Φωτογραφίες: Έφη Κρητικού>
Ενώ κάθε αφρικανική ζέβρα που σέβεται τον εαυτό της έχει το δικό της ραβδωτό σχέδιο που την κάνει να διαφέρει από τις υπόλοιπες, οι εγχώριες ζέβρες Zebra Tracks αποφάσισαν την Τετάρτη το βράδυ να εμφανιστούν στη σκηνή του Σταυρού του Νότου πανομοιότυποι, με ασορτί αθλητική εμφάνιση και μόνη διαφορά το νούμερο της κάθε φανέλας. Τα φώτα πέφτουν πάνω στις κόκκινες κάλτσες μέχρι το γόνατο και τις επίσης κόκκινες μπλούζες της βασικής πεντάδας, και η μουσική ξεκινάει...
Φυσικά το όλο κόνσεπτ στάθηκε αρκετό ώστε να κάνουν την καλύτερη δυνατή πρώτη εντύπωση. Όπως και να το κάνουμε, όταν ένα συγκρότημα αποφασίζει να γίνει έξυπνα εκκεντρικό, παίζοντας με την εικόνα του, κάτι δείχνει – χωρίς βέβαια να είναι απαραίτητο η μουσική να συνάδει με την ευφάνταστη στυλιστική τους αντίληψη. Πριν όμως τους Zebra Tracks, την εισαγωγή του live έκαναν οι Πατρινοί Playground Noise, με βιολί, τρομπέτα και κοντραμπάσο (πλην των βασικών), στρώνοντας ομαλά το κλίμα με τα ατμοσφαιρικά τους κομμάτια και την ιδιαίτερη φωνή του τραγουδιστή τους για να υποδεχθούμε τους headliners της βραδιάς. Αφού μάλιστα ολοκλήρωσαν το σετ τους, στάθηκαν για μία ώρα και κάτι κάτω από τη σκηνή και χειροκρότησαν τους Zebra Tracks, οι οποίοι κατάφεραν νομίζω με την τελευταία τους εμφάνιση να ανέβουν κατηγορία (μια και το έχουμε ρίξει στα αθλητικά!).
Οι Ζίμπρα Τρακς (σύμφωνα με το, χάριν ειρωνείας, spelling του τραγουδιστή τους), αποφάσισαν πάντως να μην εξαντλήσουν την εφευρετικότητά τους σε ό,τι αφορούσε στη σκηνική τους παρουσία, αλλά να την επεκτείνουν και στις συνθέσεις τους. Τρανταχτό παράδειγμα το τραγούδι “Dusan Bajevic”, το οποίο ο frontman τραγούδησε με περιπαικτικό χαμόγελο, και πιο συγκεκριμένα το ρεφρέν του – στο οποίο πήρε και τη...βοήθεια του κοινού!. Τα περισσότερα κομμάτια τους ξεκινούσαν πολύ δυναμικά, με δυνατές και δεμένες κιθάρες να κρατάνε τον τόνο καθ’ όλη τη διάρκεια, δημιουργώντας έξτρα διάθεση για χορό. Ο Αντώνης πηδάει από τη σκηνή στο υπερυψωμένο σημείο όπου βρίσκονται τα drums αγκαλιά με την ασπρόμαυρη ριγέ (ή πουά) κιθάρα του, ο Γιώργος τραγουδάει έντονα μεν αλλά με κάπως πιο συγκρατημένη στάση σώματος δε, ενώ ο Ζήσης εκσφενδονίζεται συνεχώς πίσω και πάλι μπροστά στο συνθεσάιζερ.
Φανερή λοιπόν η ενέργεια όλων τους, και ιδιαίτερα εύστοχη σε στιγμές όπως το “Get Ready” και το “Aligators”. Ειδικά στο τελευταίο τα drums παρουσίασαν και μία τρομερή κλιμάκωση, πλην της ακατάπαυστης ορμής τους. Αν δεν κάνω λάθος, στο ίδιο κομμάτι, ο τραγουδιστής και ο κιθαρίστας «απονείμανε» τις κιθάρες τους στον Ζήση, κάνοντας μία ομαδική αγκαλιά – με απών βέβαια τον Θοδωρή, καθώς έμεινε πίσω από το drum kit! Και μετά από αυτή την «τρυφερή» στιγμή, τα έδωσαν όλα φτάνοντας στο τελευταίο κομμάτι της βραδιάς, το “Editors”. Πραγματικά ήταν ο πιο κατάλληλα ηλεκτρισμένος αποχαιρετισμός. Δεδομένου βέβαια ότι μιλάμε για τους Zebra Tracks εδώ, είναι αυτονόητο ότι δεν γινόταν να αφήσουν τη σκηνή με νορμάλ τρόπο. Αντίθετα, σηκώνουν στα χέρια τον Αντώνη και αποχωρούν επικά, όπως εισέβαλλαν!
