Φωτογραφίες: Σταμάτης Λεόντιος
Φέτος στο χάρτη της νυχτερινής Αθήνας ξεπρόβαλε ένα καινούργιο μουσικό κέντρο με το όμορφο όνομα Favela. Κάπου εκεί στην αρχή της Πέτρου Ράλλη, που από ότι φαίνεται θα εξελιχθεί σε μια νέα Ιερά Οδό διασκέδασης του κλεινόν άστυ, ξεκίνησε φιλοξενώντας στο πρόγραμμά της ονόματα όπως ο Λουδοβίκος των Ανωγείων, ο Μιχάλης Τζουγανάκης κ.α. Για τις νευραλγικές μέρες του Παρασκευο-Σάββατου επιλέχτηκε το Τρίφωνο. Και μάλλον όχι τυχαία μιας και το συγκρότημα, μετά την κυκλοφορία του τελευταίου του δίσκου Προσοχή Τρίφωνο, γεύεται την αναγνώριση και την επιτυχία.
Το Σάββατο που μας πέρασε βρεθήκαμε λοιπόν εκεί. Και παρακολουθήσαμε ένα αναμενόμενα δεμένο και ευχάριστο πρόγραμμα. Οι Ερωφίλη, Νίκος Κουρουπάκης και Δημήτρης Υφαντής έχουν δέσει πραγματικά ως φωνητικό συγκρότημα (ήδη μετρά 7 χρόνια συνεργασίας). Και αν η σκηνική παρουσία του καθένα ξεχωριστά δεν πολυσυμπλέει με των άλλων – ο Δημήτρης Υφαντής αρκετά στατικός και προσηλωμένος στα πολλά παραδοσιακά όργανα που έπαιξε, η Ερωφίλη με μια υπόνοια του ταμπεραμέντου της Τάνιας Τσανακλίδου και αρκετά υπερκινητική, και ο Νίκος Κουρουπάκης ένας βαθύς ερμηνευτής με έντονη θεατρικότητα – αυτό που τους δένει πραγματικά είναι τα ηχοχρώματα των φωνών τους, οι διφωνίες τους και οι τριφωνίες τους.
Η σκηνή δεν μένει ποτέ άδεια. Για κάτι λιγότερο από τρεις ώρες το πρόγραμμα ρέει αβίαστα είτε πάνω στη σκηνή είναι οι τρεις τους, είτε οι δυο τους, είτε ο καθείς μόνος. Είδη και ύφη μουσικής εναλλάσσονται περιοδικά, χωρίς να ακολουθείται η γνωστή πεπατημένη άλλων προγραμμάτων που στο τέλος καταλήγουν στο βαρετό πια τσιφτετελολαϊκό φινάλε. Και αυτό πραγματικά σε ευχαριστεί απίστευτα. Η Λίνα Νικολακοπούλου επιμελήθηκε του προγράμματος και με την ηχογραφημένη φωνή της και το έμμετρο κειμενάκι της “Τα Σπίτια” το Τρίφωνο ανεβαίνει στη σκηνή. Ακούσαμε πολλά και καλά τραγούδια. Με μια acapella τριφωνική έκδοση του “Της Γερακίνα Γιος” γίνεται η έναρξη. Από κει και πέρα ο Λοΐζος δίνει τη θέση του στο “Φάτα Μοργκάνα” της Κωχ, το “Θεός Αν Είναι” του Bregovic στο “Dust In The Wind” των Kansas, η “Πριγκηπέσα” του Μάλαμα συναντά το παραδοσιακό “Κάστρο Της Νάουσας” και – με αποκορύφωμα των εναλλαγών αυτών – το χορευτικό “Gimme Gimme” των Abba συνδυάζεται με το παραδοσιακό “Το Φεγγάρι Κάνει Βόλτα”. Εντάξει, γνωστό το κόλπο του αναπάντεχου ταιριάσματος διαφορετικού είδους τραγουδιών και ολίγον τετριμμένο πια - το έχουν κάνει και άλλοι πριν από αυτούς- αλλά πάνω στο κέφι τα δέχεσαι όλα, πόσο μάλλον όταν έχει περάσει ή ώρα και το αλκοόλ έχει πετύχει τον μυοχαλαρωτικό σκοπό του.
Γενικά το Τρίφωνο και η Νικολακοπούλου επέλεξαν να εντάξουν πολλά παραδοσιακά και ρεμπέτικα τραγούδια στο πρόγραμμα, με τη γνωστή ηλεκτρισμένη ενορχήστρωση που αρμόζει σε τέτοιου είδους παραστάσεις. Αποφεύγοντας έτσι να τραγουδήσουν χιλιοειπωμένα λαϊκά περασμένων δεκαετιών, έκαναν κέφι με το “Γιάννη Μου Το Μαντήλι Σου”, την “Παξιμαδοκλέφτρα” του Κυρομύτη, τη “Μισυρλού” του Ρουμπάνη και άλλα πολλά. Οι ευτυχείς στιγμές ήταν πολλές. Η Ερωφίλη μετουσιώνεται ως άλλη Δήμητρα Παπίου και ερμηνεύει εξαίσια το “Αυτή Η Νύχτα Μένει”. Ο Υφαντής τραγουδά με ιδιαίτερη τρυφερότητα τη διασκευασμένη από τα Υπόγεια Ρεύματα “Παράξενη Κοπέλα” του Χιώτη. Στον Κουρουπάκη θα σταθούμε λίγο παραπάνω, μια παρουσία με εκτόπισμα που όμως ποτέ δεν την εκμεταλλεύτηκε όντας μέλος μιας τριφωνίας. Όσες φορές όμως βρέθηκε μόνος πάνω στη σκηνή εξέπληξε. Απογείωσε το “Στερεότυπα” της Γαλάνη, μάγεψε με την αρρενωπή του ερμηνεία στο “Πόσο Σ’ Αγαπώ” του Σταμάτη Κραουνάκη και μας γείωσε ομαλά με το “Blowing In The Wind” του Bob Dylan. Από κει και πέρα καταλαβαίνετε ότι πήραν το μεγαλύτερο χειροκρότημα και οι τρεις τους με το “Να Μ Αγαπάς” - τη μελωδία του Carlos Libedinsky και τα λόγια της Λίνας Νικολακοπούλου. Το τραγούδι έχει διαγράψει μια πολύ καλή πορεία στο ραδιόφωνο και παραμένει το ίδιο ανεβαστικό όταν το ακούς ζωντανά από τα παιδιά. Πολύ καλές επίσης στιγμές το “Δωμάτιο” των Κατσιμιχαίων και το “Φεγγάρι Μάγια Μου ’Κανες” του Μίκη Θεοδωράκη, το οποίο ακούστηκε στο encore του προγράμματος.
Να πάτε στη Favela. Αν και θεωρώ ότι οι τιμές είναι λίγο τσουχτερές για την γενιά των 700€, κοινό στο οποίο απευθύνεται κατά βάση το Τρίφωνο (15€ η είσοδος στο μπαρ και 35€ η ελάχιστη κατανάλωση στο τραπέζι είναι ακριβούτσικες τιμές). Τα παιδιά σέβονται το κοινό τους, έχουν πολύ καλές και δουλεμένες φωνές, φτιάχνουν ένα ωραίο πρόγραμμα, διασκεδάζουν τα τραγούδια που ερμηνεύουν και φεύγεις με τη σκέψη ότι ήταν πολύ καλύτεροι από όσο ευελπιστούσες.
