Μετά από τις πρόσφατες εμφανίσεις τους σε διάφορες πόλεις της χώρας, ως είθισται μετά από βραχείες και μακρές περιοδείες, οι Tango With Lions προγραμμάτισαν και μια βραδιά στη δική τους πόλη. Η πόλη, βέβαια, συνήθως δεν έχει την ίδια άποψη όταν της ζητείται να στηρίξει μικρά τοπικά live σαν το συγκεκριμένο. Αρκείται στο να δηλώνει φαν της μπάντας, του δίσκου της, της σκηνής, της φάσης –αλλά μέχρι εκεί. Γιατί, όσο να ’ναι, άνοιξε και ο καιρός και είναι πολύ καλύτερα να κάθεσαι «Στο Βάθος Κήπος» του 6 D.O.G.S. παρά να κλειστείς μέσα για να δεις μια συναυλία που έχει και είσοδο της τάξεως των πέντε ευρώ...
Επειδή όμως εν προκειμένω το ζουμί βρίσκεται αλλού και όχι σε διαχρονικά εμπεδωμένες συμπεριφορικές, ας ξεκινήσουμε από το χρονικό σημείο όπου μαζεύτηκαν οι συγγενείς και φίλοι της Κατερίνας Παπαχρήστου και των συνδαιτυμόνων της και η βραδιά ξεκίνησε με σκοπό μια έκθεση των τραγουδιών από το Verba Time, καθώς και την παρουσίαση κάποιων καινούργιων συνθέσεων, που θα περιληφθούν στην επόμενή τους δουλειά.
Με δεδομένα τα εκ δεξιών και εξ’ αριστερών παινέματα για τους Tango With Lions αλλά κι έναν από τους καλύτερους αγγλόφωνους ελληνικούς δίσκους του 2010, η προσδοκία αφορούσε κάτι κατ’ ελάχιστον καλοπαιγμένο. Βέβαια, συχνά η περιέργεια για επιβεβαίωση των φημολογούμενων (από το hype) ικανοτήτων των ελληνικών συγκροτημάτων καταλήγει σε ζωντανές εμφανίσεις που ρέπουν κάπου μεταξύ γέλιων και κλαμάτων. Εν προκειμένω, καμία σχέση.
Η εμφάνιση της Κατερίνας Παπαχρήστου την Κυριακή το βράδυ στο 6 D.O.G.S. ήταν οργανωμένη έτσι ώστε θα μπορούσε –δυνητικά– να γεμίσει έναν πολύ μεγαλύτερο χώρο από άκρη σε άκρη και να σταθεί ιδανικά μέσα σ’ αυτόν. Είτε αυτό είχε να κάνει με το εξαιρετικά καλλιτεχνικό στήσιμο της κοπέλας με το κόκκινο φόρεμα, είτε με τη μαγευτική (τίποτα λιγότερο) φωνή της, είτε με τη χαμηλών τόνων συμφωνία μεταξύ των υπόλοιπων μελών της μεταβαλλόμενης μουσικής κολεκτίβας της (όπως την χαρακτηρίζει η ίδια), είτε με τη σπάνια σοβαρότητα με την οποία όλοι αντιμετώπισαν το παίξιμό τους. Με τσεκαρισμένο το εκτελεστικό μέρος, οι Tango With Lions άπλωσαν στοn χώρο μελωδίες κεφάτες και μελαγχολικές στο πάντα ακουστικό κλίμα τους, αφήνοντας να εννοηθεί γιατί το Verba Time συνιστά αναγκαιότητα για τις ελληνικές δισκοθήκες. Και, κυρίως, ότι αυτό δεν είναι όλο, δεδομένου ότι τα τέσσερα (ή πέντε) καινούργια τραγούδια (με χαρακτηριστικότερο το “Obituary”) κερδίζουν το έδαφος και από τα ήδη υπάρχοντα.
Εκεί είναι που δημιουργούνται τα ερωτήματα γιατί εξακολουθούμε να ασχολούμαστε αφενός με περσινά ξινά σταφύλια που παίζουν τα ίδια και τα ίδια, αφετέρου γιατί συμβιβαζόμαστε να εξαίρουμε τα αποφάγια ελληνικών τυχαιοτήτων που απλώς κάποτε συνέπεσε να βρουν μια παροδικά καλή συνταγή, αφήνοντας να περνάνε στα ψιλά άνθρωποι οι οποίοι δουλεύουν όντως πάνω στη μουσική τους (όχι στην κοινωνικότητά τους) και μάλιστα έχουν τις ικανότητες για ζωντανές εμφανίσεις τέτοιου επιπέδου, ώστε είναι πρακτικά αδιανόητο να παρακολουθούν είκοσι άτομα.
Η Κατερίνα Παπαχρήστου, λοιπόν, γνωστή και μη εξαιρετέα της σκηνής (και της φάσης, που λέγαμε παραπάνω), τα τελευταία χρόνια έχει συνδράμει μουσικά πολλά αντίστοιχου τύπου συγκροτήματα. Τώρα όμως έχει έρθει η ώρα, μαζί με τους μουσικούς της, να κάνει το δικό της κομμάτι...
