης χρονιάς το Back Home στην Klik. Και το live της Πέμπτης στο Bios είχε αυτό ακριβώς ως αφορμή, αποτελώντας «ζέσταμα» για τη μεγάλη περιοδεία που ο Cayetano σχεδιάζει σε Ευρώπη, Καναδά και Μεξικό.
O χώρος του Bios ήταν ιδανικός για τέτοιου είδους συναυλία, αν και –για να συνταχθώ με τη συνάδελφο Στέλλα Κουρμουλάκη, η οποία έκανε παράπονα για το ίδιο θέμα πριν λίγο καιρό– ούτε κι εγώ δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μια συναυλία που υποτίθεται ότι θα αρχίσει στις 22.30 καταλήγει να ξεκινήσει στις 23.20 και μάλιστα όταν η μέρα είναι καθημερινή και πολύς κόσμος έχει πρωινό ξύπνημα την επομένη... Θα πρέπει να καταρριφθεί επιτέλους ο μύθος ότι όλα σ’ αυτόν τον τόπο γίνονται «χαλαρά» και καλό θα είναι η συνέπεια να αρχίσει να χαρακτηρίζει και τα εναλλακτικά στέκια, όχι μόνο το Μέγαρο Μουσικής. Παρά την καθυστέρηση, πάντως, ο κόσμος που είχε γεμίσει το Βios έδειχνε να περνάει καλά με τις μουσικές επιλογές του DJ Booker. Και χάρισε ένα ζεστό χειροκρότημα στον Cayetano και τη μπάντα του, μόλις έκαναν την εμφάνισή τους στη σκηνή.
Το σχήμα παρατάχθηκε σε πλήρη σχηματισμό, με κιθάρα, μπάσο, ντραμς, πνευστά, πλήκτρα, και τον νεαρό τραγουδιστή (ας με συγχωρέσει, δεν συγκράτησα το όνομά του) με ντέφι και τρελό κέφι! Ομολογουμένως, η μπάντα ήταν δεμένη και οι εκτελέσεις των κομματιών –στην πλειοψηφία τους από το Βack Home– δεν θύμιζαν τις στουντιακές: αντιθέτως, φαινόταν ότι είχαν δουλευτεί ώστε να προσλάβουν έναν «διονυσιακό», ζωντανό χαρακτήρα. Ο Μπρατάνης και η παρέα του «τα σπάσανε» επί σκηνής στα περισσότερα κομμάτια του σετ, με το “Day After Day” να αναδεικνύεται σε κορυφαία στιγμή της βραδιάς. Κι ο κόσμος όμως φάνηκε να το απολαμβάνει αντίστοιχα, αν και δεν έλειψαν τα γνωστά συναυλιακά παρατράγουδα: πηγαδάκια θαμώνων που μιλάνε μεταξύ τους και μόνο στο «παρεμπιπτόντως» παρακολουθούν τους καλλιτέχνες που δίνουν την ψυχή τους πάνω στη σκηνή… Κάποιοι επιμένουν να έρχονται στις συναυλίες για να πουν τα νέα τους, αδιαφορώντας τόσο για τους μουσικούς, όσο και για το υπόλοιπο κοινό.
Σε ένα όμως πράγμα δεν κατάφεραν νομίζω να πετύχουν ο Cayetano και η μπάντα του την Πέμπτη: στο να μεταδώσουν στον κόσμο εκείνο το υπόγειο συναίσθημα που όλοι αναζητούμε να «πιάσουμε» μέσω της μουσικής. Ίσως ήταν αρκετά αγχωμένοι για να πετύχουν ένα άρτιο μουσικό αποτέλεσμα; Ο κόσμος διασκέδασε, πέρασε καλά, αλλά μέχρι εκεί –δεν υπήρξε υπέρβαση σε κανένα σημείο της βραδιάς. Ούτε καν όταν ο Μπρατάνης έφυγε από τα μετόπισθεν (όπου βρισκόταν μαζί με τον DJ Booker) και ήρθε μπροστά, έβαλε την κιθάρα του και τίμησε θα λέγαμε το “Fairy Tales”, το πιο αναγνωρίσιμο κομμάτι από το Βack Home και τελευταία επιλογή της κανονικής διάρκειας της συναυλίας.
Είμαι σίγουρη ότι στο τέλος της περιοδείας του ο Γιώργος Μπρατάνης και οι συνεργάτες του θα έχουν βρει το μαγικό αυτό σημείο επαφής και θα μπορούν μέσα από τις υπέροχες instrumental dub συνθέσεις τους να επικοινωνούν και να κερδίζουν σε όλα τα επίπεδα το κοινό τους. Ας ευχηθούμε λοιπόν καλή επιτυχία στη συνέχεια των ζωντανών τους εμφανίσεων!
