The Boy & Felizol + Chronik

'">

Το γεγονός ότι το '">Please '">Make '">Me '">Dance θεωρήθηκε και ψηφίστηκε ως ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς από πολλούς, όσο να ’ναι σε προδιαθέτει για κάτι συναρπαστικό πηγαίνοντας να παρακολουθήσεις τον δημιουργό του, Αλέξανδρο «'">The '">Boy» Βούλγαρη. Ωστόσο, ακόμα και τώρα που με κάποια απόσταση γράφω αυτό το κείμενο για την εμφάνισή του στον Σταυρό Του Νότου παρέα με τον '">Felizol και με τον '">Chronik, δεν είμαι και τόσο σίγουρη για το πώς ακούστηκαν τα συγκεκριμένα τραγούδια ζωντανά.

Υποστηρίζω σαφώς την ταπεινοφροσύνη του '">The '">Boy. Του οποίου το ντύσιμο και το στήσιμο είναι τόσο λιτά και απέριττα, ώστε δημιουργούν φόβο ότι ίσως θεωρηθεί πως καθόλου δεν ασχολείται με την εξωτερική του εμφάνιση, αλλά ούτε και με την ανταπόκριση της μουσικής του στο κοινό. Καταρχάς, κοιτάει «κατάπληκτα» τα '">keyboards και πότε-πότε το '">drum '">kit του, με το ένα χέρι στα μεν και το άλλο στη μπαγκέτα. Κάποια στιγμή μάλιστα μπέρδεψε λίγο τους ρόλους του και κρατούσε ταυτόχρονα το μικρόφωνο στο οποίο τραγουδούσε και ένα ακόμα, που μάλλον δεν είχε πού να το βάλει, χωρίς να δείχνει να καταλαβαίνει τη διαφορά. Κι αυτό γιατί μπαίνει μέσα στους ήχους του τόσο πολύ, ώστε μόλις μία ώρα μετά την έναρξη της συναυλίας κατάφεραν να του τραβήξουν την προσοχή μία ντουζίνα ανθρώπων που έκαναν σαματά από κάτω, σε ένα-δύο πιο χορευτικά τραγούδια από όσα έπαιξε. Με τις φωνές τους τον έκαναν τότε να κοιτάξει πέρα από τη μουσική έστω και για λίγο.

Υποστηρίζω, επίσης, τη βαθιά και μεστή φωνή του '">The '">Boy – ιδιαίτερα σε συνδυασμό με τα μελωδικά του πλήκτρα. Ειδικά στο “Πυροβολισμός Στο Πρόσωπο” και στο “Σ' Αγαπάω Να Της Λες”, έδειξαν ξεκάθαρα τη δυναμική τους και ομολογώ ότι θεωρώ τα δύο αυτά κομμάτια από τα καλύτερα του '">live που παρουσίασε. Φυσικά δεν μπορώ παρά να υπερτονίσω την ενέργεια την οποία διοχέτευσε – όχι τόσο ο ίδιος ο '">The '">Boy, όσο το κομμάτι – με το “Γιατί Δε Χορεύετε Ρεεεε;”: όσοι βρίσκονταν στον χώρο δεν παρέλειψαν να βροντοφωνάξουν τη διάσημη – και αληθή για τα αθηναϊκά δεδομένα – φράση.  Ακόμα μία καλή στιγμή στάθηκε και το “'">You, '">You, '">You” από το παρελθόν συγκρότημα '">Mary & '">The '">Boy. Μου έλειψε η φωνή της '">Mary, αλλά τι να γίνει;

Ο '">Felizol – κατά κόσμον Γιάννης Βεσλεμές – συνόδευσε τον Αλέξανδρο καθόλη τη διάρκεια της βραδιάς, ενσωματώνοντας και το πιο ηλεκτρονικό – όχι ότι λείπει από τον '">Boy – και '">house στοιχείο στο σετ, ιδίως με τα “'">Are '">You '">Still '">Dancing” και “'">Can '">Can”. Άλλη μία μορφή βυθισμένη στους υποβλητικά ηλεκτρονικούς της ήχους, που έκανε όμως τη διαφορά σε σύγκριση με την πιο ακουστική χροιά της μουσικής του '">Boy. Πριν κι απ’ τον '">Felizol εμφανίστηκε στη σκηνή ο '">Chronik με το '">PC του, χαλαρός και μόνος. Ακούγοντας τη μουσική του, έβαζα στοίχημα πως θα εμφανιστεί ο Δημήτρης Παπαϊωάννου με τους «μαθητές» του και θα σκαρφαλώσουν περίτεχνα στο μπαλκονάκι του Σταυρού Του Νότου.

Ωραίος ο '">Boy και με γνήσια πειραματική διάθεση. Όμως σε κάποια σημεία της συναυλίας με έκανε να πιστεύω ότι την Τετάρτη το βράδυ πειραματιζόταν πάνω στη σκηνή, αλλά χωρίς να διαθέτει ακόμα την απαραίτητη εμπειρία για να το κάνει ζωντανά και ταυτόχρονα με επιτυχία. Παρόλα αυτά σε μεγάλο μέρος της εμφάνισης κέρδισε κι εμένα και τον περισσότερο – από τον όχι αρκετό – κόσμο του μαγαζιού, κυρίως με την εμφανή του άνεση στα πλήκτρα και τα μετρημένα του δύο – και γι' αυτό σημαντικά – χαμόγελα.