Μετά από απουσία τριών μηνών από τις αθηναϊκές μουσικές σκηνές, η ανατρεπτική κολλεκτίβα των Palyrria έδωσε το παρόν στον ζεστό χώρο του Guru Jazz Upstairs, μέσα σε μία ατμόσφαιρα με κυρίαρχα στοιχεία το φιλικό και φανατικό κοινό, την παράδοση και τον ηλεκτρισμό, αλλά και την εμφάνιση ενός νέου μέλους-έκπληξη, του κλαρινετίστα και DJ, Strider. Η παρουσία μου εκεί αρχικά είχε ως αφορμή ένα μήνυμα στο myspace, όμως βαθύτερη αιτία υπήρξε η ερεθιστική περιέργεια για το πού μουσικά ταξιδεύουν τελευταία τα παιδιά αυτά.
Βραδάκι Πέμπτης, παρέα με ένα - γνώριμο μεταξύ τους - κοινό (όχι πάνω από 50 άτομα), ξεκίνησε λίγο πριν τις 12 το «διονυσιακό» ταξίδι των Palyrria με το κομμάτι “Anassa” του τελευταίου τους album Methexy. Η επιβλητική παρουσία του Παναγιώτη Caperneka Ξυδιά παίζοντας φλογέρα, δίνει τον τόνο για αυτό που όλοι γνωρίζουμε και θα επακολουθήσει. Ambient ατμόσφαιρα, electro beats, dub που παντρεύονται με παραδοσιακά ιδιώματα, εκεί όπου η Ανατολή φλερτάρει με τη Δύση ή και αντιστρόφως. Μηνύματα τα οποία αφορούν στην ανελέητη καταστροφή του περιβάλλοντος και στην κρισιμότητα μιας ευαισθητοποίησης απέναντι στην ισορροπία του ανθρώπου και της φύσης. Οι παλαιότεροι από εμάς που ακολουθούμε πιστά τα καλλιτεχνικά χνάρια του group, μήτε ξαφνιάζονται ή ξενίζουν, μήτε δυσπιστούν για αυτές τις «ανησυχίες» των Palyrria. Συνθέσεις, όπως “Askia”, “Kakavia Express”, “Kenta”, “Zonae”, “Ragga” και “002”, ανεβάζουν την αδρεναλίνη και μας φέρνουν για άλλη μια φορά κοντά στο «παλιρροιακό» σύμπαν.
Όλα τα μέλη του σχήματος, από τους πρωτεργάτες, Δημήτρη (Dr Aja) Τσουργιάννη -σε διαφορετικό ρόλο, εκείνο του μπασίστα-κρουστού - Παναγιώτη (Tsiko) Κατσικιώτη (drums, κρουστά) και τους εξαιρετικούς Κωνσταντίνο Haller (τεχνολογία ήχου, παραγωγή), Παναγιώτη Caperneka Ξυδιά (φωνή, πνευστά), Στέλιο Πετράκη (κρητική λύρα) και Dj Strider (κλαρινέτο), παίζουν με τέχνη και ουσία, με την άνεση του παλιού αλλά και την ένταση του καινούργιου, εκείνου που διψά και αδημονεί να καταθέσει κάτι προσωπικό. Ποικίλες εικόνες μού περνούν από το μυαλό όσο είμαι καθισμένη οκλαδόν μπροστά τους και όλες πλημμυρίζουν από τοπία, χρώματα και αρώματα Θράκης, Ηπείρου, Πόντου, Κρήτης και φυσικά Ικαρίας (μάλιστα πολύ χάρηκα που το κοινό δεν παραληρούσε για άλλη μια φορά για το κομμάτι “Ikariotikos”!). Όλα ήταν στη θέση τους, όπως τα θυμάμαι και τα απολαμβάνω σε κάθε εμφάνιση των Palyrria, από τα απόκοσμα, υπερβατικά φωνητικά του Παναγιώτη μέχρι τα ευφάνταστα πειραγμένα electroids του Haller, γεγονός που ικανοποίησε τόσο εμένα όσο και τους υπόλοιπους μουσικούς συνοδοιπόρους. Λίγο πριν το τέλος, είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε πρώτοι ένα νέο κομμάτι - κυρίως με electro βαλκανικές επιρροές - το οποίο, όπως μας εκμυστηρεύτηκαν τα παιδιά, αναζητούσε κάποιοn τίτλο. Η συναυλία διάρκεσε περίπου μιάμιση ώρα με ένα άτυπο, «φιλικό» encore των “Ikariotikos” και “Auwe Lohe O”, που σήμανε και το τέλος του μουσικού μας ταξιδιού.
Κάποτε, κάπου, είχα διαβάσει ότι οι Palyrria χαρακτηρίζουν τη μουσική τους ως «πνευματική αναζήτηση έτσι ώστε να ρυθμογραφήσουν νοτίως του δαιδαλώδους ηλεκτρονικού ήχου και βορείως της απύθμενης μεσογειακής παράδοσης». Όλα υπέροχα, θα μου πείτε, όμως αυτό που εγώ έχω να ομολογήσω είναι ότι κάθε φορά που τους ακούω είναι από μόνη της μία μοναδική εμπειρία, η οποία ενισχύεται από πικάντικες μουσικές πινελιές για την ακοή αλλά και τη καρδιά (και το εννοώ!).
