Τι κοινό έχουν η Καζαμπλάνκα με την εγχώρια Casablanca; Τη στιγμή που η μεν αριθμεί πάνω από 3 εκατομμύρια κατοίκους, ενώ η δε είναι ένας χώρος στη γωνία Ακαδημίας και Ζωοδόχου Πηγής, ο οποίος έχει υπάρξει κλαμπ στο παρελθόν –κάτι που έκανε μπαμ στη στριμωγμένη διαρρύθμισή του; Φαινομενικά κανένα. Ωστόσο, το μαγαζί μάζεψε τόσο κόσμο στην πρεμιέρα των εμφανίσεων του Σωκράτη Μάλαμα την Παρασκευή, ώστε αισθανόσουν λες και βρίσκεσαι στην πολύβουη και πυκνοκατοικημένη πόλη του Μαρόκο.
Με τα τραπέζια να σπρώχνουν το ένα το άλλο, η Casablanca μπορεί και να σου φαινόταν ως μπουζουκομάγαζο. Αλλά στη μνήμη του κοινού έμεινε τελικά ως ένα –αρκετά πιο μεγάλο σε μέγεθος– κουτούκι, με μπόλικο κρασί, με έντονες συζητήσεις, αλλά και με τους παριστάμενους να τραγουδούν εν χορώ σε όλα τα κομμάτια του Μάλαμα, παλιά και καινούργια. Το μαγαζί ήταν λουσμένο στα λευκά, κόκκινα, πράσινα, πορτοκαλί και μπλε φώτα. Φώτα που έπεφταν πότε πάνω στον Μάλαμα, πότε πάνω στο βιολί του Δαμιανού Dudu, πότε στη Μαρίνα Δακανάλη με την αιθέρια φωνή και πότε έσβηναν τελείως για να προσδώσουν ατμόσφαιρα μυστηριακή. Σε αυτή συνέβαλε, βέβαια, και ο ήχος, ο οποίος σε τύλιγε από παντού: ακόμα κι εμείς που καθόμασταν στο κομμάτι εκείνο του μαγαζιού με την πιο χαμηλή οροφή, αντιλαμβανόμασταν την εξαιρετική ποιότητα της ακουστικής του Casablanca. Αν δεν υπήρχε και η βαβούρα ενός ασφυκτικά γεμάτου χώρου, ο στίχος «Όλης της γης η σκόνη» θα ακουγόταν ιδανικά, έτσι όπως τραγουδήθηκε από σύσσωμους τους παρευρισκομένους. Όπως και το “Γράμμα”, το “Χαμένο Ρούχο” και πολλά άλλα τραγούδια.
Κάπου εκεί συνειδητοποίησα ότι ο Σωκράτης Μάλαμας έχει μεγάλο κοινό. Κάτι εμφανές άλλωστε και στις συναυλίες, έχει όμως άλλη χάρη να βλέπεις μικρούς και μεγάλους να κρέμονται από τα κάγκελα ή να στοιβάζονται πίσω από τον ηχολήπτη για να δουν τον Σωκράτη Μάλαμα στην πρεμιέρα του σε έναν κλειστό χώρο. Αν μάλιστα σκεφτείς ότι πολλοί πλήρωσαν 140 ευρώ (τόσο τιμάται η φιάλη), καταλαβαίνεις ότι το fan base του είναι ικανό να τον ακολουθήσει παντού και υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Πριν φτάσω στο μαγαζί, με εξόργιζαν αυτά τα 140 ευρώ. Αλλά, η αλήθεια είναι πως το πρόγραμμα τα αξίζει τα λεφτά του. Και χάρη στα φώτα και στον ήχο, μα κυρίως χάρη στην αμείωτη διάθεση του Μάλαμα και των μουσικών του.
Εκτός του ότι έπαιξαν για 3 ώρες, εκτός του ότι όλα τα όργανα υπήρξαν εξαιρετικά –με έμφαση στο μπουζούκι, στο βιολί και στο φλάουτο– κανείς από τους επί σκηνής δεν επαναπαύτηκε κατά τη διάρκεια της βραδιάς. Ενώ θα μπορούσαν να παίξουν μόνο τα σουξέ και όλοι να φύγουν ευχαριστημένοι και νωρίς, δοκίμασαν τις αντοχές του κοινού με τραγούδια από την Κάρπαθο, από την Κρήτη, καθώς και με τον γνωστό “Μενούση”, τον μπιρμπίλη, τον λεβένταγα, διασκευασμένο. Στην πρώτη περίπτωση, έκανε guest εμφάνιση η Φωτεινή Λαμπρίδη, χαρίζοντάς μας για λίγα λεπτά την κρυστάλλινη φωνή της. Στη δεύτερη, η Μαρίνα Δακανάλη τίμησε δεόντως την καταγωγή της, ενώ στην τρίτη απολαύσαμε την πιο αργή εκτέλεση του κομματιού.
Οι δύο γυναικείες φωνές στάθηκαν λοιπόν στο ύψος των περιστάσεων –ιδιαίτερα δε η φωνή της Δακανάλη, η οποία συμμετείχε σε αρκετά τραγούδια, δένοντας αρμονικά με εκείνη του Μάλαμα και πείθοντάς με “Να Βάλω Τα Μεταξωτά”. Μετά τη μουσική περιήγηση στα νησιά της Ελλάδας (πράγμα το οποίο σήμαινε και διάλειμμα για τον Μάλαμα) ήρθε κι η πολυπόθητη “Πριγκιπέσα”, όπου επικράτησε άκρα του τάφου σιωπή –από την άποψη άσχετων συνομιλιών: όλοι αφοσιώθηκαν στους στίχους και στην ερμηνεία.
Σημείωσα μόνο μία εμφανώς υποτονική και αδύναμη στιγμή στη βραδιά όσον αφορά στην ορμή του πρωταγωνιστή της, την εκτέλεση του “Στα Είπα Όλα”. Κάτι έχασε εκεί ο Μάλαμας, ίσως γιατί τα είχε δώσει (και πει) όλα ακριβώς πριν, με το “Τσιγάρο Ατέλειωτο”.
Στο σημείο που ξεκίνησε το encore (02.20 έδειχνε το ρολόι), η κερκίδα ωρυόταν «Ρε Σωκράτη, τι λες τώρα, που θα παίζεις ως τις 4 η ώρα». Δεν ξέρω αν το έπραξε, όπως έχει κάνει στο παρελθόν, γιατί κάπου εκεί αποχώρησα. Ωστόσο, λίγος κόσμος είχε κουνηθεί από τη θέση του. Όλοι περίμεναν η εμφάνιση να φτάσει στο τέλος της, ελπίζοντας πως κάτι τέτοιο σήμαινε ότι θα τραβήξει μέχρι τα ξημερώματα...
Φωτογραφίες: Έφη Κρητικού
