Ένα ξεχωριστό μουσικό ταξίδι με αφετηρία τον «Ομφαλό της Γης» και κατεύθυνση πολλά και διαφορετικά μέρη πραγματοποιήθηκε στο θέατρο «Φρύνιχος» στους Δελφούς την περασμένη Κυριακή. Οδηγοί στο καλλιτεχνικό αυτό ταξίδι ήταν μια από τις πλέον αξιόλογες Ελληνίδες ερμηνεύτριες, η Έλλη Πασπαλά, μαζί με ένα από τα πιο ενδιαφέροντα εγχώρια σχήματα, τους Απόδραση. Για την ιστορία, πρόκειται για το γνωστό group Ομαδική Απόδραση, το οποίο τα τελευταία χρόνια έχει κόψει το Ομαδική. Κάτω από τη μουσική επιμέλεια του Δημήτρη Οικονομάκη - ιθύνοντα νου του group - διαφορετικές μουσικές, εποχές, είδη και τάσεις ομογενοποιήθηκαν, χωρίς, όμως, να ισοπεδωθούν. Με αφετηρία την αίσθηση της jazz που χαρακτηρίζει, ούτως ή άλλως, τις συνθέσεις του group, ακούσαμε κομμάτια όπως “Το Βαλς Της Σοφίας”, από τον πρώτο δίσκο του 1993 Ένα Βλέμμα Φτάνει, μέχρι και τον τελευταίο του 2006 Dialogue, όπως τα “A Sincere Conversation With Mr. Agustin”, “Waltzing With Antonio” και “Adieu”. Οι Απόδραση επιβεβαίωσαν στο live αυτό που γίνεται αντιληπτό κατά την ακρόαση των ηχογραφήσεών τους: ότι πρόκειται για Μουσικούς (με Μ κεφαλαίο) με τρομερή αισθητική και δέσιμο. Το κάθε κομμάτι ήταν ένα άρτιο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα όλων των μουσικών οι οποίοι αποτελούν τη μπάντα. Γι’ αυτό και με μεγάλη άνεση και αρμονία διατρέχουν είδη όπως η jazz, τα blues, το tango, το waltz, τις περισσότερες φορές κατά τη διάρκεια του ίδιου κομματιού. Και γι’ αυτό το ρεπερτόριο της Πασπαλά ήρθε και μπλέχτηκε εξίσου γλυκά και αρμονικά με όλα τα παραπάνω. Έτσι, απολαύσαμε για ακόμα μια φορά τη σπουδαία φωνή της τελευταίας, φωνή με σπάνιες ομορφιές και ποιότητες. Ποιότητες που απογείωσαν κομμάτια όπως το “Λευκό Μου Γιασεμί” και το “Summertime In Prague” του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου, το “Σ’ Αγαπώ” του Μάνου Χατζιδάκι ή το “Τι Σήμερα, Τι Αύριο, Τι Τώρα” του Βασίλη Τσιτσάνη - το μοναδικό σημείο όπου βρήκα τις jazz αναζητήσεις των Απόδραση ενδιαφέρουσες μεν, υπερβολικές και άστοχες δε, και μάλιστα σε ένα τόσο σπουδαίο τραγούδι. Αποζημιωθήκαμε, όμως, από την άκρως γοητευτική ερμηνεία της Πασπαλά, η οποία έφτασε σε συγκλονιστικά επίπεδα στο “Amara Me” του Nino Rota και το “Πάθη Από Τον Έρωτα” του Χατζιδάκι - τι συγκινητική αλήθεια έκπληξη να ακούς αυτό το κομμάτι ζωντανά! Όπως θα καταλάβατε, τα δύο τελευταία τραγούδια αποτέλεσαν και τα highlights της βραδιάς. Μιας βραδιάς που τελείωσε με τη γλυκιά αίσθηση της ουσιαστικής πληρότητας, την οποία μόνο η αληθινή τέχνη μπορεί να προσφέρει. Αλλά και την πικρή, συνάμα, γεύση της σπανιότητας τέτοιων οάσεων στην πολιτιστική έρημο της επαρχίας...
